جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از نظر خیلی‌ها، مرگ سوسیالیسم، هم در واقعیت و هم در خیال، به معنای مرگ نهایی مارکسیسم بوده است. با وجود این، مارکسیسم کماکان هم جامع‌ترین نقد از سرمایه‌داری را به دست می‌دهد و هم راهنمای قانع‌کننده‌ای برای بدیل‌های امکان‌پذیر را. در حقیقت، دوام سرمایه‌داری دوام مارکسیسم را تضمین می‌کند. از این رو، هر دوره به مارکسیسمی از آن خودش شکل می‌دهد و این سنت را چنان می‌گستراند که مسائل روز را حل‌وفصل کند. من در این رساله خطوط کلی نوعی مارکسیسم جامعه‌شناسانه را ترسیم می‌کنم که از همگرایی تاکنون ناکاویده و نامنتظره‌ی نوشته‌های کارل پولانی و آنتونیو گرامشی در میانه‌ی سده‌ی بیستم سربرمی‌آورد. نوشته‌های گرامشی و پولانی غالباً مثل لاشه‌های مرده لت‌وپار شده است: سودمندترین قسمت‌ها را از پوسته‌ی معناده جر می‌دهند و به نظریه‌های علیل پیوند می‌زنند. قصد دارم این دو مجموعه از نظریه‌ها را در کلیت‌شان احیا کنم و به یکدیگر پیوندشان بزنم.

ترجمه ماشینی: عصر پساکمونیستی خواستار مارکسیسم جامعه‌شناختی است که به آن افتخار می‌کند جامعه در کنار اما متمایز از دولت و اقتصاد. این مارکسیسم جامعه شناختی را می توان در نوشته های گرامشی و پولانی جستجو کرد. برگرفته از جامعه های مختلف جهان‌ها و پیروی از سنت‌های مارکسیستی متفاوت، هر دو در نقدی مشابه همگرا شدند و تعالی مارکسیسم کلاسیک. برای گرامشی سرمایه داری پیشرفته است با گسترش جامعه مدنی مشخص شده است که همراه با دولت برای تثبیت طبقات عمل می کند روابط و زمینه ای برای به چالش کشیدن سرمایه داری فراهم می کند. برای گسترش Polanyi بازار جامعه را تهدید می کند که با (دوباره) ساختن خود به عنوان جامعه فعال واکنش نشان می دهد. بدین ترتیب جنین یک سوسیالیسم دموکراتیک را در خود جای داده است. این مقاله مناسب است «جامعه» به عنوان یک مفهوم مارکسیستی و آن را برای تفسیر ظهور و سقوط کمونیستی به کار می گیرد دستورات، تغییر از سیاست طبقاتی به سیاست شناسایی، گذار از استعمار تا پسااستعمار و توسعه یک امر نوظهور فراملی گرایی