پاسخ عَمرى (نایب دوم امام مهدی ع) به شخصى به نام احمد بن ابراهیم چگونه با امکان ملاقات با حضرت جمع می شود؟ | کتابخانه مجازی الفبا

پاسخ عَمرى (نايب دوم امام مهدی ع) به شخصى به نام احمد بن ابراهيم چگونه با امکان ملاقات با حضرت جمع می شود؟

بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت

منكران رؤيت ، به پاسخ عَمرى (نايب دوم امام) به شخصى به نام احمد بن ابراهيم نيز استناد كرده اند. او شوق به ديدار امام را با عَمرى در ميان نهاده و وى پاسخ داده است:

لَا تَلْتَمِسْ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَنْ تَرَاهُ فَإِنَّ أَيَّامَ الْغَيْبَة يُشْتَاقُ إِلَيْهِ وَ لَا تَسْأَل الِاجْتِمَاعُ مَعَهُ إِنَّهُ عَزَائِمُ اللَّهِ وَ التَّسْلِيمُ لَهَا أَوْلَى وَ لَكِنْ تَوَجَّهْ إِلَيْهِ بِالزِّيَارَه .[۱]

اى ابو عبد اللَّه! نخواه كه او را ببينى؛ چرا كه در زمان غيبت، شوق به ديدار او هست ، و نخواه كه با او ديدار كنى . نديدن امام، تصميمى الهى است و تسليم در برابر آن، شايسته تر است. مى توانى با زيارت، به او توجّه نمايى.

وجه استدلال ، آن است كه ظاهر روايت بر عدم امكان ديدار امام(ع) دلالت دارد و از آن در مى يابيم كه در زمان غيبت ، وظيفه ما توجّه و زيارت و اشتياق قلبى است؛ امّا درخواست ديدار و در كنار امام قرار گرفتن، ممنوع است؛ زيرا بيان نموده كه اجتماع با امام(ع) درخواست نشود؛ چون عدم ديدار امام، تصميم الهى است.

پاسخ ، اين است كه: با صرف نظر كردن از عدم استناد اين سخن به امام، مى گوييم:

اوّلاً اين گفتگو در روزگار غيبت صغرا و حضور نايب خاصّ ايشان بوده است.

ثانياً يك گفتگوى شخصى است و ممكن است اين فرد، استحقاق و صلاحيت تشرّف را نداشته است.

افزون بر اين و بر فرض فراگيرىِ اين سخن نسبت به روزگار غيبت كبرا و همه شيعيان، حكمى عام است كه مى تواند به وسيله ادلّه ديگر، تخصيص زده شود و اساساً ناظر به ملاقات هايى كه امام زمان(ع)، خود در پى تحقّق آن هستند، نيست.

پایگاه اطلاع رسانی حدیث نت