جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) اسوه مومنان است. رفتار وگفتار آن پیامبر بزرگ با پدرخوانده‌اش، آزر وچگونگی دعوت وی به خداپرستی ومنع وی از بت‌، وهمچنین با فرزندانش، به ویژه اسماعیل، بهترین نمونه برای رفتار پدر-فرزندی به ویژه در عرصه دعوت به باورها واحکام دینی است. با بررسی آیات وارد، نُه ویژگی در ارتباط حضرت ابراهیم با آزر می‌یابیم: تأکید بر عاطفه خویشاوندی؛ طرح پرسش و دعوت به بازنگری؛ دعوت به اندیشه و دانش؛ بازگشت به فطرت پیراسته؛ حکم عقل به لزوم دفع ضرر محتمل؛ و آن گاه معرفی خداوند به صفات مهربانی و پروردگاری. وچون آزر به تهدید ونامهربانی با ابراهیم سخن گفت، ابراهیم وی را به درود، کناره‌گیری ووعده آمرزش‌خواهی پاسخ داد. این ویژگی‌ها الگویی را ترسیم می‌کنند که مبتنی بر تاکید بر روابط خانوادگی در مسیر خیرخواهی ودعوت خردمحور وتدریجی به باورهای دینی است. آیات قرآنی ویژگی‌هایی را نیز در رفتار وگفتار ومنش ابراهیم با فرزندان ودودمانش آشکار می‌کند. محور این ویژگی‌ها، حرمت نهادن به شخصیت مستقل واختیار فرزند وهمراهی همیشگی ابراهیم با فرزند است که در جلوه‌هایی همچون مشورت با فرزند، مشارکت در تجربه‌ها، ودعا ودرخواست خیر متداوم برای فرزندان، آشکار می‌شود. این پژوهش بر پایه مطالعات کتابخانه‌ای در کتاب‌های تفسیر قرآن، سیره و تاریخ؛ و تحلیل یافته‌ها برای دریافت مشخصه‌های الگوی رفتارِ پدر-فرزندی در سیره و سخن حضرت ابراهیم انجام گرفته است.

ترجمه ماشینی : سالها مواجهه با مؤمنان اسلامی در پنج محله ایالت نیویورک، و به طور خاص تر، برانکس، سابقه ای را برای این تز ایجاد کرد تا با بررسی پیوند توحیدی ابراهیمی با ریشه های تاریخی و اعمال مذهبی، دین اسلام را به طور جامع تحلیل کند. . روش‌هایی که در این پایان‌نامه برای اثبات حقانیت اسلام به‌عنوان وارث توحیدی ابراهیمی به کار می‌رود، شامل منابعی مانند قرآن، حدیث و متون تفسیری است که از عربی به انگلیسی ترجمه شده‌اند. استفاده همزمان از منابع یهودی، مسیحی، اسلامی و سکولار معتبر برای بررسی دقیق ادعاهای الهیاتی و تاریخی اسلام برای تدوین دیدگاه مسیحی مدرن در مورد وجود، منحصر به فرد بودن و اعمال مذهبی پیامبر اسلام که او بر اساس دستورات خداوند ایجاد کرد، مورد استفاده قرار گرفت. این تز پس از بررسی کامل ریشه‌های قومی و مذهبی مردم شبه جزیره عربستان و ارتباط حضرت محمد با اسماعیل به این نتیجه رسید که اسلام فاقد استمرار سنتی توحیدی نسبت به پیشینیان یهودی و مسیحی خود است و این امر نشان می‌دهد که یک فرقه یهودی-مسیحی باقی می‌ماند. بنابراین، این پایان نامه دیدگاه مدرنیزه شده مسیحی را بیان می کند که قصد دارد نشان دهد که بنیان الهیات اسلامی و اعمال دینی در تصورات پیامبر عرب محمد در مورد یهودیت، مسیحیت و عقاید بت پرست عربی باستانی زمان خود نهفته است.

