چرا امام على«علیه السلام» در دوران حکومتشان، فدک را پس نگرفتند؟ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا امام على«عليه السلام» در دوران حكومتشان، فدك را پس نگرفتند؟ آرى، از تمام آن چه آسمان بر آن سايه افكنده بود تنها فدك در دست ما بود. پس عدّه‏اى به همان نيز حرص ورزيدند و عدّه‏اى ديگر سخاوتمندانه از آن گذشتند. البتّه خداوند بهترين حكم كننده است. من با فدك و غير آن چه كارى دارم كه جايگاه فرداى هر كس قبر است .... همچنين محمّد بن بابويه معروف به شيخ صدوق«رحمه اللَّه»با سند خود روايت نموده كه ابو بصير مى‏گويد: به امام صادق«عليه السلام» عرض کردم: چرا امير مؤمنان على«عليه السلام» هنگامى كه حكومت بر مردم را در دست داشت فدك را باز پس نگرفت؟ براى چه آن را رها كرد؟ آن حضرت فرمود: «لأنّ الظالم والمظلوم كانا قدما على اللَّه عزّوجل وأثاب اللَّه المظلوم وعاقب الظالم، فكره أن يسترجع شيئاً قد عاقب اللَّه‏ عليه غاصبه وأثاب عليه المغصوب».[2] زيرا ظالم و مظلوم هر دو در پيشگاه خداوند عزّوجل قرار گرفتند و خداوند به مظلوم پاداش داد و ظالم را عقاب نمود. او خوش نداشت چيزى را باز ستاند كه خداوند غاصبش را به سبب آن كيفر كرد و آن را كه حقّش غصب شده جزا داد. از اخبار استفاده می شودهدف از غصب فدك تنها غصب يك باغ ویامِلك نبوده، بلكه هدف چيز ديگرى بوده که در ارتباط نزدیک با بحث خلافت بوده است، به همين جهت وقتى حكمران عبّاسى از امام كاظم «عليه السلام» مى‏خواهد كه محدودۀ فدك را مشخص كنند، امام«عليه السلام» مى‏فرمايند: «أمّا الحدّ الأوّل: فعريش مصر، والثاني: دومة الجندل، والثالث: أُحد، والرابع: سيف البحر». [3] حد نخست آن صحراى مصر و حدّ ديگرش دومة الجندل، حدّ سوم آن كوه احد و حدّ چهارم آن كرانه دريا است.

پاسخ این سوال در کلام حضرت امیر«عليه السلام» آمده است آنجا که فرمودند:

«بلى، كانت في أيدينا فدك من كلّ ما أظلّته السماء، فشحّت عليها نفوس قوم وسخت عنها نفوس آخرين، ونعم الحكم اللَّه، وما أصنع بفدك وغير فدك والنفس مظانّها في غدٍ جدث ...».[1]

آرى، از تمام آن چه آسمان بر آن سايه افكنده بود تنها فدك در دست ما بود. پس عدّه‏اى به همان نيز حرص ورزيدند و عدّه‏اى ديگر سخاوتمندانه از آن گذشتند. البتّه خداوند بهترين حكم كننده است. من با فدك و غير آن چه كارى دارم كه جايگاه فرداى هر كس قبر است ....

همچنين محمّد بن بابويه معروف به شيخ صدوق«رحمه اللَّه»با سند خود روايت نموده كه ابو بصير مى‏گويد: به امام صادق«عليه السلام» عرض کردم:

چرا امير مؤمنان على«عليه السلام» هنگامى كه حكومت بر مردم را در دست داشت فدك را باز پس نگرفت؟ براى چه آن را رها كرد؟

آن حضرت فرمود:

«لأنّ الظالم والمظلوم كانا قدما على اللَّه عزّوجل وأثاب اللَّه المظلوم وعاقب الظالم، فكره أن يسترجع شيئاً قد عاقب اللَّه‏ عليه غاصبه وأثاب عليه المغصوب».[2]

زيرا ظالم و مظلوم هر دو در پيشگاه خداوند عزّوجل قرار گرفتند و خداوند به مظلوم پاداش داد و ظالم را عقاب نمود. او خوش نداشت چيزى را باز ستاند كه خداوند غاصبش را به سبب آن كيفر كرد و آن را كه حقّش غصب شده جزا داد.

از اخبار استفاده می شودهدف از غصب فدك تنها غصب يك باغ ویامِلك نبوده، بلكه هدف چيز ديگرى بوده که در ارتباط نزدیک با بحث خلافت بوده است، به همين جهت وقتى حكمران عبّاسى از امام كاظم «عليه السلام» مى‏خواهد كه محدودۀ فدك را مشخص كنند، امام«عليه السلام» مى‏فرمايند:

«أمّا الحدّ الأوّل: فعريش مصر، والثاني: دومة الجندل، والثالث: أُحد، والرابع: سيف البحر». [3]

حد نخست آن صحراى مصر و حدّ ديگرش دومة الجندل، حدّ سوم آن كوه احد و حدّ چهارم آن كرانه دريا است.

