جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اولین مطالعه کامل و منظم به زبان انگلیسی در مورد ایزاک بروئر، بنیانگذار آگودات اسرائیل است که دستاوردهای فکری او دنیای فرانتس روزنزوایگ و مارتین بوبر را در آینه ای ارتدکس منعکس می کرد. این یک جنبه اغلب نادیده گرفته شده از آخرین مرحله یهودیت آلمان را روشن می کند و بروئر را به عنوان یک چهره نمونه در مواجهه یهودیان با مدرنیته بازپس می گیرد.

ترجمه ماشینی: ستاره رستگاری، * که نظام فلسفه فرانتس روزنزوایگ را ارائه می‌کند، با جمله «از مرگ، (vom Tode) از ترس مرگ سرچشمه می‌گیرد، همه شناخت همه را سرچشمه می‌گیرد» آغاز می‌شود و با کلمات «به زندگی» خاتمه می‌یابد. این آغاز و این پایان کتاب بیش از آنچه که معمولاً اولین و آخرین کلمات کتب فلسفی نشان می دهد، نشان می دهد. در کنار هم - "از مرگ به زندگی" - آنها تمام معنای فلسفه روزنزوایگ را در بر می گیرند. سرلوحه این فلسفه، زندگی و مرگ انسان است و نه من ایده آلیسم فلسفی، جایی که انسان در نهایت «برای اخلاق» را بیش از «... نکته ای که آن (اخلاق) مشکلاتش را به آن مرتبط می کند، دلالت نمی کند. برای علم نیز او (انسان) تنها یک مورد خاص از قوانین کلی آن است. او از رفتار و رفتار فرد، از اعمال و تصمیمات او در قلمرو واقعیت ملموس صحبت می کند. این فلسفه تبیین اصول نظری نیست. به انسان به طور کلی در زمان انتزاعی مربوط نمی شود، بلکه مربوط به فردی است که با نامی خاص تعیین شده و در زمان خاص خود زندگی می کند. ** وجود انسان در متناهی و زمانی خود کانونی را تشکیل می دهد که در آن می توان موتیف روزنزویگ را گرد هم آورد.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.

ترجمه ماشینی: در بیست و پنج سال گذشته، تلاش برای درک روش های دیگران، بحث های دینی را در سطوح مختلف احیا کرده است. وارد دورانی شده ایم که از آن به عنوان «عصر گفتگو» یاد شده است. اما ماهیت چنین گفت وگویی باید چگونه باشد؟ و هدف آن چه باید باشد؟ به راستی رابطه صحیح بین جوامع مختلف اعتقادی چیست؟ در این کتاب، ساندرا بی لوبارسکی پاسخ های جدیدی به این پرسش های به موقع ارائه می دهد. او با تأیید "کثرت گرایی واقعی" شروع می کند، این موضع که بیش از یک سنت "حقیقت را بیان می کند" - یک "واقعیت مبارک" که ما را قادر می سازد بینش خود را از حقیقت از طریق گشودن به ادراکات دیگران گسترش دهیم. او با استفاده از مفهوم «گفتگوی دگرگون‌کننده» (اصطلاحی که از الهی‌دان جان بی‌. کاب جونیور وام گرفته شده است)، روشی را برای مواجهه با سنت‌ها در عصر کثرت‌گرایی دینی ارائه می‌کند - روشی که نه مستلزم از دست دادن ویژگی‌های خاص است و نه کاهش خاصیت. نزول به نسبی گرایی در زمینه‌های یهودی، لوبارسکی استدلال می‌کند که میثاق نواشید، رویکرد یهودیان پیشامدرن به غیریهودیان، چارچوبی ناکافی برای گفت‌وگوی امروزی است زیرا هیچ ارزش مستقلی برای هیچ سنت غیریهودی قائل نیست. او سپس به دیدگاه‌های بین‌مذهبی چهار متفکر مدرن یهودی مهم: لئو باک، فرانتس روزنزوایگ، مارتین بوبر و مردخای کاپلان توجه جدی می‌کند. او با اذعان به بدهی فکری عظیم ما به آنها، با این وجود خواستار حرکتی فراتر از مدارا و فراتر از قدردانی متقابل به سمت گفتگو است که ممکن است سنت‌های ما را متحول کند.

ترجمه ماشینی: من خوانش جدیدی از مجموعه ای از تفاسیر فلسفی قاره ای از ماهیت اگزیستانسیالیسم را پس از چرخش دیالوگ پیشنهاد می کنم. این تجزیه و تحلیل بر مطالعه موردی خاصی از شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس به عنوان یک مورد متمرکز خواهد بود. بررسی‌های فلسفی آن امکان در نظر گرفتن رویکردهای متفاوت اما مرتبط را از طریق مطالعه و بازخوانی شخصیت ابراهیم می‌دهد، که با بازخوانی معروف کی‌یرکگور از قربانی شدن اسحاق آغاز می‌شود. این پژوهش با توجه به گرایش فلسفی قاره‌ای بر تفاسیر از زمان کی یرکگور تمرکز خواهد کرد. چهار متفکری که من آورده‌ام، همگی نقدها و حتی ردهایی از موضعی صرفا وجودی ارائه کردند. این موقعیت ها در این زمینه شناخته شده است. با این حال، اگزیستانسیالیسم با وجود این چهار نقد از الگوی کی یرکگارد از ابراهیم، ​​هرگز در عمل غلبه نمی کند. من این را از طریق تحلیل موردی از تفسیرهای شخصیت ابراهیمی در کتاب مقدس نشان خواهم داد، و نشان خواهم داد که چگونه کی یرکگور در فلسفه گفتگو و حتی ساختارشکنی حضور دارد. از نظر فرانتس روزنزوایگ، موضع او رابطه‌ای است و بنابراین نسبت به آمادگی ابراهیم برای قربانی کردن، مجذوب و در عین حال دوگانه است. امانوئل لویناس تاکید کی یرکگور بر موضوع/فعالیت (نام های مناسب و آزادی دشوار) را تحسین می کند. ژاک دریدا شور و شوق ابراهیم (هدیه مرگ و آبراهام به عنوان دیگر) را تحسین می کند. و برای ژان لوک ماریون، فداکاری آبراهام تسلیم نفس نیست، بلکه عمل پدیدارشناختی نمادی از بازگشت یک هدیه است.

ترجمه ماشینی: در این مقاله می‌خواهم با تمرکز بر شخصیت موسی مندلسون (1729-1786) آغاز فلسفه آلمانی-یهودی را روشن کنم. چرا نقش مندلسون در آن زمان در آلمان بسیار مهم بود؟ چه کاری انجام می دهد یعنی یهودی و در عین حال فیلسوف آلمانی بودن؟ برای پاسخ به این سؤالات، با پرداختن به دو پیوند بحث برانگیز، «روح دوشاخه» متفکر آلمانی-یهودی را روشن خواهم کرد: اولین نگرانی رابطه فلسفه و یهودیت و دومی به رابطه بین فلسفه و یهودیت مربوط می شود، ازدواج فرهنگ آلمانی و فلسفه یهودی