جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در میان شخصیت‌های ضدانقلابی که پس از انقلاب فرانسه ظهور کردند، شخصیت و آثار لویی دو بونالد (1754-1840)، بر خلاف آثار ژوزف دو ماستر، در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. با این حال، او در زمان خودش به عنوان اصلی ترین منتقد افراط و تفریط دوران انقلاب شناخته می شد. تلاش او برای بیان یک فلسفه سنت‌گرایانه از جامعه و اقتدار، شایستگی آن را دارد که در میان محققان بیشتر شناخته شود، اگر چه تنها به دلیل اصالت آموزه او درباره وحی بدوی، که می‌کوشد شرحی از دانش بشری بر اساس درک خاصی از عقل انسانی ارائه دهد. و از ماهیت و کارکرد زبان. آثار او همچنین حاوی بسیاری از بینش‌های ارزشمند در مورد روش‌هایی است که جوامع از طریق درک سه‌کارکردی و سه‌فردی از ساختار سلسله‌مراتب اجتماعی تشکیل می‌شوند. آثار لوئی دو بونالد از توجه به مسائل مربوط به روابط دینی و سیاسی، برای ارائه دیدگاهی تازه به مطالعه الهیات سیاسی به نظر می رسد. تعهد پذیرفته شده برخی از حامیان مدرن الهیات سیاسی، مانند کارل اشمیت، انگیزه کافی برای تلاش برای ترسیم ویژگی های اصلی آموزه های سیاسی، اجتماعی و معرفت شناختی بونالد در پرتو قیاسی از اشکال اجتماعی است. با این حال، تأیید بونالد از نهادهای سنتی اجتماعی و عرفی نیز باید با تعهدی برای درک فطری گرایانه از حیثیت، آزادی و حقوق انسان ها که توسط مشاهیر مکتب ارسطویی-تومیست، یعنی ژاک ماریتن و ارائه شده است، تکمیل شود. چارلز ژورنت تلاش حاضر برای بازتعریف الهیات سیاسی، در پرتو اندیشه بونالد، امر اجتماعی را مقوله ای اساسی از هستی می داند. از منظر ماندگاری جامعه در ساختار تغییرناپذیر و منطق صیانت از خود است که می توان ماهیت اجتماعی انسان را به درستی درک کرد.