جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : با توجه به رنسانس معاصر مارکس و تئوری های مارکسیستی، چگونه باید ارتباط هگل-مارکس را امروز بازخوانی کنیم؟ هگل چه جایگاهی در تفکر انتقادی معاصر دارد؟ اکثر مکاتب مارکسیسم وارونگی دیالکتیک هگلی توسط مارکس را به عنوان یک تحول مترقی می‌دانند و ایده آلیسم هگلی را با تبدیل آن به نقد ماتریالیستی اقتصاد سیاسی پشت سر می‌گذارند. سایر رویکردهای مارکسیستی استدلال می کنند که مارکس بالغ به طور کامل از هگل جدا شد، و همچنین باید دانش مارکسیستی. این جلد هگل را به عنوان نظریه‌پردازی تجربی از دنیای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می‌داند. نگرش به فلسفه او در این مفهوم ماتریالیستی امکان کشف مجدد قرابت های بین هگل و مارکس را به رغم تفاوت های متعدد می دهد. این کتاب حرکتی از مارکس به هگل و بازگشت را با کاوش در تقاطع هایی پیشنهاد می کند که در آن دو متفکر می توانند مکمل یکدیگر یا حتی تقویت کننده یکدیگر خوانده شوند. این مداخله تازه در فلسفه هگلی و مارکسی با تمرکز ویژه بر مفاهیم اساسی مانند شناخت و عشق، انقلاب، از خودبیگانگی، آزادی و ایده نقد، ترکیبی از محتوای اخلاقی فلسفه هگل با قدرت نقد اجتماعی و اقتصادی مارکس است. از دنیای معاصر

ترجمه ماشینی : فیلسوف بزرگ مارکسیست فرانسوی سهم سه منتقد اصلی مدرنیته را می سنجد با ترجمه نوشته های فلسفی لوفور، جایگاه او در دنیای انگلیسی زبان همچنان رو به افزایش است. اگرچه مسلماً در سنت مارکسیستی، او پیوسته مارکس را «نقطه شروع اجتناب‌ناپذیر، ضروری، اما ناکافی» می‌دانست. جای تعجب نیست که لوفور همیشه بر اهمیت هگل برای درک مارکس پافشاری می کرد. اما متافلسفه مهیج همچنین اهمیتی را که او برای نیچه قائل بود، در «قلمرو سایه‌ها» که فلسفه می‌خواهد از طریق آن به جهان فکر کند، نشان می‌دهد. لوفور در اینجا پیشنهاد می کند که جهان مدرن در عین حال از نظر دولت هگلی است. مارکسیست از نظر اجتماعی و اجتماعی; و نیچه از نظر تمدن و ارزش های آن. در اوایل سال 1939، لوفور پیشگام خوانشی فرانسوی از نیچه بود که تصاحب فیلسوف توسط فاشیسم را رد می کرد و پیامدهای غم انگیز اعلامیه نیچه مبنی بر «خدا مرده» را بسیار قبل از اینکه این رویکرد توسط نویسندگان بعدی مانند فوکو، دریدا و دلئو دنبال شود را نشان داد. . چهل سال بعد، لوفور در آخرین نوشته‌های فلسفی‌اش، مشارکت‌های سه متفکر بزرگ را در کنار هم قرار می‌دهد، در متنی که مضامین آن امروزه به طرز شگفت‌آوری مرتبط هستند.

ترجمه ماشینی : مارکس و هگل بار دیگر با هم می خوانند، اما زیر نگاه نظارتی فروید. این هدف کتاب است: نشان دادن راه گریز از اندیشه پست مدرن و از آنچه در چهل سال گذشته با تعالی غیریت و تفاوت جشن گرفته شده است. برخلاف متفکران ساختارشکنی و فرافردگرایی، ارزش‌های سوبژکتیویته، سنتز و میانجی‌گری مطرح می‌شود. صحنه‌سازی، همان جنایت‌کشی است که مارکس سرمایه با پدرش هگل انجام می‌دهد، وقتی سرانجام موفق می‌شود به مدرنیته فراتر از متافیزیکی بیندیشد که همیشه تفکر او را تضعیف کرده است. با کنار گذاشتن کوپورهای دست و پا گیر آلتوسر و مارکسیسم های باستانی تضاد، شبکه را بر انتزاع اقتصادی انداختیم که زندگی ما را از هر معنایی تهی می کند، بنابراین در مورد رهایی ممکن تجدید نظر می کنیم.

ترجمه ماشینی : این کتاب به رابطه مارکس و هگل در پرتو تحلیل فیلولوژیکی متون و بخش بزرگی از بحث ایتالیایی و بین‌المللی که پیرامون این موضوع درگرفت، می‌پردازد. او به دنبال بازسازی درک مارکس از هگل است تا به طور دقیق منظور او را از گفتن «هگل» و «دیالکتیک» تعریف کند، که سپس با نوشته‌های هگل مقایسه می‌کند. در این مقایسه، او محدودیت‌های قابل توجهی را از یک سو شناسایی می‌کند و از سوی دیگر نشان می‌دهد که منشأ آن‌ها از استقبال استاد در چپ هگلی سرچشمه می‌گیرد. نویسنده از طریق تمایز بین فهم مارکسی و نوشته‌های هگل، انسجام درونی تمامی گفته‌های مارکسیستی درباره هگل را نشان می‌دهد، بنابراین از چه نظر او یک نظریه دیالکتیکی است.

ترجمه ماشینی : مارکس و هگل در مورد دیالکتیک فرد و جامعه، بررسی مفصلی از آثار عمده هگل و مارکس جوان با بررسی چگونگی قرارگیری مفهوم فرد در هستی شناسی آنها و چگونگی انعکاس این موقعیت در دیدگاه های سیاسی مرتبط آنهاست. . سوگی دوگان به جای تقابل درک مارکسیستی از فرد با درک یک متفکر لیبرال، نظریه هگل از دولت را به عنوان نماینده دولت مدرن، که مارکس آن را نقد می کند، انتخاب می کند. تصمیم به مخالفت با هگل به جای برخی دیگر از متفکران لیبرال به دو دلیل مهم است. اول، از آنجایی که مارکس بسیاری از ایده های اولیه خود را در تعامل انتقادی با هگل توسعه داده است، این رویکرد تطبیقی کتاب را قادر می سازد تا توضیح کامل و مستدل تری از استدلال های مارکس ارائه دهد. دوم، از آنجایی که خود هگل نیز مفاهیم ایدئولوژی لیبرال را از بسیاری جهات مورد انتقاد قرار داده است، متمایز ساختن استدلال های مارکس از استدلال های هگل، این کتاب را قادر می سازد تا بر این نکته تأکید کند که چگونه و چرا نقد هگل از ایدئولوژی لیبرال در واقع قدرت بخشیدن به افراد به روشی که روایت مارکس انجام می دهد، کوتاه است. .