ما حدیثی داریم که می گوید زمین از حجت خدا خالی نمی ماند از زمان تولد پیامبر تا 40 سالگی که به پیامبری برسد چه کسی حجت بود؟ | کتابخانه مجازی الفبا

http://در بحث پيرامون حديث شريف: «لولا الحجه لساخت الارض باهلها»[1] و نيز احاديث ديگري كه به اين معنا و مضمون نقل شده است مثل «ان الارض لا تخلو من حجة الي يوم القيامة»[2] و يا: «هيهات هيهات ابي الله ان ينقطع هذا الامر حتي ينقطع الليل و النهار»[3] لازم است بدانيم كه مقصود از حجت در اين گونه روايات, انسان كامل و خليفة الله و ولي الله مي باشد كه اعم از امام و نبي و رسول است و معناي آن اين است كه زمين هيچگاه خالي از وجود كسي كه داراي مقام رسالت يا نبوت و يا امامت است نمي ماند. بنابراين ممكن است گاهي و زماني حجت الله هم نبي باشد و هم رسول و امام و هر سه مقام در يك شخص جمع شود همانگونه كه پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بعد از بعثت داراي هر سه مقام بوده است و ممكن است حجت الله و كسي كه وجودش مايه بقاي زمين و آسمان است نبي باشد ولي داراي مقام رسالت و مامور به ابلاغ نباشد چنانكه خيلي از انبياء سلف چنين بوده اند يعني نبي بودند, ولي مامور به ابلاغ نبودند و داراي مقام رسالت و امامت نبوده اند. و نيز ممكن است حجة الله و خليفة الله داراي مقام امامت و ولايت باشد اما نبي و رسول نباشد مثل ائمه طاهرين ـ عليهم السلام ـ كه امام و خليفة الله و حجت الله بوده اند و هستند اما نبي و رسول نيستند. پس آنچه براي ثبات و بقاء حيات و استحکاكم نظام در زمين براي موجودات ساكن در آن ضرورت دارد وجود يك انسان كامل و خليفه الهي است كه واسطه فيض بين خدا و مخلوقات است كه ممكن است داراي هر سه مقام نبوت, رسالت و امامت باشد همانگونه كه ممكن است فقط نبي باشد و مامور به ابلاغ و رسالت نباشد چنانچه امكان دارد تنها امام و وصي باشد نه نبي و رسول. پاسخ به سوال مورد نظر اين است كه رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در تمام دوران حيات نوراني و پربارش و قبل از چهل سالگي قبل از اين كه مبعوث به رسالت و مامور به ابلاغ و مخاطب به خطاب: «فاصدع بما تؤمر» بشود نبي و پيغمبر بود يعني اگر چه در طول چهل سال قبل از بعثت مامور به ابلاغ نبود ولي نبي الله و حجة الله الاكبر بود و به دين خودش عمل مي كرد. جناب شيخ طوسي در كتاب شريف عده الاصول جلد 3 ص60 می گوید: «در نزد شيعه پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به هيچ كدام از شرايع انبياء گذشته متعبد نبوده و عمل نمي كرده است نه قبل از نبوت و نه بعد از آن بلكه به دين خودش عمل مي نمود و علماي اماميه و اصحاب مي گويند كه به آن حضرت قبل از بعثت و قبل از اين كه مامور به ابلاغ بشود بعضي مسائل مخصوص به خودش وحي مي شد و آن بزرگوار بر اساس وحي عمل مي كرده است و علماي اماميه و فرقه محقه اماميه بر اين مساله اجماع دارند و هيچ گونه اختلافي ندارند و بديهي است كه اجماع آن ها حجت و دليل قطعي است. و نيز دليل ديگري كه دلالت دارد بر اين كه پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبل از بعثت و مامور شدن به ابلاغ نبي بوده و به دين خودش عمل مي كرده است, اجماع امت است به افضل بودن آن حضرت بر همه انبياء ـ عليهم السلام ـ و بديهي است كه متابعت افضل از مفضول عقلا قبيح است و فضيلت داشتن آن بزرگوار هم اختصاص به زمان خاصي ندارد و هيچ كس تفضيل آن جناب را مختص به زماني خاص ندانسته اند.»[4] و نيز جناب ميرزاي قمي ـ قدس سره ـ در كتاب شريف قوانين الاصول ص494 ج1 می گوید: «حق اين است كه پيغمبر ما ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ قبل از بعثت تابع هيچ كدام از شرايع انبياء گذشته نبوده و بلكه به دين خودش عمل مي كرد و دليل بر اين مطلب, اين است كه ضرورت دين ما اقتضاء دارد افضليت پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را بر همه انبياء ـ عليهم السلام ـ و متابعت آن حضرت كه افضل انبياء و پيامبران است از شريعت انبياء سلف جايز نيست بلكه عقلا قبيح است. علاوه بر اين، اين حديث را شيعه و سني نقل كرده اند كه پيامبر اكرم فرمود: «كنت نبيا و آدم بين الماء و الطين»[5] و بالاخره: (نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت ـ به غمزه مساله آموز صد مدرس شد) پس با توجه به مطالب ياد شده دوران قبل از بعثت پيغمبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و آن روزگار چهل ساله نه تنها خالي از حجت نبوده بلكه ظرف وجود نوراني و ملكوتي حجة الله الاكبر بوده است.