جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تولستوی ادیبی سترگ و نامدار در عرصه ادبیات روس و بلکم جهان است که با خلق آثاری همانند «جنگ و صلح» و «آناکارنینا» در تاریخ ادبیات جهان می‌درخشد. او چهره‌ای اخلاق مدار و دارای قلمی روان و شیوا بود و از جمله ادبا و متفکرانی به شمار می‌رفت که تاثیرات گسترده‌ای از آیین اسلام پذیرفته بودند. به ویژه شخصیت پیامبر اسلام (ص) وی را تحت تاثیر قرار داده بود که در این نوشتار به اختصار بدان پرداخته می‌شود. لف نیکولایویچ تولستوی در ماه اوت سال ۱۸۲۸ در منطقه «یاسنایا پالیانا» چشم به جهان گشود. پدرش گراف تولستوی و مادرش الکونسکایا نام داشت. وی که زندگی پرماجرایی داشت، در سال ۱۸۳۰ در حالی که تنها دو ساله بود، مادرش را از دست داد. وی اگر چه خاطرات چندانی از مادر به یاد ندارد، اما آشنایان از مادرش با عنوان زنی خوب، درستکار، مغرور و باهوش یاد می‌کردند و از این رو غم از دست دادن مادر، همواره دل او را به درد می‌آورد و حتی در روزگار کهنسالی نیز همانند دوران کودکی خود را به مهر مادر نیازمند دانسته و گفته بود: میل داشتم به کودکی بازگردم و آنگونه که تصور می‌کنم خود را به مادر بچسبانم. برای من، مادر بزرگترین نماینده عشق پاک بود. پدرش بر اثر زیاده روی در میگساری و سکته قلبی، درگذشت. بدین ترتیب تولستوی پدرش را نیز در ۹ سالگی به سال ۱۸۳۷ از دست داد. خود وی این حادثه تلخ زندگی‌اش را این گونه توصیف کرده است: مرگ پدر مرا غرق اندوه کرد… من پدرم را خیلی دوست داشتم؛ اما تا هنگام مرگ نمی‌دانستم که علاقه‌ام به وی تا این حد قوی است… عمه توانت نیز که روزگاری عاشق پدرم بود، می‌گفت: بهترین موجودی را که در زندگی داشتم پدرت بود، اما حالا تنها دلخوشی‌ام این است که برای فرزندانش زنده باشم. تولستوی در بخشی از دوران کودکی‌اش، چندان به درس و آموزش اهمیت نمی‌داد و خود وی درباره آن دوران این گونه گفته است: درس من خوب نبود، ریاضی را درک نمی‌کردم و برای سپردن نام‌ها و تاریخ کمترین تلاشی نمی‌کردم. اما با آنکه تنبل بودم، بسیار حساس و دارای نیروی تخیل فوق العاده‌ای بودم که پروسپیر (آموزگارش) بارها می‌گفت: این پسر بچه با کله مولیری کوچک است. به یاد دارم روزی مرا تنبیه کرد و زمانی که بچه‌ها را تنبیه می‌کرد، به زانوهایشان فشار می‌آورد تا به زانو درآیند. من در این موارد می‌گفتم، حتی اگر درجا بمیرم، جلوی او زانو نخواهم زد. با این حال او با شدت روی شانه‌هایم فشار می‌آورد، پشتم را خم می‌کرد و مجبورم می‌کرد زانو بزنم. من نیز در برابر فشار او نافرمانی‌ام بیشتر می‌شد... ادیب نامدار روسی پس از مرگ پدر، گرفتار اندوه دیگری می‌شود و آن از دست دادن مادر بزرگش بود. خود او این رویداد را چنین توصیف کرده است: در یکی از روزها که با برادرانم بازی می‌کردم، پروسپیر رنگ پریده آمد و خبر داد که مادربزرگتان از دنیا رفته است. بچه‌ها همچون صاعقه زدگان خاموش شدند. ترسیدم. مادربزرگ مدت‌ها بود که بیمار بود. من در همه مراسم‌های تدفین مادربزرگ حضور داشتم. به پیشانی مادربزرگم هنگامی که در تابوت خوابیده بود، بوسه زدم و بعد با فریاد به اتاقی خزیدم. اندیشه مرگ مرا می‌آزرد...

