جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

The temptation to resort to violence runs like a thread through Albert Camus' works, and can be viewed as an additional key to understanding his literary productions and philosophical writings. His short life and intellectual attitudes were almost all connected with brutality and cruel circumstance. At the age of one he lost his father, who was killed as a soldier of the French army at the outbreak of the First World War. He passed his childhood and youth in colonial Algeria, no doubt experiencing degrees of inhumanity during that difficult period. In his first years in conquered France, he was editor of an underground newspaper that opposed the Nazi occupation. In the years following the Liberation, he denounced the Bolshevist tyranny and was witness to the "dirty war" between the land of his birth and his country of living, France. Camus' preoccupation with violence was expressed in all facets of his work-as a philosopher, as a political thinker, as an author, as a man of the theatre, as a journalist, as an intellectual, and especially as a man doomed to live in an absurd world of hangmen and victims, binders and bound, sacrificers and sacrificed, and crucifiers and crucified. Three main metaphors of western culture can assist in understanding Camus' thinking about violence: the bound Prometheus, a hero of Greek mythology; the sacrifice of Isaac, one of the chief dramas of Jewish monotheism; and the crucifixion of Jesus, the founding event of Christianity. The bound, the sacrificed, and the crucified represent three perspectives through which David Ohana examines the place of ideological violence and its limits in the works of Albert Camus.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.

پیرامون درس‌گفتار آلبر کامو : درچهاردهمین فصل از سلسله جلسات آگورا پیرامون آثار و اندیشه های آلبر کامو، نویسنده-فیلسوف فرانسوی گفتگو میکنیم. رامین جهانبگلو در معرفی این فصل اینگونه می گوید: هر چند که بیش از ۵۵ سال از مرگ کامو می‌‌گذرد، او همچنان معاصر ماست. کامو با تاکید بر این نظر که “انسان‌ها می‌‌میرند و خوشبخت نیستند” از طریق نگرشی تراژیک به جهان حس همدردی و همدلی خود را با انسان‌ها بیان می‌‌کند. این تجربه شفقت و این اخلاق همدردی با مبارزه‌ای خستگی‌ ناپذیر برای عدالت در آثار کامو همراه است.عدالت برای آنهایی که تحت سلطه قدرت به سکوتی اجباری دعوت شده اند. کامو از خواندگان خود می‌‌خواهد که در رویا رویی با جهانی پوچ و بی‌ معنا به عصیانی متافیزیکی روی بیآورند و با گفتن “نه” به ضرورت و الزام ناشکیبای تاریخ، با کمک هنر کرامت جهانشمول انسان را به اوباز گردانند. شاید کمتر نویسنده‌ای در دوران مدرن تا این حد به خستگی‌ روحی‌ بشریت و راه عبور از آن‌ از طریق همبستگی‌ متافیزیکی پی‌ برده است.