جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دو منظومه فکری مهم شیعه عبارت از امامت و مهدویت است. کربن در اینها راز و رمزی در باب اقلیم هشتم می‌بیند؛ امام ادامه و بسط نبی است و سلسله امامت بر محور حضرت مهدی (عج) قرار دارد.

شاخص‌های «مدینه فاضله» همان اهداف عقلانی، پویا و واقعی‌اند که در صورت پایداری، نسبت به دو مسئله «ارائه الگوی وضع مطلوب» و «عدم مقبولیت وضع موجود» بشریت را به حیات در آرمان‌شهر رهنمون می‌سازند. این سؤال مطرح است که چگونه می‌توان با پایداری و استقامت در سه گستره معنویت، روح و روانی و سیاست زمینه‌های تعجیل حکومت آرمانی مهدوی را فراهم کرد؟ در این مقاله با روش تحلیلی _ توصیفی راهکارهای پایداری برای ایجاد تمدن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عُظمی اسلامی در بُعد معنوی از منظر مقام معظم رهبری بررسی شده که عبارت از: یاد خدا (اقامه نماز)، ایمان به وعده الهی و اعتقاد به مهدی موعود؟عج؟ می‌باشد. معرفت‌افزایی جهانیان به موعـود عدل‌گستر، ایستادگی بازدارنده از طریق حذف مدیریت دیکتاتوری و تشکیل کمپین ضد استکباری علیه آمریکا و اسرائیل، اعتلای اقتدار ایرانیان مشروط به روش دمکراسی اسلامی، تشکیلات نظامی و امنیتی، پیشرفت در بُعد نرم‌افزاری و سخت‌افزاری راهکارهای پایداری علیه ظلم و بی‌عدالتی است. در آخر، سرّ کامیابی پایداری در دو گستره قبلی، مزین شدن انقلابیون با روحیاتی چون برخورداری از عزت ملی، امید و قوت قلب است که با این شاخص‌ها باید آرمان‌ها را از اهداف فردی به اهداف جمعی با رویکردی جهانی مبدّل سازند.

مهدویت باور اصیل اسلامی است. البته برخی از علمای شهیر اهل‌سنت بر ولادت امام دوازدهم هم صحه گذاشته‌اند. پیشران روشنفکری دینی زمانه با تشکیک در منابع تاریخ اسلام از جمله حدیث، دستاوردهای مدرنیته را تقدیر تاریخی می‌داند و با ستایش اندیشه پسامدرن و تاسی به اندیشه نومعتزلی و عرفان، میلاد امام دوازدهم را به دلیل کمبود شواهد از نظر تاریخی رد می‌کند. این پژوهش براساس منابع کتابخانه‌ای، از روش‌های استدلالی در بررسی و نقد این ادعا استفاده کرده است. هدف این تحقیق نگاهی نو به موضوع مهدویت با به کار بستن روش تحلیلی بحث‌های فلسفه علم تاریخ است. بر این اساس، نادیده گرفتن وقایع تاریخی به بهانه کمبود شواهد، تحریف تاریخ است و این شواهد به درد فرد شکاک نمی‌خورد. راه فهم گزاره‌های تاریخی نیز همدلی و بصیرت است و معنای عینیت، گزینشی منطقی در میان این گزاره‌هاست. همچنین شواهد میلاد براساس زاویه دید و مسئله ارزش‌ها، گزینشی منطقی است. ثمره نگاه پست‌مدرن، شکاکیت مطلق و ویرانی پایه‌های علوم از جمله تاریخ است، اما به دلیل برخورداری این رویکرد از عناصر پلورالیسم و نسبی‌گرایی، نمی‌توان میلاد امام دوازدهم را با این دید انکار کرد.

شادکامی یکی از نیازهای اساسی انسان است و نقش مهمی در چارچوب حیات روانی و اجتماعی او بازی می‌کند و از مهم‌ترین اهداف همه‌ی ایدئولوژی‌ها و نظام‌های سیاسی اجتماعی بشر به شمار می‌آمده است این نوشتار با هدف معرفی نظام اجتماعی حکومت امام عصر؟عج؟ به عنوان نظام شادکام و سعادت‌بخش بشری، با بررسی حکومت امام عصر؟عج؟ در روایات، قرآن و ادلۀ عقلی و بررسی عوامل شادکامی از نگاه جامعه‌شناسی و روان‌شناسی، با شیوه توصیفی تحلیلی و به صورت کتابخانه‌ای وجود عوامل تحقق شادکامی اجتماعی در حکومت امام عصر؟عج؟ را اثبات می‌کند. بر این اساس بعد از ذکر تعاریف شادکامی، مقبولیت اجتماعی، مشارکت اجتماعی، عدالت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، احساس امنیت، دین‌داری، تأمین نیازها، امید به آینده و رضایت عمومی به عنوان عوامل شادکامی اجتماعی در حکومت امام عصر بیان می‌شوند.