با اینکه «مرگ ایوان ایلیچ» را عموماً برترین دستاورد ادبی تولستوی در سی سال آخر زندگی‌اش می‌دانند، تاکنون بررسی جامعی از این اثر در قالب یک کتاب مستقل صورت نگرفته بود. کتاب «تولستوی و مرگ» که بخش اول آن به تفسیر اندیشه مرگ در آثار تولستوی و با نگاهی محوری به داستان «مرگ ایوان ایلیچ» می‌پردازد، به قلم گری جان و با ترجمه مرحوم ایرج کریمی، از جمله آخرین آثار او در سال پایانی زندگی‌اش است که به تازگی از سوی نشر دف روانه بازار کتاب شده است. این کتاب «تولستوی و مرگ» شامل تحلیل و تفسیر اندیش مرگ در آثار تولستوی با نگاهی به داستان مرگ ایوان ایلیچ و متن کامل داستان در سه بخش است؛ بخش اول: یک تفسیر به زمینه تاریخی و ادبی، اهمیت اثر، استقبال انتقادی، یک تفسیر، زندگی، بیماری، مرگ، الگو و ساختار، مضمون‌ها و گواهی‌ها. بخش دوم: گاهشمار زندگی تولستوی و تصاویر. بخش سوم: داستان مرگ ایوان ایلیچ (ترجمه اولیه، مهندس کاظم انصاری و بازنویسی و ویرایش نهایی ایرج کریمی). حمیدرضا شعبانی مدیریت نشر دف، در مقدمه کتاب، این اثر را نوعی سفر دانسته است و معتقد است: کالبد کتاب، می‌بایست همچون بخش تفسیر، مُعرف فنون ساختاری اثر باشد. شاید مهم ترین تکنیک ادبی به کار رفته در داستان، همچنان که در بخش تفسیر تبیین شده، ایجاد شبکه ای گسترده و ظریف از وارونگی است. از این روست که رنگ آبی که نشان زندگی است، رنگ زمینه جلد کتاب و آستر بدرقه آن شده است. همچنین به مناسبت انتشار این کتاب، مراسمی برای رونمایی از آن و همچنین بزرگداشت مترجم فقیدش، با حضور چهره‌هایی مانند بیژن کریمی، ریاضی‌دان، مترجم متون فلسفی و برادر مرحوم کریمی، سیاوش جمادی ادیب، فیلسوف و مترجم آثار فلسفه غرب، هوشنگ گلمکانی منتقد، روزنامه‌نگار و مترجم سینما، سعید عقیقی مدرس، منتقد و مترجم سینما و فواد نظیری ادیب و شاعر، در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. بیژن کریمی در این مراسم ضمن اشاره به نقش برادرش در زندگی خود به عنوان یک راهنمای همه جانبه، مراتب قدردرانی خود را از گری جان، ایرج کریمی و نشر دف اعلام کرد. سیاوش جمادی هم در سخنانی گفت: تولستوی بعد از «جنگ و صلح» دچار تغییر و تحول روحی عظیمی شد و به مسئله مرگ و ترسِ از آن، به طور جدی‌تر از آثار بزرگانی چون فرانسیس بیکن و شکسپیر پرداخت.

ترجمه ماشینی: کنت لئو تولستوی در یادداشت روزانه خود در 27 آوریل 1884 می نویسد: "می خواهم چیز جدیدی را شروع کنم و به پایان برسانم، یا "مرگ یک قاضی" یا "دفتر خاطرات یک دیوانه". ایوان ایلیچ، رمان کوتاهی که در آن تولستوی افکار یک مرد معمولی را به تصویر می‌کشد که پس از پی بردن به بیماری سخت، برای اولین بار شروع به تفکر در معنای زندگی و مرگ می‌کند - سوالاتی شبیه به سوالاتی که تولستوی در دوران روحانی خود در نظر گرفته بود. بحران با این حال، در حالی که مرگ ایوان ایلیچ به طور کلی به عنوان تاج دستاورد ادبی نویسنده روسی در سی سال آخر زندگی اش در نظر گرفته می شود، تا کنون هیچ مطالعه ای جامع به آن اختصاص داده نشده است. با این ورودی جدید در مجموعه مطالعات Masterworks Twayne، گری آر.جان به خوبی این شکاف در تحقیق تولستوی را پر می کند. در اینجا خوانندگان توضیحی ساده از اهمیت تاریخی، ادبی و انتقادی رمان و تحلیلی فصل به فصل از تکنیک‌ها، الگوها و مضامین ادبی که تولستوی در نوشتن متن خود به کار برده است، خواهند یافت. جان با استناد به راهبردی مبتکرانه و جذاب، از خواننده می‌خواهد که از منظری کنایه‌آمیز یا «معکوس» به متن نزدیک شود - یعنی آنچه را که واقعی به نظر می‌رسد مجازی و بالعکس - با چشم‌اندازی به کشف الگوهای چندگانه سازماندهی و کنایه نگاه کند. نفوذ در مرگ ایوان ایلیچ. کاوش جان در پاسخ انتقادی به رمان، تأکید بر دانش انگلیسی زبان است، اما تفسیر زبان خارجی را نیز در نظر می گیرد. یک ارائه محکم و منظم که در عین چالش ها روشن می شود، مرگ ایوان ایلیچ: یک تفسیر مطمئناً به عنوان یک راهنمای اساسی برای درک و قدردانی از رمان کوتاه بزرگ تولستوی مورد استقبال قرار می گیرد.

