جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پایان نامه، تاریخچة عقیده مهدویت در اسلام و مکتب های دیگر جهان مانند: مسیحیت، یهودیت و زرتشت بیان شده است. جمعی از عالمان و بزرگان اهل سنت به صحت و تواتر احادیث مربوط به حضرت مهدی(علیه السلام) اعتراف کرده اند که در این تحقیق بنابر اختصار به هفده عالم از علمای بزرگ قرن سوم تاکنون اشاره شده است. عده ای از علمای اهل سنت به صراحت گفته اند که مهدی موعود کسی جز فرزند امام حسن عسکری نیست و در این باره به سخنان بیست و سه تن از علمای اهل سنت پرداخته شده است. پنجاه و پنج نفر از صحابه به عنوان راویان احادیث مهدویت شناخت شده اند و در مورد مسئله خلفای اثناعشر، چهل و هفت نمونه از این احادیث مورد بررسی قرار گرفته است. در مورد نسب حضرت مهدی(علیه السلام) نیز شش دسته روایات مختلف مورد بررسی قرار گرفته و ثابت شده است روایاتی که حضرت مهدی را از نسل امام عسکری بیان کرده اند ضعیف اند. همچنین روایاتی که نشانه های ظهور حضرت را توصیف می کنند در هشت دسته بررسی شده اند.

این تحقیق به بررسی حقایقی پیرامون مصحف حضرت فاطمه÷ پرداخته است. مصحف در لغت به معنای چیزی است که روی آن، نوشتاری درج شده و معنای اصطلاحی آن عبارت است از کتاب یا مجموعه نوشتاری که مجلد شده باشد، به همین دلیل این اصطلاح به کتاب حضرت ابراهیم(علیه السلام)، قرآن کریم و... نیز اطلاق شده است. بنابراین مقصود از مصحف حضرت فاطمه÷ کتابی است که توسط یکی از فرشتگان الهی بر حضرت زهرا÷ نازل و توسط حضرت علی(علیه السلام) املا شد. این کتاب پس از رحلت پیامبر اکرم| به جهت کاستن از اندوه آن بانوی بزرگوار بر ایشان نازل شده است. مصحف حضرت فاطمه÷ مشتمل بر نام های پیامبران، اولیا و حکمرانان، اخبار رخدادهای آینده و وصیت ایشان است و آیه ای از قرآن یا حکمی از احکام شرعی در آن وجود ندارد. این کتاب ارزشمند اکنون نزد امام عصر عج الله تعالی بوده و یکی از نشانه های امامت به شمار می رود، چنان که پیش از آن همواره در دست امامان معصوم(علیه السلام) قرار داشته و آن بزرگواران در مناسبت های مختلف به آن رجوع می کرده اند.

این پایان نامه ترجمه، نقد و بررسی کتاب البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان متقی هندی است، و در آن پیرامون مباحث زیر مطالبی آمده است: مانند فوتوریسم یا اعتقاد به مصلح بزرگ جهانی، اعتقاد به منجی موعوداز دیدگاه شیعه، سخنی پیرامون فهرست برخی از کتب در مورد مهدی موعود (ع)، مهدی موعود در قرآن وبررسی آیات ذیل در این زمینه: نور 55، قصص 5، انبیاء105، توبه 33 و 32، فتح 28، صف 9 و 8، آل عمران 200، انفال 39، حج 41، اسراء 81 و حدید .17

