جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده امروزه در بسیاری از مناطق شیعه نشین، بپاخاستن و دست بر سر نهادن در برابر شنیدن نام امام قائم(عج) در شمار آداب و رسوم عصر غیبت شمرده می شود و گاه از آن به عنوان سنتی شرعی و رایج در سیره شیعیان یاد می گردد. سیره ای که گفته می شود پیوستگی خود را تا عصر معصومان(ع) حفظ کرده است و ریشه در فرمان و سبک زندگی امامان معصوم(ع) دارد. این مطالعه با بررسی اسناد مربوط به این عملکرد در سبک زندگی اهل بیت(ع)، واکاوی واژه های کاربردار در آنها، پیشینه چنین عملکردی در میان مسلمانان، سیر تاریخی این عملکرد و تنوع آرای اندیشمندان اسلامی، با روشی توصیفی _ تحلیلی به خاستگاه، چرایی و چگونگی این مرسوم در میان شیعه پرداخته شده است. واژه های کلیدی امام زمان(ع) ، دست بر سر نهادن ، رسم اجتماعی ، سنت شرعی ، بدعت

فرارسیدن یوم اله نیمه شعبان و سالروز میلاد خاتم الاوصیا، حضرت بقیه اله الاعظم ارواح العالمین له الفدا راکه سرآغاز نجات مستضعفان جهان و پیام آور بشارت پیروزی نور بر ظلمت و قسط و عدالت برجور و ستم است، به همه انسانهای آزاده و منتظرانموعود امم در جای جای این کره خاکی و به مسلمانان به ویژه شیعیان و مهدی باوران و همه اهالی این سرزمین ولایت مدار و شیعه خانه امام زمان (عج) و محضر شما نمازگزاران و عاشقان مهدی فاطمه (علیها السلام)، تبریک و تهنیت عرض می کنم.

جهان اسلام با توجه به گستره و عمق آموزه های آسمانی خود به خوبی در می یابد که جامعه اسلامی در احادیث نبوی، امت چشم انداز نگر، برنامه محور و تلاش گر نامیده شده است؛ «افضل اعمال امتی انتظار الفرج من اله عزوجل»، «افضل جهاد امتی انتظار الفرج». بدین سان راز و رمز هویت امت خویش را با انتظار و چشم اندازنگری آورده است، و هم چنان نسبت افضل اعمال را با این چشم انداز که همان برنامه محوری است، یادآور شده است. در نهایت نیز به شاخص تلاش گری اشاره فرموده است که «...اعمال....»، «...جهاد...».بر همین اساس است که امت اسلامی در گذشته تاریخی خود توانسته است بنیادهای شکوفایی علم و فرهنگ و هنر و ... را پایه گذاری کند و میزبان علمی و فرهنگی اروپای قرون وسطی باشد. هر چند که آنان نمک خوردند و نمکدان شکستند و با تزویر و ناسپاسی بر مسلمین مسلط و مانع رشد و شکوفایی ایشان شدند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

شاید بتوان گفت، جامع ترین بیان برای تعریف دعا، «طلب به معنای عام» است که طلب تکوینی و سوال و درخواست فطری را شامل می شود. در واقع دعا، طلب خلق از خالق هستی و ایجاد ارتباط با او از طریق زبان سر، زبان قلب و زبان تکوین است.در نظام هستی، توجه خاص خداوند متعال بر بندگان، زمانی است که آنها از آمادگی، قابلیت و استعداد لازم برخوردار باشند.

با غیبت امام دوازدهم، شیعیان، مسلمانان و همه جهانیان دچار محرومیتی جانکاه و عمیق شدند. شیعه در این عصر با پذیرش مسوولیت تاریخی خود برای خروج از این محرومیت، چشم به راه موعود و عصر ظهور، به انتظار ایستاد، انتظاری که بار سنگین رسالت زمینه سازی برای ظهور را با خود به همراه داشت، چرا که انتظار عمل است و برترین عمل ها (افضل الاعمال انتظار الفرج)، جهاد است و بهترین جهادها (افضل جهاد امتی انتظار الفرج). انتظار آمادگی است و زمینه سازی (من انتظر امراً تهیأ له)، آمادگی و زمینه سازی برای همه خوبی ها و زیبایی ها و رهایی از همه حرمان ها و محرومیت ها. انتظار تعهد است و مسوولیت (المنتظر لامرنا کالمتشحّط بدمه فی سبیل الله) و این همه یعنی رسالت بزرگ شیعه و میثاق تاریخی او در غیبت امام در هر صبح و شام (و انتظر الفرج صباحاً و مساءاً).

نوشتار پیش رو به یکی از مباحث مهم مهدویت پژوهی به نام «معرفت شناسی مهدویت پژوهی» می پردازد. رویکرد معرفت شناسی در حوزه مهدویت پژوهی رویکرد بیرونی و درجه دو است و در این نگرش، ابتدا واژگانی چون معرفت، معرفت شناسی، مهدویت پژوهی و معرفت شناسی مهدویت پژوهی، مفهوم شناسی شده و سپس به گونه های معرفت و چگونگی به کارگیری آن ها در حوزه مهدویت پژوهی پرداخته می شود. در فرایند بحث نیز به ساختار الگویی معرفت شناسی اشاره شده و الگوی مبناگرایی را به عنوان الگوی معرفت شناسی مهدویت پژوهی به خدمت خواهیم گرفت. در فرایند کار به قضایای بدیهی و نظری- که محور ساختار مبناگرایی است و نیز به ساز و کار تفریع قضایای نظری به بدیهی خواهیم پرداخت. در ادامه به قضایای بدیهی در حوزه مهدویت پژوهی همچون قضایای بدیهی عقلی، قضایای شهودی و قضایای برگرفته از نصوص دینی مانند آیات و روایات مبادرت می شود. در پایان نیز به گونه شناسی روایات مهدویت همچون روایات نمادین، سمبلیک، اخباری، ملاحمی، رمزی و... می پر دازیم.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.