جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کمتر از یک قرن پیش، جامعه مسلمان همچنان به گذشته قرون وسطایی خود گره خورده بود. امروز هنوز در تلاش است تا راه خود را به دنیای مدرن بیابد. بیداری مسلمانان، اصطلاحی که روشنفکران مسلمان برای توصیف فرآیند مدرنیزاسیون به کار می برند، محصول آگاهی خود به خودی ناگهانی نبود، بلکه محصول چالشی بود که غرب در همه سطوح هستی - آموزشی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و روانی- ایجاد کرد. که در قرن نوزدهم آغاز شد. بیداری مسلمانان شامل نوع جدیدی از آگاهی بود. هم ادراکات جدیدی از میراث سنتی و هم تلاش هایی برای سازگاری با شرایط جدید به همراه داشت. از بسیاری جهات این یک تجربه زیبا بود. در سطح اجتماعی به دگرگونی و تغییر منجر شد که انسجام اجتماعی را از دست داد. از نظر روان‌شناختی، هم خودآگاهی و هم از خود بیگانگی را منعکس می‌کرد. یک فراخوان عمومی به جامعه مسلمانان برای بالا بردن معیارهای فکری و اخلاقی خود به منظور مقابله با خطرات توسعه طلبی غرب توسط جمال الدین افغانی (1897-1839) و محمد عبده (1849-1905) صادر شد. نوگرایان مسلمان آنها از طریق گسترش برنامه های درسی مؤسسات آموزشی و اصلاحات عمومی آموزش و پرورش، درخواست قدرتمندی برای پرورش رشته های فلسفی و علمی کردند. هدف غایی آنها بدون شک تقویت سیاسی جهان اسلام در برابر غرب بود، اما این امر به طور کلی از موقعیت آنها به عنوان اصلاح طلبان قدرتمند و مؤثر نمی کاهد. افغانی و عبده دیدند در حالی که در سخنان و مقالات آتشین خود تأیید می کردند که هیچ چیزی در اصول اساسی اسلام ناسازگار با عقل یا علم نیست، مسلمانان را برانگیختند تا محتوای قرون وسطایی اسلام را برای پاسخگویی به نیازهای جامعه مدرن توسعه دهند. وظيفه آنها ارائه اصول اساسي اسلام با عباراتي است كه براي ذهن مدرن قابل قبول باشد و امكان اصلاح بيشتر آن را از يك سو و دستيابي به دانش مدرن از سوي ديگر فراهم سازد. این بینش و عزم آنها بود که تاریخ اسلام بار دیگر با حقیقت و شکوه کامل به جلو حرکت کند.