جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دل مشغولی لویت به فلسفه آلمانی قرن نوزدهم به دهه 1920 برمی گردد و نقطه شروع آن تجدید نظر انتقادی تعامل معاصر با آثار نیچه است. لویت به طور فزاینده ای توجه خود را بر علمی شدن تفکر فلسفی و شکل جدید آلمانی نقد دینی، بر ظهور سوسیالیسم علمی و جامعه شناسی بورژوازی متمرکز می کند. با این تفصیل، لویت پیشاپیش کتاب خود از هگل تا نیچه (جلد 4) است که برای اولین بار در سال 1941 منتشر شد و در آن گسست انقلابی از تفکر سیستمی هگل را توصیف کرد که تاریخ فلسفه را در قرن نوزدهم تعیین کرد. . توجه انتقادی او همچنین بر ظهور نیهیلیسم اروپایی مورد استناد نیچه متمرکز است، که روح آزاد رویاپرداز با آرمان او برای بازگشت ابدی همان، که از یونان باستان وام گرفته شده بود، مخالفت کرد. دل مشغولی لویت به هگل و منتقدانش سرانجام در یک سخنرانی در سال 1971، اندکی پیش از مرگش، با این پرسش خاتمه می یابد: «اگر هگل هنوز موضوعیت دارد، پس دقیقاً به این دلیل است که به کل سنت متافیزیک پس از مسیحیت پایان داده است که این سؤال مطرح می شود. می‌توانست و باید مطرح می‌شد: چگونه می‌توان بعد از هگل هنوز متافیزیک وجود داشت؟» سؤالی که در پس کل مشغله‌ی شک‌آمیز لویت به فلسفه وجودی مارتین هایدگر نهفته است. نقطه مقابل، برداشتی است که ماکس وبر بر دانشجوی جوان کارل لویت با مفهوم شأن و مسئولیت علمی خود ایجاد کرد. بنابراین، سه پژوهشی که لویت در طول چندین دهه به او اختصاص داده است، در این مجلد تجدید چاپ شده است.