جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان پدیده‌ای به‌ظاهر ساده ولی درعین‌حال بسیار پیچیده است. زبان شناسان همواره سعی در شناخت چیستی زبان و ارائه تعریفی از آن داشته‌اند. از بین حکما، ملاصدرا نگاهی وجود شناسانه به سخن دارد و با تکیه‌بر نظام حِکمی خود، زبان را با استفاده از مبانی اصالت وجود، تشکیک وجود و حرکت جوهری تعریف می‌کند. هدف از این مقاله ارائه تبیین توصیفی-تحلیلی از دیدگاه ملاصدرا در خصوص زبان است اما از زاویه‌ای که در تناظر و تشابه با عالم هستی قرار می‌گیرد. او زبان را در منظومه‌ای کاملاً متناظر با عالم هستی، معرفی کرده و هردو را دارای سیر صعودی و نزولی، ابتدا و انتها، تشکیک و مراتب، زایش و پویایی و در نسبت و اضافه با مخاطب معنا می‌کند. او معتقد است زبان و هستی چنان درهم‌تنیده‌اند که هستی چیزی جز کلام نیست.

ملاصدرا فلسفه را علمی برای استکمال همۀ نفوس انسانی معرفی می‌کند و آن را مختص گروه خاصی نمی‌داند؛ اما پیچیدگی مسائل فلسفی و دشواری فهم آن به‌دلیل انتزاعی‌بودن بر کسی پوشیده نیست. این در حالی است که ازنظر ملاصدرا قوۀ خیال و قدرت سخن دو موهبت الهی است که امکان فهم و انتقال این‌گونه مسائل را برای مخاطبان مختلف ایجاد می‌کند. قوۀ خیال به‌کمک تجزیه و ترکیب صور و معانی، پیوسته در حال ایجاد صور و معانی جدید است و زبان با گستره‌ای به‌پهنای خلاقیت ذهن، با تغییرات مداوم در فرم و محتوا، ابزاری است در خدمت ذهن گوینده برای انتقال معانی به ذهن مخاطب. داستان قالبی است که دو عنصر خیال و سخن فصل ممیّز آن از دیگر متون است. در این مقاله، عناصر داستان از منظر حکمت صدرایی به‌روش توصیفی‌تحلیلی تبیین شده و نیز ظرفیت‌‌های داستانی‌شدن آن بررسی شده است. وجود تمثیلات در حکمت صدرایی و عرضه‌شدن آن در قالب چهار سفر، امکان خوانشی داستانی از آن را با بهره‌گیری از کهن‌الگوی «سفر قهرمان» فراهم می‌کند.

چکیده: این پایان نامه در صدد ارزیابی قیام های اخیر مصریان با مبانی واصول فقه سیاسی اهل سنت به روش تاریخی، فقهی وکلامی است. فقه سیاسی سنتی اهل سنت، مبتنی بر قضایای پسینی است چراکه علمای اهل سنت، روشهای مشروع انعقاد امامت را، مبتنی بر روش انتخاب خلفای راشدین و حتی برخی مبتنی بر روش خلفای اموی و عباسی یعنی زور و غلبه می دانند و بر این باورند که هرگونه قیامی علیه امام به دلیل ایجاد ضرر بیشتر، ممنوع است. با وجود این برخی از علمای تأثیرگذار در مصر طی دو قرن اخیر، موضعی انتقادی علیه حکومت اتخاذ کرده اند. هرچند مبانی سیاسی آنها تا حدی تغییر کرده است ولی با وجود این تغییرات باز هم نمی توان قیام های اخیر مردم مصر را توجیه کرد. حال سؤال اصلی اینست که اندیشه ها و رفتارهای سیاسی جریانات سیاسی و نیز عامه مردم مصر در قیام های اخیر، چه میزان با مبانی فقه سنتی اهل سنت مطابقت دارد؟ در پاسخ به این سؤال این فرضیه مطرح می شود که عملکرد مردم در این قیام ها با مبانی فقه سنتی اهل سنت، مطابقت ندارد. بر این اساس قیام های اخیر مردم مصر علیه دستگاه حکومت را هم می توان دنباله ی تکاملی مواضع جدید اهل سنت تبیین کرد که در عصر حاضر به نهایت شکوفایی خود رسیده است و هم براساس فطرت ظلم ناپذیر انسانها که ظلم را از ناحیه ی هیچ جایگاهی نمی پذیرد. ماهیت این قیام ها ماهیت اسلامی با مطالبات دموکراتیک می باشد، لذا نظریه بیداری اسلامی بیشترین تطبیق را با این قیام ها دارد.ابزار گردآوری مطالب در این رساله، فیش برداری کتابخانه ای است. این تحقیق از نظر بررسی تفصیلی فقه سنتی اهل سنت،‌ و مقایسه آن با عملکرد اخیر مردم مصر،‌ تحقیقی بدیع بوده و نتایجی مانند عدم تطبیق رفتارهای سیاسی مردم با فقه سنتی خود و نیز تأثیرگذاری این رفتارها بر اندیشه سیاسی اهل سنت، از یافته های این رساله است کلید واژه ها: قیام مصر، اندیشه سیاسی، اهل سنت، امامت، اخوان المسلمین