جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب استدلال می کند که تاریخ فلسفی هند حاوی سنت شکاکیت در مورد فلسفه است که به وضوح توسط سه شخصیت نشان داده شده است: ناگارجونا، جایاراشی، و شری هارشا. علاوه بر این، درک این سنت باید بخش مهمی از تأملات متافلسفی معاصر ما در مورد اهداف و حدود فلسفه باشد. سه ستون شک در هند کلاسیک؛ صفحه سری; سه ستون شک در هند کلاسیک: ناگارجونا، جایاراشی، و شری هارشا. صفحه حق چاپ؛ فداکاری؛ فهرست؛ پیشگفتار؛ قدردانی ها؛ اختصارات متون کلاسیک; مقدمه؛ 0.1 بیان داستان شک و تردید در هند کلاسیک. 0.2 شک در فلسفه در مقابل شک معرفت شناختی. 0.3 محدوده این مطالعه و پیش نمایش مطالب. 0.4 بسط تاریخ فلسفه. یادداشت؛ فصل 1؛ ریشه های شک و تردید در فلسفه هند اولیه; 1.1 حفاری برای ریشه های شکاک

ترجمه ماشینی: فیلسوف هندی آچاریا ناگارجونا (حدود 150-250 پس از میلاد) بنیانگذار مکتب مادیاماکا (مسیر میانی) بودیسم ماهایانا و مسلماً تأثیرگذارترین متفکر بودایی پس از خود بودا بود. در واقع، در سنت های تبتی و آسیای شرقی، ناگارجونا اغلب به عنوان "بودای دوم" نامیده می شود. سهم اصلی او در تفکر بودایی در توسعه بیشتر مفهوم سونیاتا یا «پوچی» است. برای ناگارجونا، همه پدیده ها بدون هیچ گونه سوابها، به معنای واقعی کلمه «طبیعت خود» یا «خود طبیعت» و بنابراین بدون هیچ جوهره ای هستند. در این کتاب، یان وسترهوف گزارشی نظام مند از موقعیت فلسفی ناگارجونا ارائه می دهد. او ناگارجونا را در چارچوب فلسفی خود می خواند، اما از نشان دادن این نکته ابایی ندارد که مسائل فلسفه بودایی هند و تبتی حداقل شباهت خانوادگی به مسائل فلسفه اروپایی دارد.