مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

انسان، با توجه به ساختار وجودی خود، که در آن جنبه‏ای از خاک و جنبه‏ای از خدا را با هم دارد این قوه را داراست که بتواند، به طور مستقیم و بدون نیاز به هیچ واسطه‏ای، با خدای خود نوعی ارتباط معنوی داشته باشد. این ارتباط در حقیقت بین «خدا» و «خود» انسان به وقوع می‏پیوندد و نیازی به «غیر» نیست، اما گاهی مقدماتی لازم است تا این ارتباط مستقیم برقرار شود. دیدن چیزی یا انجام دادن عملی، که نوعی «تجربه» به حساب می‏آید، می‏تواند مقدمه‏ای برای یاد خدا و برقراری ارتباط معنوی با او باشد. هر تجربه‏ای که در آن به نحوی از انحاء ارتباطی با خدا ایجاد شود، یعنی احساسی، ادراکی، شناختی، و یا آگاهی‏ای از حضور خدا به انسان دست دهد، آن را «تجربه‏ی دینی» می‏نامند. و چون شناخت خدا، با توجه به قدرت عقل و نوع دین در انسان‏های مختلف، متفاوت است، لذا می‏توان گفت که عقل و اعتقادات شخصی نقش مهمی در تعبیر و تفسیر تجربه‏ی دینی ایفا می‏کنند. آغاز نظریه‏ی تجربه‏ی دینی در اروپا بوده که بر اساس اعتقادات مسیحیت و طرز تفکر دانشمندان مسیحی صورت گرفته است. در این مقاله تلاش شده ریشه و علل پیدایش این نظریه و طرز تفکری که در مورد ماهیت آن در غرب وجود داشته و دارد مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش نشان می‏دهد که ماهیت تجربه‏ی دینی هنوز در میان پژوهشگران غربی مورد منازعه است و نظریات در این زمینه مختلف و گاهی متناقض می‏باشند. ضمناً در یک بررسی تطبیقی، نکاتی از متون اسلامی و عرفان اسلامی نیز در ارتباط با ماهیت «تجربه‏ی دینی» ارائه گردیده است.

‫تحقيق حاضر به بررسى تجربههاى دينى با تكيه بر آيات قرآن پرداخته و شامل دو بخش است. در بخش اول با عنوان درآمدى بر تجربه دين از تعريف تجربه و دين، زمينه و بستر پيدايش مباحث مربوطه به تجربه دينى، تعريف تجربه دينى و ويژگىهاى آن، عمومى نبودن تجربههاى دينى، آزمونپذير نبودن تجربههاى دينى، ملاك اعتبار و صدق تجربههاى دينى و جز آنها سخن رفته است. در بخش دوم جايگاه معرفتى تجربه در قرآن بررسى شده است. در بخش سوم ذيل عنوان تحليل نمونههايى از تجربه دينى در قرآن كريم از خشيت، سكينه، اطمينان، خوف، رجا، توكل و وحى سخن به ميان آمده است.