جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هدف مستقیم این زندگینامه کتابشناختی، ارائه به علاقه مندان به زندگی فکری ابن تملوس، آثار او و آنچه درباره او نوشته شده است، است و از این رو ابتدا به اسناد تاریخی متعهد است که مبتنی بر جمع آوری هر چه بیشتر اطلاعات باشد. مربوط به ابن تملوس و محیط کلی فکری او، بر اساس کتب تراجم، طبقات و فهرستها. این پژوهش به جمع‌آوری و طبقه‌بندی بسنده نمی‌کند، بلکه به دنبال تحلیل و بازسازی آن اطلاعات است. این اثر وارد باب اشتغال به یک دوره تاریخی و یک منطقه جغرافیایی بسیار پیچیده و حساس می شود و برای درک آن باید دایره توجه را گسترش داد تا سایر شخصیت هایی که در جریان فکری و علمی آن دوره فعال بودند را در بر گیرد. این علاوه بر جست‌وجوی چهره‌های ناشناخته‌ای است که امروزه تقریباً چیزی در مورد آنها نمی‌دانیم، جستجوی متون گمشده تا کنون، و ردیابی مسیر متون دیگر از جایی به مکان دیگر از طریق شهرهای اندلس، شمال آفریقا و سایرین. بر این اساس، بیشترین چیزی که این مطالعه می تواند آرزوی آن را داشته باشد، کمک به پرکردن خلأ فکری است که انسان در مواجهه با این سؤال احساس بزرگی می کند: پس از مرگ فیلسوف ابن رشد (متوفی 1198) در جهان عرب اسلام در دوران میانه چه می شود. قرون و اعصار؟... و عاقبت عقاید او چیست؟و متونش؟... ما مدعی هستیم که ابن تملوس از کسانی است که می تواند عناصر تفکر در موضوع را در اختیار ما قرار دهد.

ترجمه ماشینی: پس از انتقاد شدید غزالی از فیلسوفان، تغییری در سیر کلی فلسفه در شرق اسلامی صورت گرفت و نوعی انشاء که کلام و فلسفه را در هم آمیخته بود، رواج یافت. در غرب اسلامی، گفتمان فلسفی پس از شتاب رونق گرفت، اما پس از مرگ ابن رشد، علیرغم استفاده مستمر از علوم عقلی، شاهد فیلسوفان بزرگ دایره المعارف نخواهیم بود. این واقعیت تاریخی بسیاری از محققین شرقی و عرب را بر آن داشت تا ادعای مرگ فلسفه به طور عام در غرب اسلامی و به ویژه فلسفه ابن رشد را پس از مرگ وی بپذیرند و سپس غزالی را سرزنش کنند. اگر بسیاری هنوز تحت این ادعا زندگی می کنند، دیگران شروع به بررسی آن کرده اند. در این اثر بر تلاش یکی از آنها خواهیم ایستاد و مربوط به دانشمند مراکشی فواد بن احمد است که با کار بر روی یکی از شاگردان ابن رشد، یعنی ابن تملوس، پاسخ به این قضیه را برگزید. او هدف خود را احیای علوم عقلی در غرب اسلامی در دوره پساآورو قرار داد و موضوع سازماندهی همه آثارش پیرامون ابوالحجاج را به این ادعا تبدیل کرد که او به شدت آن را پذیرفت و از آن دفاع کرد. ابن رشد شاگردانی را به جا گذاشته بود که به طور عام و با اندیشه به علوم ذهنی ادامه می دادند، ابوالولید به طور خاص و آن علوم فلسفی به طور عام و فلسفه ابن رشد به طور خاص با مرگ او نمرده بودند. آثار او را که به این فیلسوف خردگرا اختصاص داده است، به ویژه کتاب ابن تملوس، فیلسوف و پزشک: شرح حال کتابشناختی (026 ق / 3221 م) برجسته می کنیم و سپس به ارزیابی موردی که بر آثار او حاکم بوده است، ابن تملوس و نه غزالیه را قضاوت می کنیم.