جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عصمت از مفاهیمبنیادین کلام اسلامی است. بر اساس اعتقاد بسیاری ازمسلمانانانبیاء الهیبه طور اعم و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به طور اخص از ارتکاب گناهان کبیره مصونیت دارند. در این میان برخی فرقه-هایمسلمان، صدور گناهان صغیره و خطا را بر پیامبران بی‌اشکال دانسته‌اند، اما در خصوصنبوت خاصه و عصمت رسول گرامی اسلامبیشتر عالمان امامیه بر این باورند که ایشان هم از گناهانصغیره و هم از گناهان کبیره به دور است. در عین حال بر اساس برخی روایات موجود در منابع حدیثی فریقین اعتقاد به عصمت پیامبرصلی الله علیه و آله مورد چالش قرار گرفته است. روایاتی از این دست را می‌توان ذیل تفسیر آیاتی مانند آیه مرتبط با دریافت وحی از سوی پیامبر (سوره حج) یا آیه‌ای که در آنبه ظاهر پیامبر مورد عتاب قرار گرفته (سوره توبه) یا آیه‌ای که آن حضرت به ظاهر به خاطر اسیر گرفتن با نکوهش مواجه شده و یا آیه‌ای کهبه ایشان وعده آمرزش گناه و ذنب داده شده است (سوره فتح). این قبیل روایات با توجه به مبانی فقه الحدیثی فریقین باید مورد بررسی قرار بگیرند. این پایان نامه با رویکرد فقه الحدیثی، به گونه تطبیقی و با روش توصیفی و تحلیلی چنین روایاتی را مورد واکاوی و تحقیق قرار داده است. حاصل این پژوهش، البته با توجه به مبانی فقه الحدیثی مورد قبول فریقین نااستواری این قبیل روایات است. در این نوشتار، عصمت نبوی، اهم نظرات و آراء اندیشمندان، مفسرین و متکلمین شیعه و اهل سنت در مورد عصمت، تفاسیر شیعه و سنی ذیل آیات مخل به معنای عصمت بیان شده و در آخر روایات وارده در منابع حدیثی فریقین منافی با معنای عصمت مورد واکاوی قرار خواهد گرفت.