جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ملاحظات متنی و زبانی نظام‌­های معنایی و ساختاری متن ترجمه را نشان می­‌دهند. از سوی دیگر، تعامل و یا عدم تعامل نشانه‌­های متنی زبان مبدا و زبان مقصد می­‌تواند فرآیند انتقال معنا را دچار چالش کند. نوشتار حاضر از اندیشۀ پل ریکور در باب فلسفۀ ترجمه نشأت می‌گیرد. ریکور یکی از فیلسوفان قرن بیستم فرانسه است که اندیشه­‌ورزی‌اش تأثیر به‌سزایی بر علوم انسانی گذاشت. شناسایی روابط پیچیدۀ میان ترجمه و هرمنوتیک و اهمیت آگاهی مقدم بر متن به‌عنوان پیش‌زمینۀ ضروری در فرآیند ترجمه به بسیاری از ابهامات در حیطه متن و ترجمه پاسخ می‌­دهد. ریکور با اشاره به تنوع زبانی و فرهنگی، مفهوم «مهمان‌نوازی زبانی» را به‌ مثابه رویکردی اخلاقی برای ترجمه مطرح می‌کند که منجر به درکی دوسویه و پذیرش تفاوت‌ها میان زبان‌ها و فرهنگ‌ها خواهد شد. وی به چالش‌های اخلاقی و فلسفی که مترجم با آن‌ها مواجه می‌شود، اشاره کرده و بر این باور است که هیچ ترجمه‌ای نمی‌تواند به‌طور کامل معادل متن مبدا باشد. علاوه بر این، ریکور به مفهوم «سوگ» در ترجمه اشاره می‌کند که به معنای رها کردن برخی مفاهیم و ساختارهای زبانی است. در این راستا، مقاله به این پرسش‌های اساسی می‌پردازد که آیا ترجمه ممکن است یا ناممکن؟ چگونه می‌توان با چالش‌های اخلاقی و فلسفی در فرآیند ترجمه مواجه شد؟ مقاومت زبانی چگونه عمل خواهد کرد؟ مفهوم خیانت زبانی و یا مهمان‌نوازی زبانی در امر برگردان روایت چگونه است؟ در این مقاله برآنیم تا با تکیه بر آراء ریکور به بررسی ابعاد زبانی، فرهنگی و اخلاقی ترجمه بپردازیم و نشان دهیم که فرایند ترجمه چگونه می‌تواند الگویی برای تفسیر واقع شود و به ایجاد همبستگی میان انسان‌ها کمک کند.