روایت قربانی کردنِ فرزند بدست پیامبر خدا وبیان آن در کُتب مقدس، مجوزی برای تفکرِ انسان در امر الهی و فعلِ پیامبر خدا است لذا متفکران زیادی با رویکردهای مختلف در این زمینه، اظهارنظر کرده‌اند. آیا ابراهیم خلیل الله با این اقدام، اخلاقیات را زیر پا گذاشته؟ و آیا خداوند حکیم، امر به فعل قبیح و غیر اخلاقی می کند؟! یا تعارض مذکور، ظاهری است؟ این پژوهش درصدد است تا با توجه به تبیین رابطۀ ایمان و اخلاق، در بسترِ مباحث انسان شناسی دینی، با محوریت بحث « انسان کامل» از منظر ابن عربی به عنوان مبدع نظریه انسان کامل در قرن ششم، و علامه طباطبایی(ره) به عنوان فیلسوف، عارف، و مفسر بزرگ معاصر، تعارض ظاهری مذکور را تحلیل و رفع نماید. ابن عربی دو بیان متفاوت در دو فصِ مختلف از فصوص الحکم در مورد چهره و جایگاه ابراهیم (ع) ارائه می‌دهد: در فصِ ابراهیمیه از مقام خلیل اللهی و جایگاه ابراهیم در عالَم سخن می‌گوید، امّا درفصِ اسحاقیه ضمن اینکه ابراهیم(ع) را مصداق انسان کامل می‌داند، قائل به مراتب کمال نیز می‌باشد و پیامبر خاتم(ص) را اکمل می‌داند زیرا معتقد است که ابراهیم(ع) دچار خطا شده و به جای به تاویل بردن خواب خود، مترصّد اجرای آن در خارج بوده است، حال آنکه مضمون ظاهری خواب، مراد حقیقی حضرت حق نبوده است. علامه طباطبایی(ره) نیز ایمان، اخلاق و انسان کامل را ذو مراتب دانسته، طی الزام به مبانی هستی شناسانه و انسان شناسانه، در ضمن مباحث خداشناسی و ذیل مباحثِ شفاعت، به تفاوت اراده تکوینی و تشریعی خداوند پرداخته، معتقد است که خداوند هرگز به فعل قبیح امر نمی‌کند و آنچه خواست خداوند باشد در عالم واقع حتما اتفاق می‌افتد حال آن که فی الواقع ما شاهد ذبح فرزند نیستیم. امر به قربانی کردنِ فرزند، مراد حقیقی و تکوینی حق تعالی نبوده بلکه آزمونی برای نشان دادنِ اوج توحید و بندگی ابراهیم(ع)، به خودش و عالمیان و پیش نیازی برای نیل به مقام خلّت و امامت بوده است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی قصهی ذبح حضرت اسماعیل ( در قرآن کریم و سنت معصومین( با رویکرد تربیتی انجام شد. روش این پژوهش کیفی و از نوع توصیفی تحلیلی است. هر چند زبان قرآن، زبان هدایت و تربیت است اما از اسلوب قصه‌گویی نیز با ویژگی‌های خاص برای انتقال مفاهیم تربیتی بهره برده است. یکی از قصه‌های قرآنی که حاوی نکات عمیق و متعدد تربیتی است داستان قربانی کردن حضرت اسماعیل ( است. دربارهی ذبیح مورد اشاره در قرآن دو دیدگاه وجود دارد که دیدگاه تحقیقی با استناد به قرائن قرآنی و تاریخی و کلام اهل بیت (، مسلم بودن ذبح حضرت اسماعیل(است. نکات تربیتی قصهی ذبح و وجوه مختلف آن مورد مطالعه قرار گرفت ولی پژوهش مستقلی در این خصوص مشاهده نشد. مهمترین پیام تربیتی داستان ذبح اسماعیل ( را می‌توان این نکته دانست که ابتلاء و آزمون‌های الهی با هدف به کمال و سعادت رساندن انسان انجام میشود؛ همانطور که ابراهیم ( در سایهی آزمون‌های الهی و سربلندی در آن علاوه بر نبوت، به مقام امامت نیز نائل شد. تسلیم محض بودن ابراهیم ( و اسماعیل( از دیگر نکات تربیتی قابل تأمل در این داستان است. شاهکار حضرت ابراهیم (در این داستان دل بریدن از تمام وابستگیها حتی حب فرزند برای اطاعت از فرامین الهی است. ابراهیم ( قهرمان مبارزه با نفس و آزادی از هر چیز، جز محبت و رضای خداوند است. نتیجهای که از پژوهش حاضر میتوان گرفت این است که هر بندهای حتی در جایگاه پیامبری مورد آزمایش و ابتلاء قرار میگیرد و در پرتو همین آزمایشها و تحمل سختیها و جدایی از وابستگیها است که به اوج مقام بندگی خواهد رسید.

ترجمه ماشینی: اسماعیل در مرز یک مطالعه عمیق درباره رفتار خاخامی با پسر اول ابراهیم، ​​اسماعیل است. این کتاب به بررسی تصویر متضاد اسماعیل در یک دوره هزار ساله می پردازد و تغییرات و تفاوت های ظریف در بازنمایی او در سنت یهودی قبل و بعد از ظهور اسلام را دنبال می کند. در متون کلاسیک خاخام، اسماعیل به شیوه های گوناگونی به تصویر کشیده شده است. تنش بین عضویت و اخراج او از خاندان ابراهیم - از یک طرف او با ابراهیم ختنه شده است، اما از طرف دیگر، به دلیل لطف الهی، برادرش جایگزین او به عنوان اولیاست. خاخام ها به طرق مختلف به وضعیت وی می پردازند. مانند عیسو، او اغلب با عبارات ضد پا ترسیم می شود. او «دیگری» اسرائیل است. باخوس خاطرنشان می کند که ظهور اسلام و تغییر چشم انداز قومی، مذهبی و سیاسی خاور نزدیک در قرن هفتم بعدها بر تصویرهای خاخام در قرون وسطی از اسماعیل تأثیر گذاشت که به موجب آن او به نماد اسلام و نمونه اولیه اعراب تبدیل شد. با این تحقیق در مورد تصویر خاخامانه اسماعیل، این کتاب با تداخل تاریخ و هرمنوتیک و شیوه‌های سکونت خاخام‌ها در دنیایی از نیروهای سیاسی، اجتماعی و الهیاتی در هم تنیده مواجه می‌شود. کارول باخوس استاد یهودیت باستانی در دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و ویراستار یهودیت باستان در زمینه هلنیستی آن است.

ترجمه ماشینی: مطالعات قبلی درباره ماجرای دیدار ابراهیم از اسماعیل در «پیرقه د ربی الیزر» : Pirkei De-Rabbi Eliezer» : (PRE)» بر ارتباط آن با نسخه‌های اسلامی متمرکز بوده و آن را به عنوان جدلی یا عذرخواهی خوانده است. همچنین فرض بر این است که یا نویسنده PRE یک نسخه اسلامی از داستان را بازسازی کرده است یا اینکه داستان منشأ یهودی دارد. با این حال، چنین قرائتی عمدتاً مبتنی بر تصوراتی از شخصیت اسماعیل در داستان است که سایر ارجاعات به اسماعیل در PRE را نادیده می گیرد. بنابراین این مقاله با توجه به همه اشارات به اسماعیل در PRE داستان را بررسی می کند.