چرا امام از گناهان استغفار می کنند به طوری که امام صادق علیه السلام می فرمودند: «خدایا مرا ببخش که از عمرم به نحو احسن استفاده نکردم » در حالی که آنان بهترین مردمند؟ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا امام از گناهان استغفار مي كنند به طوري كه امام صادق عليه السلام مي فرمودند: «خدايا مرا ببخش كه از عمرم به نحو احسن استفاده نكردم » در حالي كه آنان بهترين مردمند؟

پاسخ :
استغفار و توبه داراى مراتب و درجاتى متناسب با عاملان آن است. توبه گنه‌كاران از گناه است و توبه اهل سلوك از پرداختن به غير خدا و توجه به غير حق مى‌باشد. توبه و استغفار اولياى الهى و معصومان نيز مرتبه‌اى بالاتر دارد. آنان چون مستغرق در ذات جميل الهى اند و توجه به مقام ربوبى - كه كمال مطلق است - دارند، وقتى به خود و اعمال خويش مى‌نگرند؛ با تمام عظمت و بزرگى آن اعمال، آنها را در برابر عظمت بى نهايت الهى بسيار كوچك و مايه سرافكندگى و شرمندگى مى‌بينند. مانند آنكه مهم‌ترين دارايى‌اش مقدارى آب گل‌آلود بود و آن را براى سلطان هديه برد و چون فر و شكوه شاهى را بديد از آنچه آورده بود سخت شرمسار و سرافكنده گرديد.
آرى امام على(ع) همان عبادتى را كه افضل از عبادت ثقلين است در برابر جمال و جلال الهى، برگ سبز درويش مى‌بيند و سر به زير مى‌افكند و اين خود يكى از عالى‌ترين مراتب عبوديت مطلقه و فناى فى الله است.
از طرف ديگر امام راحل در كتاب «آداب الصلاه فرموده‌اند: روبه‌رو شدن با برخى مانند ابوجهل‌ها و ابوسفيان‌ها موجب كدورت مى‌شدند و بر قلب پيامبر(ص) زنگار مى‌زدند. از اين رو حضرتش براى زدودن اين زنگار استغفار مى‌فرستد.
از اين رو مى‌توان گفت استغفار براى اولياى الهى بيشتر جنبه دفع دارد و براى ما جنبه رفع دارد؛ يعنى ما استغفار مى‌كنيم تا لغزش‌هايى كه مرتكب شده‌ايم بخشيده شود و آن‌ها استغفار مى‌كنند تا نلغزند و اصلاً گناه سراغ آن‌ها نيايد علاوه بر اينكه نفس استغفار، براى ايشان عبادت است. آن بزرگان با عبادت و اطاعت درجات عصمت خويش را شدت مى‌بخشند لذا استغفار و توبه در بالا رفتن درجات عصمت آنها دخالت دارد.
www.morsalat.com

سایت راسخون