جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تدبر در قرآن به عنوان بهترین شیوه استفاده از کتاب آسمانی اسلام و برداشت از آیات الهی، روشی اصیل و ریشه دار در سنت معصومین(علیهم السلام) می باشد.امری همگانی و عمومی که انسان را در فهم و دستیابی حقایق قرآنی و ظهور آنها در زندگانی او مساعدت می نماید. متاسفانه علی رغم اهمیت و جایگاه تدبر در قرآن سالها بود که این امر کمتر مورد توجه و عنایت علمای اسلامی واقع شده بود تا اینکه فردی از سلاله پاک پیامبر (ص) اقدام به احیای این عمل نمود . علامه طباطبائی (ره) با الگو گرفتن از سبک تدبر معصومین (ع) در تفسیر گرانقدر المیزان احیاگر سبکی شد که در سالهای متمادی مورد توجه واقع شده بود. این تحقیق که در سه فصل تنظیم شده؛در پی آن است که با معرفی روشهای تدبری علامه طباطبایی(ره) به بررسی و تحلیل موضوع تدبر در قرآن از منظر او بپردازند. فصل اول با عنوان کلیات بررسی معانی لغوی و اصطلاحی واژه تدبر و دیگر واژگان نزدیک به آن و نیز به بررسی آراء و نظرات علمای امامیه و اهل سنت در مورد تدبر در قرآن و بیان تفاوت های دیدگاه علامه طباطبایی(ره) اختصاص دارد. فصل دوم پایان نامه پیرامون جایگاه و اهمیت تدبر در قرآن در منظر علامه طباطبایی(ره) است که در بر گیرنده مطالبی همچون شرایط و لوازم تدبر؛ موانع تدبر در قرآن و نتایج تدبر در قرآن می باشد. در فصل سوم که در واقع اصلی ترین بخش این تحقیق می باشد، نگارنده با اشاره به سه محور اساسی ، استفاده از آیات متناظر؛ اسفاده از سیاق آیات و کشف موضوعات خاص هر سوره به معرفی روشها و شیوه های تدبر در قرآن از دیدگاه علامه طباطبایی (ره) پرداخته است.