تشیع سنبل مذهبی ناب و انسانی است که پوردگار تمامی نمادهای یک حکومت الهی را در آن خلاصه کرده است. تشیع دوازده امامی و فلسفه ظهور ، منجی نه تنها در این مذهب که در بسیاری از ادیان دیگر از مهم ترین مظاهر یک حکومت نوین بر پایه ظهور شخصی است که دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد. شخصیت این منجی در تعالیم ما با معجزات و کرامات آن حضرت عینی تر می گردد و مسلمانان از دوران کودکی آن حضرت چشمه هایی از فیض آن بزرگوار را درک کرده اند. نگارنده در این رساله قصد آن داشت کرامات و سرچشمه های فیض آن بزرگوار را در ادوار مختلف زندگی مورد بررسی قرار دهد. این تصور از چه زمانی نشانه هایی از آن منجی به جای گذشته شد و حضرت به عنوان آخرین امام شیعیان مطرح گردیده است از احادیث متواتر شروع شده و در دوران خردسالی آن حضرت پررنگ تر شد، و در آن دوران شیعیان از گهرهای وجودی دوازدهمین اختر تابناک بهره جسته اند. علاوه بر آن کرامات حجت در دوران غیبت صغری و ارتباط نواب اربعه با مردم نیز شمه ای دیگر از تشعشعات آخرین حجت است و در نهایت محقق حقیر بر آن شد دوران طولانی غیبت صغری را موشکافانه بررسی کرده و بسیاری از کرامات مکتوب و غیر مکتوب این دوران را استخراج کرده و زمینه معرفی حضرت را تا حد زیادی مهیا کند. و این دفتر تعداد 119 منابع و مأخذ دارد که این مجموعه ای شد از کرامات و معجزلت امام دوازدهم شیعیان در ادوار مختلف زندگی تاکنون، باشد که ظهورش هر چه زودتر مهیا گردد.

توسعه و پيشرفت در غرب مدرن، بدون کاربست شاخصه هاي سياسي، ميسر نيست، اما لزوم کاربرد آن در مردم سالاري ديني و در نظام مهدوي، در سايه از ابهام قرار دارد، موضوعي که پژوهشگران بدان بي توجه مانده اند. از اين رو، با اين پرسش مواجه هستيم که شاخصه هاي سياسي توسعه و پيشرفت از منظر اسلام و در حکومت امام مهدي (عج) چيست؟ به نظر مي رسد اين شاخصه ها در نظام ليبرال دموکراسي، مردم سالاري ديني و در نظام مهدوي در دو بعد کمي و کيفي تفاوت هاي اساسي دارند. غرض آن که ضرورت دستيابي به نظام مهدوي را در پرتو کالبدشکافي شاخصه هاي سياسي توسعه و پيشرفت نشان دهيم. اين مقاله رسيدن به چنين هدفي را با روش توصيفي-تحليلي – مقايسه اي دنبال مي کند. ضرورت تاسيس نظامي پساليبرال دموکراسي براي دستيابي به نظام مهدوي از نتايج اين نوشتار است.

باتوجه به متفاوت بودن روش ها در مکتب هاي حديثي، بررسي روش هرکدام از سه مکتب حديثي قم، بغداد و اصفهان مي تواند ما را به مجموعه انديشه هايي که در مباني اخذ و نقل حديثي، ديدگاهي همسو يا متفاوت دارند، آشنا سازد. در اين مقاله سعي بر اين است که روش شناسي احاديث مهدويت از ديدگاه اين سه مکتب بيان شود: از مکتب حديثي قم، کتاب کمال الدين و تمام النعمه شيخ صدوق، از مکتب حديثي بغداد، کتاب الارشاد شيخ مفيد و از مکتب حديثي اصفهان، کتاب بحارالانوار علامه مجلسي انتخاب شده است. از جمله اهداف، بازشناسي اصول و معيارهاي مولفان در گزينش، گزارش، تحليل و تبيين محتوايي و اعتبارسنجي روايات مهدويت است. از اين رو، به بررسي تطبيقي و بيان وجوه اشتراک و افتراق اين سه کتاب پرداخته مي شود.

