جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه به بررسی نقش تاریخ در نوشته‌های دئیست‌های انگلیسی می‌پردازد، گروهی از جنجال‌گرایان مذهبی دگردوکس که از ربع آخر قرن هفدهم تا اواسط قرن هجدهم فعال بودند. منابع اصلی آن آثار منتشر شده دئیست ها و مخالفان آنها است، اما در صورت امکان از منابع خطی نیز استفاده می کند. همه دئیست‌ها انگلیسی نبودند (یکی ایرلندی و دیگری از ولز بود)، اما اصطلاح «دئیست‌های انگلیسی» به این دلیل به کار رفته است که اکثر دئیست‌ها انگلیسی بودند و به‌طور عمده در انگلستان و به زبان انگلیسی منتشر می‌شدند. این نشان می‌دهد که دئیست‌ها نه تنها در مورد محتوای تاریخ مقدس، بلکه در مورد رابطه حقیقت دینی و شواهد تاریخی نیز با مخالفان ارتدوکس خود اختلاف نظر داشتند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی رابطه بین توماس هابز و دئیسم انگلیسی می پردازد. به دنبال نشان دادن این است که کار هابز تأثیر قابل توجهی بر دئیست‌های بعدی، یعنی چارلز بلونت، جان تولند، متیو تیندال و آنتونی کالینز داشته است. این تز نشان می‌دهد که این دئیست‌ها تحت تأثیر برخی از ایده‌های ضدروحانی مشخصاً هابزی، مانند نقد کتاب مقدسی، ماتریالیسم و ​​جبرگرایی او، شکاکیت او نسبت به وحی کنونی، و غیره بودند. دئیست‌ها که با شکل مشابهی از ضد روحانیت انگیزه داشتند، در هابز متحدی بسیار مدبر یافتند. علاوه بر این، این پایان نامه بررسی می کند که چگونه برخی از ایده های سیاسی هابز بر دئیست ها تأثیر گذاشته است: به ویژه نگرانی های او در مورد نقش خطرناکی که منافع کشیش در جامعه ایفا می کند و بی ثباتی که آنها ایجاد می کنند. بنابراین، این تز استدلال می کند که هابز را می توان به عنوان یک تأثیر عمده بر دئیسم انگلیسی در نظر گرفت. ثانیاً، بررسی مفاهیم هابز از خدا و عقل را ارائه می دهد. این نشان می‌دهد که در حالی که گزارش‌های هابز از خدا و عقل چندلایه و در مواقعی شاید توسعه نیافته بود، اما حاوی عناصر مهمی بود که مواضع بعدی دئیست‌ها را پیش‌بینی می‌کرد. در نهایت، این تز استدلال می‌کند که برای هابز، پتانسیل عقلانی نوع بشر که توسط خدا کاشته شده است، می‌تواند زمانی که صلح و امنیت تضمین شود، پرورش داده و تحقق یابد. بنابراین، این تز تلاش می‌کند تا برخی از جنبه‌های آرمان‌شهری‌تر اندیشه هابز را بازیابی کند. این نتیجه می‌گیرد که هم هابز و هم دئیست‌ها بخشی از یک پروژه روشنگری بودند، اما هدفی که علیه دین نبود. آنها کوشیدند عقل طبیعی را از تاریکی روحانیون فاسد و آموزه های دروغین آنها رها کنند: این یک روشنگری ضد روحانی بود که تا حدی توسط هابز آغاز شد و به طور قابل توجهی توسط دئیست ها توسعه یافت.