کاربرد «مهدی» بازتاب‌ اندیشه مهدویت و برگرفته از روایات نبوی است. در نوشتار حاضر، بر پایۀ روش تحلیل تاریخی، در پاسخگویی به این مسئله که: «روایات نبوی در کاربرد مهدی در عصر حضور ائمه؟عهم؟، چه نقشی داشت»، دانسته شد: در روایات نبوی، مهدی در دو مفهوم انعکاس یافت: «هدایت شده»(لغوی) و «مُنجی»(اصطلاحی). این دو مفهوم، خاستگاهی برای کاربردهای دوگانه و متمایز مهدی در عصر حضور شد. در این میان، کاربرد لغوی، کمتر واکنش‌برانگیز بود. این کاربرد، گاهی به مفهوم اصطلاحی می‌آمیخت و به عدل‌گستری منجی، یادشده در روایات، اشاره داشت. همچنین دقیق ­نبودن شناخت کاربران از روایات، سبب می‌شد تا گاهی کاربرد مهدی صرفاً از سرِ امید _ و نه، اعتقاد _ باشد. روایات نبوی، بسترساز کاربرد مهدی در قیام‌های شیعی بود. این کاربرد دربارۀ محمدبن­حنفیه در قیام مختار، لغوی بود و پس از وفات ابن­حنفیه، به اصطلاحی تطور یافت. در قیام محمدبن‌عبدالله حسنی، هم مدعیان و هم منکران مهدویت وی، به روایات توجه داشتند. کاربرد مهدی­ دربارۀ خلفا، ابزاری برای قداست و توأم با تحریف روایات بود. کاربرد مهدی دربارۀ امام دوازدهم، در عصر حضور، با روایات نبوی و شرایط نقل آنها ارتباط تنگاتنگ داشت و پس از آن، به پایاترین کاربرد اصطلاحی و اعتقادی منجر شد.

در مصادر کهن حدیثی روایات بسیاری وجود دارد که زبان به نکو داشت نژاد فارس گشوده و از نقش‌آفرینی او در آینده تاریخ سخن گفته است. این روایات را در دسته‌های متعددی می‌توان صورت‌بندی کرد؛ در نوشتار پیش‌رو روایات یاد شده به تفصیل بیان و علاوه بر مداقه در منابع و اسناد آن تلاش می‌شود محتوای آن نیز مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. می‌توان حاصل بررسی‌های مربوط به این روایات را در این جمله خلاصه کرد که: فی‌الجمله درباره تکریم مردمان سرزمین پارس و نیز نقش ویژه‌ای که این قوم در آینده تاریخ ایفا خواهد کرد روایات معتبری در مصادر کهن شیعه و اهل‌سنت وجود دارد؛ روایات یاد شده هم می‌تواند امیدآفرین، انرژی‌بخش و حرکت‌زا باشد و انگیزه‌های امت مؤمن و انقلابی ایران را در پیمودن مسیر تعالی و پیشرفت مضاعف نماید و هم می‌تواند ترسیم‌کننده چشم‌انداز و تعیین‌کننده رسالت تاریخی او باشد.

این پایان نامه به یکی از مباحث عقاید اسلامی ، وآن حکومت امام مهدی # در سوره های قرآن کریم می پردازد ، زیرا آنچه که ما از این متون که به دوران ظهور اشاره می کند استفاده مى کنیم بیانگر ویژگی های حکومت مهدوی است ، واین دولت مصداق روشن یکی از مهمترین اهداف الهی بعثت پیامبران است. این تحقیق به مسأله مربوط به حکومت امام مهدی # و خصوصیات آن از نگاه تفاسیر فریقین در سوره های القصص و الزخرف پرداخت است. از نوآورى هاى این تحقیق این است که به موضوع امام مهدی # در سوره های القصص و الزخرف ، به طور گسترده و به صورت مقایسه ای بین مفسران شیعه واهل سنت ،مورد بحث قرار گرفته است. رویکرد دنبال شدهبه عنوان روش تحقیق، یک رویکرد تحلیلی و توصیفی مقایسه ای است. این تحقیق در ابتدا شامل مفاهیم کلی است ، فصل دوم در مورد حضور امام مهدی # در سوره القصص و الزخرف وفصل سوم در مورد حکومت امام مهدی و ویژگی های آن در سوره های القصص و الزخرف پرداخته شد. مهمترین نتایج این بحث این است که آیه ی شصت ویکم در سوره زخرف عقیده مهدویت را مورد تأکید قرار داده است، وظهور امام موعود را امرى مسلّم مى داند . یکی از مهمترین ویژگی های اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی حکومت مهدی حاکمیت صالحین و برقراری عدالت مى باشد، و اینکه حکومت مهدى# حکومت جهانی است که شرق و غرب را در اختیار خواهد داشت ، عدالت را بر قرار و توحید را احیا می کند ، قدرتمندان و فراعنه رانابورد کرده و با سخاوت ، سعادت ، رفاه و امنیت متمایز می باشد.

