از آیات قرآن استفاده می شود که هر آن امکان دارد قیامت اتفاق بیافتد ما که به ظهور امام زمان اعتقاد داریم می‌گوییم که آقا ظهور می‌کند پس روز قیامت بعد از ظهور آقا اتفاق می‌افتد آیا این درست است و دیگر اینکه قرآن واقعی هم در دست امام زمان است و آن چند جزء دارد؟ | کتابخانه مجازی الفبا

از آيات قرآن استفاده مي شود كه هر آن امكان دارد قيامت اتفاق بيافتد ما كه به ظهور امام زمان اعتقاد داريم مي‎گوييم كه آقا ظهور مي‎كند پس روز قيامت بعد از ظهور آقا اتفاق مي‎افتد آيا اين درست است و ديگر اينكه قرآن واقعي هم در دست امام زمان است و آن چند جزء دارد؟

در قرآن زمان وقوع قيامت به طور مشخص بيان نشده است و تأكيد دارد بر اينكه غير از خداي متعال هيچ كس ديگر حتي پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ از آن آگاهي ندارد.« يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلا بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ » درباره قيامت ازتو سؤال مي‎كنند، كي فرا مي‎رسد؟ بگو علمش فقط نزد پروردگار من است و هيچ كس جز او نمي‎تواند وقت آن را آشكار سازد (اما قيام قيامت حتي) بر آسمانها و زمين سنگين است و جز به طور ناگهاني به سراغ شما نمي‎آيد»[1]
از اين آية مباركه استفاده مي‎شود كه قيامت به طور ناگهاني واقع مي‎شود. و عدم آگاهي از وقوع رستاخيز به ضميمه ناگهاني بودن آن سبب مي‎شود هيچگاه مردم قيامت را دور ندانند و همواره در انتظار آن باشند. به اين ترتيب خود را براي نجات در آن آماده سازند و اين عدم آگاهي اثر مثبت و روشني در تربيت نفوس و توجه آن ها به مسئوليت‎ها و پرهيز از گناه خواهد داشت.
اما از سوي ديگر آياتي به طور اجمال و رواياتي به طور صريح وجود دارند كه قبل از وقوع قيامت حضرت حجة (عج) ظهور خواهد نمود و جهان را پر از عدل و داد خواهد كرد در برخي از اين روايات كه هم از طريق شيعه و هم از طريق سني نقل شده و به طور گسترده در متون فريقين آمده است از پيامبر نقل شده كه فرمود: اگر يك روز از عمر جهان بيشتر نمانده باشد، خداي متعال آن روز را آن چنان طولاني خواهد كرد تا مردي از اهل‎بيت من که همنام من است به حكومت برسد زمين را پر از عدل و داد كند آنچنان كه پر از ظلم و جور شده است.[2] و همچنين از بررسي و دقت در مجموع آيات و روايات مربوط به حضرت حجة (عج) به اين نتيجه مي‎رسيم كه تا آن حضرت ظهور ننموده قيامت واقع نخواهد شد. زيرا هدف اصلي و اولي از بعثت انبياء كامل كردن شرايط براي رشد و تكامل آزادانه و آگاهانه انسان ها بوده كه به وسيله قرار دادن وحي الهي در دسترس مردم تحقق يافته است و همينطور اهدافي ديگر نيز منظور بوده است كه از آن جمله مي‎توان كمك به رشد عقلاني و تربيت روحي و معنوي افراد مستعد را به شمار آورد. و در نهايت، انبياء عظام ـ عليهم السّلام ـ درصدد تشكيل جامعه ايده‎آل بر اساس خداپرستي و انديشه‎هاي الهي، و گسترش عدل و داد در سراسر زمين بوده‎اند. و هر كدام در حد امكان، قدمي در اين راه برداشته‎اند و بعضي از ايشان توانسته‎اند در محدوده جغرافيايي و زماني خاص، حكومت الهي را برقرار سازند ولي براي هيچكدام از ايشان شرايط تشكيل حكومت جهاني، فراهم نشده است - البته فراهم نشدن چنين شرايطي به معناي نارسايي در تعاليم و برنامه‎هايي انبياء يا نقص مديريت و رهبري ايشان نيست - در عين حال خداي متعال در كتاب هاي آسمانيش وعده تحقق حكومت الهي را در پهنه زمين داده است.
خداي متعال درقر كريم مي‎فرمايد: «در زبور بعد از ذكر (تورات) نوشتيم: بندگان شايسته‎ام وارث (حكومت) زمين خواهند شد.»[3] و در آية ديگر نظير اين مضمون از حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ نقل شده است[4] و بي‎شك اين وعده روزي تحقق خواهد يافت.
