مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : "تاریخ جهان پیشرفت در آگاهی آزادی است... به کارگیری اصل آزادی در واقعیت... یک دوره طولانی به نام تاریخ را تشکیل می دهد. هیچ متنی از هگل به اندازه «مقدمه ای بر فلسفه تاریخ» به طور گسترده و به طرق مختلف خوانده نشده است. هدف متن تعیین برخورد فلسفی با تاریخ است، یعنی نگاهی تاریخی که در جزئیات هدر نمی‌رود و به تکه تکه شدن نمی‌لغزد، بلکه به دنبال وحدت و معنای تاریخ جهان است. تاریخ در اینجا به عنوان پیشرفت در آگاهی و تحقق اصل آزادی طرح می کند. هرمنوتیک تاریخ هگلی مرحله تاریخ جهان را قلمرو شر، رنج و ویرانی نمی‌داند، بلکه افق معنا می‌داند: ما تاریخ را تنها در صورتی می‌فهمیم که دلیل حاکم بر آن را جستجو و کشف کنیم. این نسخه شامل ترجمه معتبری از متن به زبان یونانی است. پیش‌گفتارها خواننده را با جنبه‌هایی از فلسفه هگل و به‌ویژه فلسفه تاریخ آشنا می‌کند، در حالی که نظرات تفسیری با تأمل در متن انتخاب شده و مطالعه و درک آن را تسهیل می‌کند.

ترجمه ماشینی : یکی از بحث برانگیزترین و گیج کننده ترین ادعاهای هگل این است که «واقعی عقلانی است و امر عقلانی واقعی است». در این کتاب، یکی از دانشمندان برجسته جهان هگل، ژان فرانسوا کروگان، تحلیل و توضیح کاملی از این ادعا ارائه می‌کند و در طول مسیر، گزارشی قانع‌کننده از زندگی اجتماعی، سیاسی و اخلاقی مدرن ارائه می‌دهد. کروگان با اصطلاح هگل "روح عینی" آغاز می شود، تجلی عمومی عمیق ترین تعهدات ما، هنجارهای الزام آور که وجود ما را به عنوان سوژه و عامل شکل می دهد. او روح عینی را در سه قلمرو بررسی می کند: مفهوم حق، نظریه جامعه و دولت. در گفتگو با توکویل و سایر نظریه پردازان دموکراسی، چه در جهان انگلیسی زبان و چه در اروپا، کروگان نشان می دهد که چگونه هگل - که اغلب با ایده های متافیزیکی بزرگ همراه است - در واقع تصور خاصی از جامعه مدنی و دولت داشت. از نظر هگل، نهادهای عمومی نشان دهنده برآورده شدن نیازهای ذهنی عمیق هستند – و از این نظر، نشان می دهند که امر واقعی امری عقلانی است، زیرا آنچه ما را احاطه کرده است محصول ذهنیت جمعی ماست. این تحلیل پیشگامانه، مطالعه هگل و اندیشه سیاسی قرن نوزدهم را برای سالهای آینده هدایت خواهد کرد.

ترجمه ماشینی : مسلماً فلسفه تاریخی دارد، با لحظات غیرقابل انکار. کنار گذاشتن افلاطون، ارسطو، دکارت یا کانت برابر است با سر بریدن از فلسفه. آیا می توان همین را در مورد فردریش هگل گفت؟ بسیاری بر وزن برخی از تزهای دیالکتیک هگکل تأکید کرده اند، مانند انتقاد او از آنچه او «لطافت مشترک نسبت به چیزها» می نامد، که شامل این تفکر است که تفاوت بدون مخالفت در برابر چیزی که با آن متفاوت است امکان پذیر است، یعنی برابری بین. کسانی که متفاوت هستند می توانند نقطه شروع باشند و نه یک فتح و به طور خلاصه می توان از عوارض تضاد اجتناب کرد. با این حال، متفکران برجسته تأیید کرده اند که هگلیسم صرفاً پرانتزی از خودسری و تاریک گرایی در تاریخ گفتمان فلسفی است. در هر صورت، حتی اسیدی‌ترین مخالفان هم حداقل یک فایده پیشگیری را در خواندن هگل می‌بینند: برای آنها هگلیسم مانند سرخکی است که لزوماً باید به آن مبتلا شود. بنابراین، در پس انتقادات تلخ برتراند راسل یا میشل فوکو، شاید این اعتقاد وجود داشته باشد که خود جنبش فلسفه به آن پیوندی می‌انجامد که هگل است، بنابراین تسویه حساب با او، تسویه حساب فلسفه با او خواهد بود. خودش.. مانوئل کروز (مدیر مجموعه)

ترجمه ماشینی : ماریا داسکالاکی با مطالعه خود بازسازی نظام مندی از مفهوم عقل را در «پدیدارشناسی روح» هگل ارائه می دهد، که به نیت فیلسوف برای غلبه بر مخالفت یا ضدیت به عنوان مرز غیرقابل عبور فلسفه عدالت می زند. از این حیث، به شدت با تفاسیر گسترده «پدیدارشناسی» که در آن وحدت و ساختار استدلال منطقی اثر زیر سؤال می رود، در تضاد است. نویسنده وظیفه چالش برانگیز درک انتقال بین اشکال آگاهی را بدون تکیه بر یک اصل فلسفی پذیرفته شده جزمی برای خود تعیین می کند. به همین دلیل است که با «تعیین‌های طبیعی» آگاهی آغاز می‌شود، همانطور که خود هگل در مقدمه بیان می‌کند. او در مطالعه خود اشکال آگاهی را تا فصل عقل به تفصیل دنبال می کند و تز حرکت از جوهری به موضوع دیگر و بالعکس را مطرح می کند که در تمام اشکال آگاهی نفوذ می کند. این تز تلاش هگل را - برخلاف کانت و فیشته - برای غلبه بر دوگانگی و ایجاد وحدت عمیق‌تر بین تفکر و هستی بدون توسل به ابزارهای غیرعقلانی روشن می‌کند. نویسنده با پیشنهاد تفسیری بدیع خود، وحدت و دقت منطقی استدلال هگل را در «پدیدارشناسی» به طور متقاعدکننده ای نشان می دهد.