جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه نشان دادن این است که چگونه می توان دعوت الهی را واقعیتی چندوجهی تلقی کرد. نظریه دعوت الهی شامل خدا، انسان، محتوای دعوت و تعامل بین خدا و انسان است. این شامل طیف گسترده ای از داده ها است: الهیات، انسان شناسی، ملاحظات متافیزیکی، و تجربه ذهنی. از آنجایی که این پایان نامه می خواهد دعوت الهی را به صورت چند وجهی درک کند، این پایان نامه آن را از سه منظر مختلف بررسی می کند. الهیات/فلسفه کارل بارت، آ.ان. وایتهد و میستر اکهارت استفاده شده است. آنها سه شکل الهیات متمایز را نشان می دهند: وحیانی، متافیزیکی و تجربی. این پایان نامه الهیات/فلسفه آنها را با توجه به اشکال آنها بررسی می کند و بین آنها حفاظت هایی ایجاد می کند تا بتوانند متقابلاً یکدیگر را روشن کنند. یک الهیات دعوت الهی با بررسی متقابل بینش ها از سه منظر ساخته می شود. در نهایت، این پایان نامه به این نتیجه می رسد که دعوت الهی یک رابطه هستی شناختی بین خدا و انسان است. از دو منظر قابل درک است. از منظر الهی، کل تثلیث شامل دعوت الهی است. خداوند با انسان ها در چرخه دعوت الهی تکامل می یابد. از منظر انسانی، انسان با ندای الهی در تعامل است و دگرگونی هویت را تجربه می کند.

بدون تردید، یکی از مهمترین دغدغه‏های صاحب‏نظرانی که در حوزه الهیات دینی بحث می‏کنند، بحث وحدت با کثرات و چگونگی ارتباط بین وحدت وکثرات بوده است. به گونه‏ای که تاکنون بسیاری از عالمان در طول تاریخ فکری بشر به این موضوع پرداخته و از زاویه‌های گوناگونی به این امر نگریسته‌اند. همین نقطه محل اختلاف آراء و انظار متنوعی در دوره‌های پسین یعنی در عصر مفسران و مروجان ادیان بوده است. لذا بسیاری از متأ‌لهان کوشیده‌اند تا این مسئله را از منظر خود حل کنند. در این میان نظرات اندیشمندانی چون ابن عربی در عرفان اسلامی، و مایستر اکهارت به عنوان عارف برجسته مسیحی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با این توجه، تحقیق حاضر، به دنبال بررسی این است که در اندیشه ابن عربی و اکهارت ارتباط توحید و کثرات چگونه توجیه پذیراست؟ بر این اساس، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و روش مقایسه‏ای نظرات این دو اندیشمند عارف اسلامی و مسیحی را پیرامون «انسان کامل» مورد درنگ قرار داده و در نهایت به مقایسه مهم‏ترین آراء این دو پرداخته‏ایم. از جمله یافته‏ها و نتایج تحقیق حاضر اینکه، ابن عربی و اکهارت با هم اشتراکات و افتراقاتی دارند. از جمله اشتراکات آنها می‏توان به اشتراک نظر در بحث انسان کامل و همچنین تمرکز بر وحدت وجود و ایجاد مفاهیم عرفانی خاص و نیز زبان غامض هر دو اشاره کرد. نیز بحث گشودگی نسبت به اندیشه های دیگران و همچنین تمرکز عرفان آنها بر منبع مقدس و نیز بهره مندی از مکاشفات از دیگر وجوه اشتراکی آنها محسوب می شود. همچنین بر اساس تحقیق حاضر، در بحث افتراقات این دو می توان به جایگاه و نیز نحوه گزارش مشاهدات اشاره کرد.

ترجمه ماشینی : پایان نامه تلاشی برای روشن کردن معنای وجود در هایدگر از طریق دیالکتیک نفی، رابطه پیچیده و ظریف بین تصدیق و نفی است که در الهیات «منفی» شبه دیونیسیوس و میستر اکهارت وجود دارد. اگرچه تمرکز بر هایدگر متأخر است، فصول اولیه برای ایجاد یک زمینه فروخته شده در هر دو پرسش در مورد معنای هستی، و اینکه درک در مورد هستی در هایدگر اولیه وجود دارد، کار می کند. «قانون اساسی متافیزیک بر تئولوژیکال» به عنوان متن اصلی به نمایندگی از هایدگر متاخر انتخاب شده است. ما ابتدا از دیونیسیوس و اکهارت برای روشن کردن نقد هایدگر از هستی‌شناسی و سپس در نهایت در تلاش برای روشن ساختن پروژه اندیشیدن هایدگر به عنوان «تفاوت به خودی» (differenz as solche) استفاده می‌کنیم.

انسان موجودی ارتباطی است و معناداری زندگی او را می‌توان بر اساس نوع رابطه‌ وی با خود، خدا، جهان و دیگر انسان‌ها تبیین کرد. در اندیشه اکهارت عالی‌ترین سطح معنای زندگی انسان در اتحاد او با حقیقت الهی تحقق می‌یابد. اکهارت خودخواهی را بزرگترین مانع اتحاد انسان و خدا می‌داند. به باور او غلبه بر خودخواهی از طریق نوعی ارتقاءشناختی و درک کامل انسان از فقر وجودی‌اش حاصل می‌شود؛ به این معنا که همه هستی هیچ است و هر چه هست خداست. او معتقد است رسیدن به این مرحله، تنها با زدودن همه تعلقات و دلبستگی‌های شخصی میسر می‌شود. از نظر اکهارت رفع وابستگی‌ها یا همان تعلقات این جهانی، عشق به مبدأ را به همراه می‌آورد و این در حالی است که عشق، اراده را برای نفی دیگر وابستگی‌ها تقویت می‌کند و با قوی‌تر شدن اراده، عشق شدیدتر می‌شود تا اینکه در نهایت انسان به مرتبه وارستگی کامل و اتحاد با خدا می‌رسد.