پاسخ این سوال در کلام حضرت امیر«عليه السلام» آمده است آنجا که فرمودند:

«بلى، كانت في أيدينا فدك من كلّ ما أظلّته السماء، فشحّت عليها نفوس قوم وسخت عنها نفوس آخرين، ونعم الحكم اللَّه، وما أصنع بفدك وغير فدك والنفس مظانّها في غدٍ جدث ...».[1]

آرى، از تمام آن چه آسمان بر آن سايه افكنده بود تنها فدك در دست ما بود. پس عدّه‏اى به همان نيز حرص ورزيدند و عدّه‏اى ديگر سخاوتمندانه از آن گذشتند. البتّه خداوند بهترين حكم كننده است. من با فدك و غير آن چه كارى دارم كه جايگاه فرداى هر كس قبر است ....

همچنين محمّد بن بابويه معروف به شيخ صدوق«رحمه اللَّه»با سند خود روايت نموده كه ابو بصير مى‏گويد: به امام صادق«عليه السلام» عرض کردم:

چرا امير مؤمنان على«عليه السلام» هنگامى كه حكومت بر مردم را در دست داشت فدك را باز پس نگرفت؟ براى چه آن را رها كرد؟

آن حضرت فرمود:

«لأنّ الظالم والمظلوم كانا قدما على اللَّه عزّوجل وأثاب اللَّه المظلوم وعاقب الظالم، فكره أن يسترجع شيئاً قد عاقب اللَّه‏ عليه غاصبه وأثاب عليه المغصوب».[2]

زيرا ظالم و مظلوم هر دو در پيشگاه خداوند عزّوجل قرار گرفتند و خداوند به مظلوم پاداش داد و ظالم را عقاب نمود. او خوش نداشت چيزى را باز ستاند كه خداوند غاصبش را به سبب آن كيفر كرد و آن را كه حقّش غصب شده جزا داد.

از اخبار استفاده می شودهدف از غصب فدك تنها غصب يك باغ ویامِلك نبوده، بلكه هدف چيز ديگرى بوده که در ارتباط نزدیک با بحث خلافت بوده است، به همين جهت وقتى حكمران عبّاسى از امام كاظم «عليه السلام» مى‏خواهد كه محدودۀ فدك را مشخص كنند، امام«عليه السلام» مى‏فرمايند:

«أمّا الحدّ الأوّل: فعريش مصر، والثاني: دومة الجندل، والثالث: أُحد، والرابع: سيف البحر». [3]

حد نخست آن صحراى مصر و حدّ ديگرش دومة الجندل، حدّ سوم آن كوه احد و حدّ چهارم آن كرانه دريا است.



پاسخ این سوال در کلام حضرت امیر«عليه السلام» آمده است آنجا که فرمودند:

«بلى، كانت في أيدينا فدك من كلّ ما أظلّته السماء، فشحّت عليها نفوس قوم وسخت عنها نفوس آخرين، ونعم الحكم اللَّه، وما أصنع بفدك وغير فدك والنفس مظانّها في غدٍ جدث ...».[1]

آرى، از تمام آن چه آسمان بر آن سايه افكنده بود تنها فدك در دست ما بود. پس عدّه‏اى به همان نيز حرص ورزيدند و عدّه‏اى ديگر سخاوتمندانه از آن گذشتند. البتّه خداوند بهترين حكم كننده است. من با فدك و غير آن چه كارى دارم كه جايگاه فرداى هر كس قبر است ....

همچنين محمّد بن بابويه معروف به شيخ صدوق«رحمه اللَّه»با سند خود روايت نموده كه ابو بصير مى‏گويد: به امام صادق«عليه السلام» عرض کردم:

چرا امير مؤمنان على«عليه السلام» هنگامى كه حكومت بر مردم را در دست داشت فدك را باز پس نگرفت؟ براى چه آن را رها كرد؟

آن حضرت فرمود:

«لأنّ الظالم والمظلوم كانا قدما على اللَّه عزّوجل وأثاب اللَّه المظلوم وعاقب الظالم، فكره أن يسترجع شيئاً قد عاقب اللَّه‏ عليه غاصبه وأثاب عليه المغصوب».[2]

زيرا ظالم و مظلوم هر دو در پيشگاه خداوند عزّوجل قرار گرفتند و خداوند به مظلوم پاداش داد و ظالم را عقاب نمود. او خوش نداشت چيزى را باز ستاند كه خداوند غاصبش را به سبب آن كيفر كرد و آن را كه حقّش غصب شده جزا داد.

از اخبار استفاده می شودهدف از غصب فدك تنها غصب يك باغ ویامِلك نبوده، بلكه هدف چيز ديگرى بوده که در ارتباط نزدیک با بحث خلافت بوده است، به همين جهت وقتى حكمران عبّاسى از امام كاظم «عليه السلام» مى‏خواهد كه محدودۀ فدك را مشخص كنند، امام«عليه السلام» مى‏فرمايند:

«أمّا الحدّ الأوّل: فعريش مصر، والثاني: دومة الجندل، والثالث: أُحد، والرابع: سيف البحر». [3]

حد نخست آن صحراى مصر و حدّ ديگرش دومة الجندل، حدّ سوم آن كوه احد و حدّ چهارم آن كرانه دريا است.