ترجمه ماشینی: این آخرین جلد از مجموعه‌های تحسین‌شده AATSEEL، واقعیت و نظر آگاهانه‌ای را در مورد مشهورترین اثر دوره بعدی تولستوی جمع‌آوری می‌کند. تحلیل سبک جدیدی از رمان توسط C.J.G برای اولین بار منتشر شده است. ترنر و تفسیر روانشناختی دانیل رانکور-لافریر.آثار تجدید چاپ شده شامل مقالات برجسته در مورد نمادگرایی رمان اثر ریمگایلا سالیس و در مورد دغدغه های موضوعی اصلی آن توسط جورج جی. گوتچه است. تکمیل جلد، بحث فیلیپ راجرز از رمان از دیدگاه مقایسه گر است. ویراستار گری آر.جان، حاشیه‌نویسی‌های واقعی و تفسیری را به رمان اضافه می‌کند.

ترجمه ماشینی : والتر کافمن زندگی خود را وقف کاوش در مفاهیم دینی متون ادبی و فلسفی کرد. عمیقاً در مورد منافع انسانی و اخلاقی شک دارید؟ او همچنین از سکولاریسم مدرن، از جست‌وجوی قطعیت که از طریق جزم‌گرایی دنبال می‌شود، انتقاد کرد. کافمن خطر از دست دادن اصالت را در مواردی که او ناعادلانه توصیف کرد می دید؟ ed به گذشته عقب نشینی می کند. این تلفیقی از نشانه است؟ متونی در باب اندیشه دینی که ایشان انتخاب و معرفی کردند. سازماندهی این مجموعه وسعت و دامنه علایق کافمن را آشکار می کند. این شامل فصل‌هایی درباره اومیسم نو و نوشته‌های اگزیستانسیالیست‌های اخلاقی درگیر همراه با اظهارات مقدماتی کافمن است. مقدمه جدید گاتفرید به طور کامل عقاید کافمن را توضیح می دهد و آنها را با فیلسوفان دینی قرن نوزدهم از جمله مندلسون، گوته، نیچه و تولستوی مرتبط می کند. دین از تولستوی تا کامو برای فیلسوفان، متکلمان، مورخان و دانشجویان ادبیات دینی از اهمیت مستمری برخوردار است.

ترجمه ماشینی : در آغاز قرن بیستم، اندیشه فیلسوف مهاجر روسی، لو شستوف (1866-1938) هنجارهای فلسفی سنتی را به چالش کشید و تجربه فردی اضطراب مرگ را در خط مقدم بررسی فلسفی قرار داد. بر اساس تحقیقات من در آرشیو لو شستوف در سوربن، آرشیو کتابخانه و مجموعه های ویژه انجمن روانکاوی بریتانیا در موسسه روانکاوی و ترجمه های من از دست نوشته ها و مکاتبات منتشر نشده لو شستوف، این پایان نامه تفسیر جدیدی از این فیلسوف است. کار کردن با توجه به توسعه جهان بینی شستوف در چارچوب یک روایت تاریخی و زندگی نامه ای، من با نگاهی به منشور مفهومی تمثیل فرشته مرگ، به بررسی ریشه های موقعیت فلسفی شستوف پرداختم. تحلیل تطبیقی ​​و هرمنوتیکی مفاهیم کلیدی در فلسفه شستوف - مسائل حقیقت، مکاشفه و مرگ از طریق بررسی مفاهیم کلیدی فلسفه او در ارتباط با عقاید برخی از تأثیرگذارترین شخصیت های زمان خود، از جمله به دست آمد. مانند ویلیام جیمز، ادموند هوسرل، کارل یاسپرس و زیگموند فروید، و با اشاره به متفکران اصلی سنت غربی از افلاطون، فلوطین و ترتولیان گرفته تا آرتور شوپنهاور، و از سورن کی یرکگور و فئودور داستایوسکی تا فردریش نیچه، لئو تولستوی، مارتین. هایدگر و مارتین بوبر. ساخت شبکه ای از تعاملات هرمنوتیکی (فلسفی، روانکاوانه، مذهبی) بدین وسیله هدف دارد که فلسفه شستوف را به گفتگوی معنادار و متقابل آموزنده با سایر رشته ها برساند. نتیجه اصلی این اثر این است که تمثیل فرشته مرگ عنصری کلیدی در روش شناسی شستوف بود و نقش ترکیبی در توسعه بینش فلسفی او داشت. نتیجه مهم دیگر این است که گفتار تمثیل فرشته مرگ مفهوم مرگ را به عنوان بیداری برای زندگی (تولد دوباره فرد) منتقل می کند که موضوع اصلی فلسفه شستوف است. این یافته نه تنها اندیشه های متفکر روسی را در چارچوب سنت الهیات یهودی-مسیحی قرار داد، بلکه ارتباطی با نظریه روانکاوی زیگموند فروید، فلسفه ژاک دریدا و احیای الاهیات آپوفاتیک کنونی ایجاد کرد.