و در جاي ديگر بعد از اشاره به داستان فرعون كه مردم را به استضعاف كشانده بود مي‎فرمايد: «و نريد اَن نمن علي الذين استضعوا في الارض و نجعلهم ائمةً‌ و نجعلهم الوارثين»[5] ما مي‎خواستيم بر مستضعفان زمين منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روي زمين قرار دهيم.»
و نيز روايات ديگري در تطبيق آيات «... و يكون الدين كله لله»،[6] «يظهر علي الدين كلّه»،[7] «بقيّة الله خير لكم»[8]، بر آن حضرت و قيام جهاني او وارد شده كه براي رعايت اختصار، از ذكر آنها صرف‎نظر مي‎كنيم.[9]
پس طبق آيات و روايات و اجماع مسلمين بر تحقق حكومت عدل الهي توسط حضرت حجة (عج) به اين نتيجه مي‎رسيم كه قبل از وقوع قيامت وعده الهي تحقق پيدا خواهد نمود و حكومت عدل الهي در سراسر زمين گسترده خواهد شد. اين اعتقاد هيچگونه تعارض و تضادي با آياتي كه مي گويند وقوع قيامت به طور ناگهاني صورت مي‎گيرد، ندارد زيرا بعد از قيام حضرت حجة (عج) و تحقق حكومت عدل الهي هر وقت كه خداوند اراده نمايد، قيام قيامت دفعي و ناگهاني خواهد بود.
اما قسمت دوم سؤال كه آيا قرآن واقعي كه در دست امام زمان (عج) است و آن چند جزء دارد؟
امام علي ـ عليه السّلام ـ اولين كسي بود كه پس از وفات پيامبر به جمع قرآن مشغول گرديد و به حسب روايات مدت شش ماه در منزل نشست و اين كار را به انجام رساند و پس از تكميل بنا به روايتي «امام آن را با به مسجد آورد در حاليكه مردم پيرامون ابي‎بكر گرد آمده بودند، به آنان گفت: بعد از مرگ پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ تاكنون به جمع‎آوري قرآن مشغول بودم و در اين پارچه آن را فراهم كرده تمام آنچه بر پيامبر نازل شده است جمع‎آوري نموده‎ام، آيه اي نبوده است مگر آنكه پيامبر خود بر من خوانده و تفسير و تأويل آن را بر من آموخته است. مبادا فردا بگوييد از آن غافل بوده‎ايم. آنگاه يكي از سران گروه به پا خاست و با ديدن آن چه علي ـ عليه السّلام ـ در آن نوشته‎ها فراهم كرده بود به او گفت: به آن چه آورده‎اي نيازي نيست و آنچه نزد ما هست ما را كفايت مي‎كند علي ـ عليه السّلام ـ گفت: ديگر هرگز آن را نخواهي ديد. و آنگاه داخل خانه خود شد و كسي آن را پس از آن نديد.»[10]
اين مصحف به عنوان ميراثي نزد امامان قرار گرفته و از امامي به امامي ديگر منتقل شده است. گويا الآن نزد امام زمان (عج) مي‎باشد.
مصحفي كه امام علي ـ عليه السّلام ـ گردآوري كرده بود داراي ويژگي‎هاي خاصي بود اولاً: ترتيب دقيق آيات و سور، طبق نزول آن ها رعايت شده بود يعني در اين مصحف مكي پيش از مدني آمده و مراحل و سير تاريخي نزول آيات روشن بود. ثانياً در اين مصحف قرائت آيات، طبق قرائت پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه اصيل‎ترين قرائت بود، ثبت شده بود و هرگز اختلاف قرائت در آن راه نداشته است.
ثالثاً: اين مصحف (قرآن) مشتمل بر تنزيل و تأويل بوده يعني موارد نزول و مناسبت‎هايي را كه موجب نزول آيات و سوره‎ها بود، در حاشيه مصحف توضيح ‎داده شده است.[11]
بنابراين گرچه مصحف امام علي ـ عليه السّلام ـ داراي امتيازاتي بوده و لكن در تعداد سوره‎ها و آيات با قرآن موجود در ميان مسلمين تفاوت نداشته است. به اين بيان كه زياده و نقصاني نسبت به قرآن موجود در آن نبوده است. پس قرآن واقعي همين قرآن است كه در دست مسلمين مي‎باشد و با قرآن امام علي ـ عليه السّلام ـ از نظر تعداد سوره ها و آيات و اجزاء تفاوتي ندارد.

مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه (اندیشه قم)