ایمان به مهدویت یا اعتقاد به ظهور منجی از جمله باورهای مشترک میان ادیان الهی و غیرالهی می باشد که در اسلام این باور از ریشۀ قرآنی برخوردار است و مسلمانان شیعه و سنی به آن اعتقاد دارند. مهدویت به عنوان یک آموزه در بطن خود کارکرد سازنده ایی دارد که با اعتقادات مسلمانان گره خورده، که ناشی از برخی معضلات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در میان کشورهای مسلمان می تواند راهبردی سازنده و مانع از گسست جامعه اسلامی شود. از طرفی یکی از اهداف اساسی در اسلام و آرمان اسلامی، تشکیل «امت واحد اسلامی» است که مسلمانان را حول محور توحید به وحدت سوق می دهد که با توجه به عوامل داخلی و خارجی تفرقه افکن در جهان اسلام، تشکیل امت واحده ضرورت می یابد. مهدویت با توجه به آنکه در بطن خود مولفه های چون تشکیل حکومت، رهبری، عدالت گرایی، امنیت و ... را تداعی می کند، کارکرد وحدت گرایانه دارد و می تواند ایجاد و همبستگی امت اسلامی را در پرتو خود هموار سازد. از این رو این پژوهش که منابع آن براساس روش کتابخانه ای جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل مطالب براساس روش توصیفی - تحلیلی صورت پذیرفته است در پی پاسخ به این پرسش است که نقش ایمان به مهدویت در شکل گیری امت واحده چیست؟ براساس فرضیه این پژوهش ایمان به مهدویت و موعودگرایی از مشترکات ادیان الهی می باشد که در تحقق و شکل گیری امت واحده اسلامی در ابعاد مختلف از جمله سیاسی، اجتماعی و ... نقش ایفا می کند. در چارچوب بُعد سیاسی ایمان به مهدویت می تواند؛ در تشکیل حکومت آرمانی، عدالت گرایی و ... در بُعد اجتماعی؛ در تشکیل روابط اجتماعی افراد و گروه ها و ... در بُعد اقتصادی؛ در تشکیل عدالت اقتصادی و رفع نابرابری ها و ... در بُعد فرهنگی؛ در تشکیل بسیج عمومی، غایت گرایی و امید به آینده و ... ساختن امت واحده اسلامی تأثیرگذار باشد.

ترجمه ماشینی : هدف از این پژوهش، تحلیل جنبش‌های اخیر یهودیان در اسرائیل در پرتو تعالیم انبیا و تعیین پیشرفت یهودا به سوی سرنوشت موعود خود است.

حدیث نبوی «مَن مات» با الفاظ و عبارات مختلف در منابع روایی و کلامی فریقین نقل شده و دارای تواتر معنوی است. مضمون حدیث این است که اگر کسی بدون شناخت امام خود بمیرد، به مرگ جاهلی مرده است. تعبیر مرگ جاهلی حاکی از آن است که عدم شناخت امام به منزله عدم شناخت پیامبر است، و لازمه این مطلب آن است که تمام شئونی که پیامبر دارد برای امام نیز ثابت باشد؛ مگر شأن و مقامی خاص مانند نبوت که دلیل معتبر بر اختصاص آن وجود دارد. بنابراین، حدیث مذکور بر این دلالت دارد که امام همانند پیامبر، معصوم و منصوب از طرف خدا است. مدلول دیگر حدیث، این است که در هر زمان امامی وجود دارد که باید او را شناخت. امامی با این ویژگی‌ها، پس از امام حسن عسکری(علیه السلام) جز بر حضرت مهدی(علیه السلام) که شیعیان به امامت او اعتقاد دارند، منطبق نیست. بنابراین، حدیث «مَن مات»، بر وجود و امامت حضرت ولی عصر(علیه السلام)دلالت می‌کند.