مرگ و اندیشه در باب آن همواره یکی از دغدغه‌های بشر بوده است. تولستوی در داستان مرگ ایوان ایلیچ به طور خاص ماحصل تأملاتش در باب مرگ را در قالب داستان بیان کرده است. هایدگر که در وجود و زمان به بحث فلسفی در باب مرگ پرداخته، به مرگ ایوان ایلیچ تولستوی اشاره کرده است. به نظر می‌رسد مرگ ایوان ایلیچ تولستوی مقوِّم مرحله‌ای‌ از تبیینی بوده است که شرح و کامل آن در فلسفۀ هایدگر آمده است. توضیح این که مرگ ایوان ایلیچ تولستوی بی‌شک یک گام بلند در پرداختن به مرگ از نقطه‌نظر دیدگاه انسانی است که بعد در فلسفۀ اگزیستانس مورد مطالعۀ جدی قرار گرفت و در هایدگر به کمال رسید. بنابراین مطالعه و مقایسۀ این دو دیدگاه مفید فایده به نظر می‌رسد. به همین منظور در این نوشتار ابتدا دیدگاه هایدگر شرح داده شده و سپس دیدگاه تولستوی و هایدگر مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفته و حاصل این مقاله آن است که تولستوی در مرگ ایوان ایلیچ دو رویکرد به مرگ را نشان داده است: رویکرد اصیل و رویکرد غیراصیل. رویکردی که هایدگر آن را بسط داده و در فلسفۀ او منجر به توصیف دو نوع زیستن شده است: زندگی اصیل و زندگی غیراصیل.

معناى زندگى از سه جنبه هدف دارى, ارزش مندى و کارکرد زندگى یکى از مهم ترین پرسش هاى بشر و به گفته برخى فیلسوفان, مهم ترین پرسش بشر است. در واقع, نحوه درگیرى انسان با این مسئله مهم و تلاش هایى که براى پاسخ به آن انجام مى دهد, تعیین کننده مسیر اصلى زندگى و نیز سرنوشت سعادت آمیز یا فلاکت بار اوست. از این رو, مطالعه زندگى انسان هاى بزرگى که با این مسئله مهم دست به گریبان شده اند, به ما کمک خواهد کرد که در برخورد با مسائل مربوط به زندگى, باآغوش باز به استقبال آنها برویم و فرصت هاى مُغتنم اندیشیدن را از خود نستانیم و سرمایه هاى وجودى خویش را باز یابیم. مقاله حاضر با چنین هدفى به بررسى و مقایسه روند تحوّل و انقلاب درونى دو انسان بزرگ, یعنى امام محمّد غزالى, دانشمند مشهور جهان اسلام (405 ـ 505 هـ) و لئو تولستوی1, نویسنده نامدار روسى(1828 ـ 1910 م) و بر اساس اعترافاتى که خود در کتاب هاى المنقذ من الضلال و کتاب اعتراف و سرشمارى در مسکو, با لحنى بسیار صادقانه و صمیمى به رشته تحریر درآورده اند, مى پردازد. پرسش از معناى زندگى این دو دانشمند را به گونه اى تحت تأثیر قرار داد که سراسر زندگى شان را وقف یافتن پاسخ مناسب و معقول این مسئله کردند. گفتنى است براى دقت و سهولت, روند بررسى و مقایسه سیر تحوّل و انقلاب درونى این دو در چارچوب (مؤلفه هاى دوران نامطلوب زندگى, عامل یا عوامل تحوّل, مؤلفه هاى دوران مطلوب زندگى و میزان تأثیرپذیرى از دین شخصى) انجام خواهد شد.