جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تفاوت‌های اصلی بین سنت‌های فلسفی معاصر که به‌طور آشکار به‌عنوان فلسفه تحلیلی و پدیدارشناسی شناخته شده‌اند، همگی به موضوع اصلی تأثیر متقابل بین پیش‌بینی و ادراک مربوط می‌شوند. نقد فرگه از روان‌شناسی منجر به این باور در سنت تحلیلی شده است که فلسفه می‌تواند با جدا کردن منطق و معناشناسی از هرگونه وابستگی به شهودهای ذهنی، به بهترین وجه از عقلانیت در برابر نسبی‌گرایی دفاع کند. بر اساس این تفسیر، تحلیل منطقی باید رابطه حس با ارجاع را بدون توسل به توصیفی از چگونگی شناسایی جزئیات از طریق ویژگی‌های درک شده آن‌ها توضیح دهد. تأکید هوسرل بر اولویت و اهمیت عینی ادراک، و بر تداوم بین مفصل بندی های اعتباری و تبعیض های ادراکی، این اعتقاد را در سنت پدیدارشناختی به وجود آورده است که تحلیل منطقی باید همیشه با توصیف شهودهای پیش اعتباری تکمیل شود. این تفاوت های روش شناختی به تفاوت های گسترده تری در پروژه های فلسفی تحلیل و پدیدارشناسی مربوط می شود. این دو سنت در واکنش به نقد فلسفه باستان و قرون وسطی که توسط بیکن، دکارت و هابز در آغاز دوران مدرن آغاز شد، مواضع متفاوتی اتخاذ کردند. رویکرد تحلیلی عموماً ترجیح مدرن برای عقلانیت محاسبه‌گر را تأیید می‌کند و به مقوله‌های پیشامدرن، مانند علیت صوری و شهود عیدتیک، مشکوک باقی می‌ماند. هدف آن ارائه گزارشی از هوش انسانی است که با تفسیر مدرن از طبیعت به عنوان مجموعه ای از موجودات و روابط قابل سنجش سازگار باشد.

ترجمه ماشینی : پروژه پدیدارشناختی هوسرل در قرن بیستم، سنگ بنای فلسفه مدرن اروپایی است. جایگاه اخلاق برای میراث و مطالعه مداوم خود پدیدارشناسی اهمیت دارد. اخلاق و نیت عملی هوسرل یکی از مداخلات عمده جدید در این زمینه رو به رشد دانش پژوهی هوسرل را تشکیل می دهد و با تمرکز بر مجلداتی که هنوز به انگلیسی ترجمه نشده اند، دیدگاهی بی رقیب را در مورد مسئله اخلاق در فلسفه هوسرل ارائه می دهد. این کتاب چشم‌انداز تازه‌ای درباره بحث‌های اخلاقی راکد ارائه می‌دهد که حول مفاهیم نسبی‌گرایی و جهان‌شمولی می‌چرخند و بر اخلاق پدیدارشناختی فراتر از دوگانگی رایج روشن می‌شود.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی تأثیر عمیق فلسفه دکارت بر پروژه پدیدارشناسی هوسرل می پردازد. هوسرل اغلب از دکارت به عنوان "مربی معنوی" خود یاد می کرد و شک سیستماتیک مراقبه ها یکی از نقاط عزیمت اصلی برای شروع تحقیقات پدیدارشناسی شد. با این حال، یک تشابه گسترده بین فعالیت‌های فلسفی مربوطه آنها وجود دارد که تنها دانش نزدیک و آگاهانه از متون دکارت و هوسرل می‌تواند نشان دهد. این همگرایی در بینش آنها درباره شروعی کاملاً جدید برای فلسفه اغلب در مکان های غیرمنتظره ای آشکار می شود، جایی که هوسرل خلاقانه اکتشافات دکارت را اشتباه می کند. هوسرل خاطرنشان کرد که دکارت بیش از حد به انگیزه بدبینانه اولیه وفادار مانده و به اندازه کافی رادیکال در سرنگونی آن موضع نبوده است. تحقیقات نویسنده نشان می‌دهد که هوسرل به‌مراتب به دکارت‌گرایی وفادارتر باقی ماند، دقیقاً در مکان‌هایی که تأثیر عمیقاً مدفون است، و کمتر رادیکال‌تر از خوانش وفادارانه پروژه دکارت بر اساس ترتیب دلایل نشان می‌دهد. از آنجایی که تأثیر هوسرل بر فیلسوفان قاره‌ای قرن بیستم به خوبی مورد توجه قرار گرفته است، این اثر مشروعیت ارزیابی آنها از نقطه عزیمت دکارتی او را آشکار می‌کند.

ترجمه ماشینی : از گزارش هوسرل در مورد توجه تا چرخش اخیر به آخرت شناسی در پدیدارشناسی «الهیاتی»، آینده همیشه جنبه کلیدی نظریه های پدیدارشناختی زمان بوده است. این کتاب اولین تأمل پایدار را در مورد اهمیت آینده برای خود روش پدیدارشناسی ارائه می دهد. در ردیابی توسعه این موضوع، نویسنده نشان می دهد که تنها درک درست از ماهیت دوگانه آینده (به عنوان قانون اساسی و به عنوان باز بودن) می تواند راهی را که در آن پدیدارشناسی موضوع و جهان را به هم نزدیک می کند، روشن کند. از این رو آینده ما را به محوریت وعده پدیدارشناسی اشاره می‌کند و پدیدارشناسی را به‌عنوان رشته‌ای قول‌دهنده از نو می‌سازد. این کتاب که به وضوح نوشته شده و به دقت استدلال شده است، بینش تازه ای را در مورد منشأ پدیدارشناختی چرخش «الهیاتی» و نتایج پدیدارشناختی هوسرل، لویناس و دریدا ارائه می دهد. با بررسی دقیق مضامین پروتشن، آخرت شناسی و مسیحا، خواندن آن برای هر کسی که به پدیدارشناسی، فلسفه دین، ساختارشکنی، یا الهیات فلسفی علاقه دارد ضروری خواهد بود.

ترجمه ماشینی : چگونه ادراک به ما امکان دسترسی به واقعیت خارجی را می دهد؟ این کتاب به طور انتقادی با پاسخ مفهوم‌گرایانه جان مک داول به این سؤال، با ارائه کاوشی جدید از دیدگاه‌های او درباره ادراک و واقعیت در رابطه با دیدگاه‌های امانوئل کانت و ادموند هوسرل، درگیر می‌شود. در شش فصل، این کتاب به بررسی نظریه‌های مربوط به ادراک این متفکران می‌پردازد و به وضوح چگونگی تناسب آنها با دیدگاه‌های فلسفی بزرگ‌تر آنها درباره ذهن و واقعیت را توصیف می‌کند. از این رو نه تنها تداوم سنتی را نشان می دهد که زیربنای چشم انداز علمی پراکنده امروزی است، بلکه نقد جدیدی بر نظریه مفهوم گرای مک داول ارائه می دهد. با انجام این کار، کتاب با ترکیب فلسفه تحلیلی، فلسفه کانتی و پدیدارشناسی به پل زدن مداوم سنت ها کمک می کند. ادراک و واقعیت در کانت، هوسرل و مک داول برای محققان و دانشجویانی که در تاریخ فلسفه، پدیدارشناسی، فلسفه کانتی و به ویژه فلسفه ادراک کار می کنند جذاب خواهد بود.