جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله ماهیت دولت از جمله مهم‌ترین مسائل فلسفه سیاسی است و هر تفسیری از ماهیت دولت در نوع خود، تفسیری از غایات حکومت و بهترین شکل دولت است؛ از این‌رو، ضرورت اطاعت از دولت، مشروعیت سیاسی و آزادی را به دنبال خواهد داشت. تحقیق حاضر که از حیث محتوا بنیادی نظری است، با چارچوب نظری دموکراسی رادیکال موفه با تمرکز بر یکی از چهره‌های برجسته فلسفه سیاسی و حقوق عمومی در قرن بیستم، تلاش نموده تا به این سوال اصلی پاسخ دهد که حکومت مطلوب در الهیات سیاسی کارل اشمیت، چه نوع حکومتی و واجد چه ماهیتی است. حاصل این تحقیق نشان می‌دهد که فهم وتفسیر ماهیت دولت و همچنین حکومت مطلوب در فلسفه سیاسی و الهیات سیاسی اشمیت، در پرتو فهم مفاهیم بنیادی در اندیشه او می‌باشد؛ یعنی الهیات سیاسی، امر سیاسی، قاعده دوست/ دشمن/ دیکتاتوری مستقل، حاکمیت، مفهوم استثنا در نقد نظام پارلمانی لیبرال اروپایی، انسان‌شناسی منفی، انطباق شهروندی با ملیت سیاسی، نقد مفهوم اکثریت در دموکراسی لیبرال است. همچنین مشخص می‌شود که حکومت مطلوب اشمیت، با نوع دموکراسی رادیکال هویت‌گرا قابل انطباق می‌باشد. از این رو اهمیت این تحقیق، به نقد روزافزونِ دموکراسی لیبرال و ظهور دولت‌های دموکراتیک رادیکال، خاصه در آمریکای لاتین بازمی‌گردد.

ترجمه ماشینی : کار هاینریش مایر در مورد کارل اشمیت به طور چشمگیری بحث بین المللی درباره اشمیت و اهمیت او را برای اندیشه سیاسی قرن بیستم تغییر داده است. مایر در درس کارل اشمیت، هسته اندیشه اشمیت را الاهیات سیاسی می داند – یعنی نظریه پردازی سیاسی که مدعی است زمینه نهایی خود را در مکاشفه خدای مرموز یا فراعقلانی دارد. این بنیان الهیاتی رادیکال، اما نیمه پنهان، زیربنای کل آثار غالباً دشوار و پیچیده اشمیت است که سرشار از چرخش‌های تاریخی و پیچیدگی‌های سیاسی، فریب‌های عمدی و ابهام‌های غیرعمدی است. مایر در چهار فصل در مورد اخلاق، سیاست، وحی و تاریخ، تفاوت بین فلسفه سیاسی و الهیات سیاسی اشمیت را روشن می کند و بعد مذهبی اندیشه او را به حمایت او از ناسیونال سوسیالیسم و تداوم یهودی ستیزی اش مرتبط می کند. دو مقاله جدید در این نسخه هستند که به مکاتبات اخیراً منتشر شده اشمیت - به ویژه با هانس بلومبرگ - و نوری که بر برداشت او از الهیات سیاسی می افکند می پردازند.

ترجمه ماشینی : این کتاب استدلال می کند که یک ژست سیاسی رادیکال را می توان در نوشته های سورن کیرکگارد یافت. این فصل ها با قرار دادن اندیشه پرشور کی یرکگور در گفتگو با نوشته های گئورگ لوکاچ، کارل اشمیت، والتر بنجامین و تئودور آدورنو، یک چشم انداز میان رشته ای را هدایت می کنند. در مرکز بحث کتاب، مفهوم «سیاست غیرمستقیم» قرار دارد، که فضای منفی بین روش‌ها، مفاهیم و کنش‌های فکری را در آثار کی‌یرکگور نام‌گذاری می‌کند و همچنین روابط پویایی بین کی‌یرکگارد و متفکران فوق‌الذکر را مشخص می‌کند. سیاست غیرمستقیم کی یرکگور مجموعه ای از نقاب هاست که هویت ها را از حوزه ای به حوزه دیگر جابجا می کند: الهیات، سیاست را می پوشاند. قانون ماسک الهیات; نظریه سیاسی فلسفه را نقاب می زند. و روانشناسی رویکردهای ادبی به حقیقت را می پوشاند. همانطور که در لوکاچ، اشمیت، بنیامین و آدورنو منعکس شده است، این کتاب بررسی می کند که چگونه سیاست غیرمستقیم کی یرکگور سه انگیزه مهم را تسکین می دهد: ناسازگاری فکری، ارتباط غیرمستقیم درون و از طریق هویت های مبهم، و دیالکتیک منفی.