جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: "آیا این معنی دارد که خود را دموکرات بنامیم؟ و اگر چنین است، چگونه این کلمه را تفسیر می کنید؟" در پاسخ به این سوال، هشت متفکر نماد شکن پتانسیل غنی دموکراسی را به همراه ضعف های انتقادی آن اثبات می کنند و این عمل را برای تطبیق مجدد با آن درک می کنند. واقعیت های جدید سیاسی و فرهنگی جورجیو آگامبن تاریخ پرتنش قانون اساسی و همزیستی آنها با دولت های مختلف را دنبال می کند. آلن بدیو عملکرد دموکراتیک کنونی را در مقابل کمونیسم دموکراتیک قرار می دهد. دانیل بن سعید به نهادینه شدن دموکراسی می اندیشد، در حالی که وندی براون در مورد دموکراتیزه شدن جامعه تحت نولیبرالیسم بحث می کند. ژان لوک نانسی تفاوت بین دموکراسی را به‌عنوان شکلی از حکومت و به‌عنوان هدف انسانی می‌سنجید و ژاک رانسیر ماهیت برابری‌خواهانه آن را برجسته می‌کند. کریستین راس روابط سلسله مراتبی را در درون پراتیک دموکراتیک شناسایی می کند و اسلاوی ژیژک تمایز بین کسانی را که مایل به مالکیت دولت هستند و کسانی که می خواهند بدون آن انجام دهند پیچیده می کند. این مقالات به طور منحصر به فردی از آنچه از سنت چپ پس از سقوط کمونیسم شوروی باقی مانده است، دفاع می کند. آنها با عوامل بازدارنده برای مشارکت فعال دموکراتیک روبرو می شوند که باعث کاهش مشارکت رای دهندگان در کشورهای غربی شده است و با استناد و احیای سنت مشارکت شهروندان به بی تفاوتی انتخاباتی می پردازند. این مجموعه که پرشور نوشته شده و از لحاظ نظری غنی است، به تمام جنبه های بحث سیاسی و دموکراتیک مدرن صحبت می کند.

Fascinated by the recent scientific progress, even some philosophers today claim that philosophy is dead and that natural sciences (quantum cosmology, cognitive sciences) can answer questions which were once considered a domain of metaphysics: is our universe finite? Do we have free will? etc. The essay tries to problematize this claims by raising a series of questions. First, it is easy to show that modern science itself relies on a series of philosophical propositions. Second, what accounts for the role of science in our world is its link with capitalism. Third, we should distinguish between knowledge and truth: not only philosophy, other discourses (like Marxism or psychoanalysis) also practice a notion of truth which cannot be reduced to knowledge.

کدام موضع اخلاقی در شرایط آشفتة امروز، یعنی: بحران سلامت، گرمایش زمین، منازعات اقتصادی و ...، مناسب است؟ نکته اول این است که هر متخصصی که با وظیفة خاصی که توسط صاحبان قدرت به او تحمیل شده است، سروکله می‌زند، به‌طور خوشایندی از بستر گستردة اجتماعی فعالیت خود غفلت می‌ورزد. دوم این است که روشنفکران به‌اصطلاح رادیکال، کسانیکه نظم موجود را از یک موضع اخلاقی بالاتر نقد می‌کنند، به خوبی آگاهند که نقدهایشان هیچ آثار عملی ندارد. پس، بعد از خلاصی از توهمات یک موضع انتقادی کاذب، ما چگونه باید زندگی کنیم؟ نه فقط با پذیرش واقعیت‌مان؛ افسون شدن با پایان تمدن‌مان، ما را تماشاگرانی قرار خواهد داد که به طور ناخوشی از فروپاشی حالت عادی لذت می‌برد. یک راه برون‌رفت از این بن‌بست در خطی از آهنگ یک گروه راک آلمانی اشاره شده است: «ما باید تا زمان مرگ زندگی گنیم». ما باید علیه همه‌گیری و دیگر بحران‌ها بجنگیم نه با عقب کشیدن از زندگی؛ بلکه به یافتن راهی به سوی زندگی با تمام قوت. آیا امروز چیزی زنده‌تر از این وجود دارد که میلیون‌ها مراقب سلامت، با آگاهی کامل، زندگی خود را هر روزه به خطر می‌اندازند؟ بسیاری از آنها مرده‌اند؛ اما آنها به محض مرگ زنده شده‌اند.

ترس، نخستین واکنش غیر ارادیِ مردمی است که بحران از فراغ خاطر بیرونشان آورده و مجبورشان کرده اصول بنیادین زندگی‌شان را به پرسش بکشند؛ امری که «بازگشت به اصول» را به‌دنبال خواهد داشت.

آنچه در پی می‌آید بخشی از مقدمه اسلاوی ژیژک بر ترجمه فارسی کتاب «پاندمی! کووید-۱۹ جهان را تکان می‌دهد» بوده که از سوی مترجمان در اختیار ایبنا قرار گرفته است.