جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫از ضرورت‌هاي مهم امروز جامعه اسلامي، مسأله وحدت مسلمانان است كه علماي اسلام به اين مهم توجه ويژه داشته و مكرر آن را مورد تأکید قرار دادهاند. مسأله وحدت جامعه اسلامي از اولين روز اختلاف بعد از رحلت پيامبر گرامي اسلام (ص) مد نظر اميرالمؤمين علي7 و پس از ايشان، ساير ائمه: و پيروانشان بوده است و ائمه اطهار: در همه اعصار در جهت اين مهم تمهيداتي انديشيده اند. در قرن دوازدهم هجري فرزند نامشروعي به نام سلفيه يا وهابيت كه زاييده توطئه‌هاي انگليس بود، خود را منسوب به خانواده اسلام كرده و با بيان افكار و عقائد ناپاك خود، سعي داشت با ايجاد تفرقه بين شيعه و اهل سنت، آب زلال وحدت اسلامي را گل آلود نمايد. نظریه‌پرداز اين فرقه جعلي، محمد بن عبدالوهاب است كه منشأ افكار او را مي‌توان در چهار قرن قبل در آراء ابن تيميه و قبل از آن در كلمات أحمدبن حنبل جستجو نمود. اين گروه، هر نوع خضوع و تواضع را عبادت دانسته و به بهانه توحيد عبادي كه بر اساس آن عبادت كننده غير خداوند مشرك است، توسل به انبياء و اولياء، طلب شفاعت از آن ها، برگزاري مجالس بزرگداشت ايشان، ساختن گنبد و بارگاه براي آن‌ها، زيارت قبور و نذر و قسم براي غير خدا را بدعت و از مصاديق شرك به شمار مي‌آورند. علماء بيدار و روشنفكر اسلام در همه اعصار در مقابل اين افكار پليد، موضع تهاجمي گرفته و با مردود دانستن آن افكار، به انسجام و وحدت جامعه اسلامي مبادرت ورزيدند. از راه‌هاي مهم ايجاد وحدت، بيان مسائل مورد اتفاق شيعه و اهل سنت و انحصاراً به فرقه حنابله منسوب مي‌داند، لازم است با بيان قرائن و شواهدي از منابع معتبر اهل سنت، با تكذيب اين انتساب دامن اسلام را از اين لكه ننگ پاك كرده و به وحدت جامعه اسلامي دامن زد. حاصل آن كه سلفيه يا وهابيت يك فرقه جعلي و نوظهور بوده كه به هيچ يك از مذاهب شيعه و اهل سنت، انتساب حقيقي ندارد. آراء و افكار آن ها نيز از بدعت هايي است كه ساخته و پرداخته اذهان آلوده نظريه پردازاني همچون ابن تيميه و محمد بن عبدالوهاب مي‌باشد. كليد واژه: سلفيه، وهابيت، توحيد، شرك، توسل، شفاعت، زيارت، تبرك، قسم، نذر، عبادت.