يکي از عناصر محوري در تمدن سازي، تبيين نوع نگاه به مقوله توسعه و ارائه مسير تحقق آن است. به همين دليل در سال هاي اخير الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت مورد توجه مسوولان و پژوهشگران قرار گرفته است. به رغم ظرفيت هاي بي بديل انديشه مهدويت در نظام فکري اسلام و طراحي مسير انقلاب اسلامي براي رسيدن به حکومت جهاني امام مهدي (عج)، تاکنون انديشه مهدويت در طراحي الگوي اسلامي ايراني پيشرفت بسيار مغفول مانده است. از منظر آيات و روايات، از جامعه اي پيش رو و متکامل و صف هايي شده است که از آن به عنوان جامعه عصرظهور ياد مي شود. شناسايي عناصر اين جامعه متکامل و پيشرفته از منظر اسلامي، موجبات طراحي يک الگوي توسعه و پيشرفت متناسب با فرهنگ اسلامي و رسالت انقلاب اسلامي را فراهم مي آورد. در اين مقاله کوشيده ايم با بررسي ابعاد و ويژگي هاي جامعه عصر ظهور، از آن به عنوان مبنايي جهت تبيين ابعاد پيشرفت اسلامي بهره بريم. روش پژوهش استدلالي-استنتاجي و با بررسي اسنادي و کتابخانه اي مي باشد، بدين صورت بعد از بررسي و واکاوي مجموعه منابع و وصف هايي که در زمينه جامعه مهدوي طرح گشته است، به ارائه يک مدل منسجم شامل اصول نظري(پيش فرض ها)، راهبرد کلان و راهبردهاي کاربردي براي پيشرفت پرداخته ايم.

«موعودگرايي» (مهدويت)، به عنوان ميراث گران بار مذهب شيعه از زواياي مختلفي بررسي شده است. با اين حال، توجه به کارکرد آن در پيدايش بزرگ ترين انقلاب قرن مي تواند زواياي پنهان آن را نمايان سازد. از طرف ديگر، انقلاب اسلامي ايران از زواياي مختلفي براي پژوهشگران موضوع جذابي بوده است. به همين دليل، شماري از جامعه شناسان به نام کوشيده اند از يک سو عوامل و از ديگر سو آثار آن را تحليل کنند و از پيچيدگي اش بکاهند. براي تبيين کارکرد مهدويت در پيدايش انقلاب اسلامي، مي توان از سه مدل جامعه شناختي بهره برد: «مدل روانشناختي- ذهني»، «مدل ساختي- سازماني» و «مدل گفتماني». گرچه رجوع به سخنان رهبران انقلاب نشان مي دهد که مهدويت در دو مدل ذهني و ساختي، به کار گرفته شده است، نبايد اين آموزه مترقي را صرفا در اين دو مولفه به انحصار کشيد. مهدويت با ايجاد گفتماني برنامه دار در برابر گفتمان قدرت، توانست مشروعيت حاکميت موجود را به چالش کشيده، براي تاسيس يک حکومت جديد با ارزش هاي جايگزين برنامه اي ارائه کند. اين را مي توان کارکردي بزرگ براي مهدويت در جامعه ايران دانست.

توسعه فرهنگي، ايجاد شرايط و امکانات مادي و معنوي مناسب براي افراد جامعه، به منظور شناخت جايگاه آنان و افزايش دانش و معرفت انسان ها و آمادگي براي تحول و پيشرفت در پذيرش اصول کلي آن است. هدف نهايي توسعه فرهنگي، بايد رشد و تعالي انسان، در همه ابعاد باشد. رشد مادي نيز زمينه ساز و لازمه تعالي انساني است. روشن است که دستيابي به اين هدف جز در صورت مناسب بودن بستر زيست انسان، محقق نمي شود. اين مهم در جامعه آرماني اسلام (جامعه موعود مهدوي) مورد توجه جدي قرار گرفته، در آن به مقوله فرهنگ و توسعه فرهنگي اهميت خاصي داده مي شود و فرهنگ جديدي جايگزين فرهنگ هاي منحط مي گردد. اين توسعه فرهنگي شامل تمامي لايه هاي فرهنگ (عقيده، باور، ارزش، هنجار، رفتار، دانش، محصولات و نمادها) مي شود و مي تواند براي پيشرفت فرهنگي در جامعه منتظر چشم انداز مناسبي فراهم آورد. بر اين اساس، چشم انداز توسعه فرهنگي کشور، بايد بر پايه معارف و آرمان هاي والايي باشد که متخذ از آموزه هاي مهدويت بوده و در چشم انداز هاي ملي بدان تصريح گردد.