ترجمه ماشینی: استادان قرون وسطایی توماس آکویناس و مایستر اکهارت مشکلات ذاتی صحبت از خدا را در نظر گرفتند و بررسی کردند که چگونه زبان دینی ممکن است تعالی یا وجود خدا را به خطر بیندازد و در نهایت مانع از سفر ایمانداران آنها به دنبال فهم شود. فراتر از خوانش‌های معمولی از آکویناس و ایجاد پایه‌ای برای بینش بیشتر در آثار هر دو متکلم، این کتاب پیامدهای اندیشه اکهارت و آکویناس را برای موضوعات معاصر، از جمله گفت‌وگوهای جهانی و بین‌ادیانی، عبادت و نیایش، و فراگیری مذهبی خواندن آکویناس و اکهارت در پرتو یکدیگر، عمق عمیق و درستی هر دوی این محققین را آشکار می کند و رویکردی بدیع به بسیاری از مسائل دینی کلامی و عملی ارائه می دهد.

مقاله حاضر به بررسی اتّحاد با خداوند به‌عنوان یکی از اتهامات عین­القضات همدانی و اکهارت می­پردازد. مخالفان، قاضی را بواسطه اعتقاد به فنا مدعی نبوت خواندند. بسیاری از باورهای اکهارت از قبیل تصویر الهی موجود در نفس، ویژگی نامخلوق نفس، ولادت پسر، این‌همانی انسان کامل با پسر و اتّحاد با پدر، مقدمه یا نتیجه فنا هستند و از سوی پاپ بدعت­آمیز خوانده شدند. پرسش آنست که آیا با وجود تفاوت بنیادین مسیحیت و اسلام اتهام فنا علیه این دو یکسان است؟ نحوه دفاع آنها در برابر این اتهام چیست و تا چه حد از یکدیگر متفاوتست؟ عین­القضات تصوف را علم باطن و دارای الفاظی خاص می­داند که طهارت درون شرط راهیابی بدان است. اکهارت هم بتفصیل به مقدمات و ملزومات فنا پرداخته و می­کوشد وفاداری خود به راست دینی مسیحی را اثبات کند. در تفکر هر دو، خداوند جایگاه محوری در حصول اتّحاد دارد. فنای موردنظر قاضی نتیجه صعود انسان است و فنای اکهارت حاصل نزول خداوند. قاضی با تأکید بر فنای ذاتی از درجات فنا در تصوف سخن می­گوید. تنها فنای ذاتی است که در اندیشه اکهارت نظیر دارد و با تبتّل وصف می‌شود. هر دو متاله از استعاره و تمثیل برای بیان حقیقت فنا سود می­برند و در مواردی بسیار به یکدیگر نزدیک می‌شوند.

مشهور است که اکهارت تا آخر عمر از «وجود» نامیدن خدا پرهیز کرد. این مسئله را -که بسیاری از مفسران او به‌سادگی از کنار آن می‌گذرند- باید پراهمیت تلقی کرد؛ چراکه می‌تواند کلید فهم کلان اندیشه‌ی او مخصوصاً نظریه‌اش در باب معرفت به خدا باشد.اکهارت به‌خوبی می‌داند که اگر خدا از جنس وجود باشد، موضوع فلسفه است. با این حساب موضوع فلسفه ،همه‌چیز را در بر می‌گیرد و این به جزم‌اندیشی فیلسوفان می‌انجامد.اکهارت با فراتر از وجود دانستن خدا فیلسوفانه با جزم‌اندیشی فلسفی زمان خود مبارزه می‌کند. مبرا دانستن خدا از وجود، تنها جنبه‌ی سلبی ندارد بلکه در وجه ایجابی،اکهارت به دنبال معرفی تصوری از خدایی است که سازگاری بیش تری با خدای کتاب مقدس داشته باشد. لذا وی از واژگانی چون عشق، شناخت، تبتّل، لوگوس و... برای معرفی خدای مدنظرش استفاده می‌کند. درنهایت وی با ارائه‌ی تفسیری عرفانی از کتاب مقدس ،تنها راه شناخت خدای کتاب مقدس را رازورزی می‌داند. این مقاله ،تلاشی است جهت روشن‌سازی مسیر عبور اکهارت از فلسفه و ورود او به عالَم رازورزی برای شناخت خدا.

ترجمه ماشینی: هدف از این مقاله حمایت از یک پایان نامه واحد است ، یعنی اینکه در خطبه های زبان محلی استاد اکهارت (1260-1328 / 9) آگاهی بسیار بالایی از مشکل حضور در محل کار وجود دارد: ناهماهنگی زبان ، ماهیت مشکل ساز معنا ، بیهودگی تفکر مفهومی. برای اثبات پیش بینی قرون وسطایی از این ایده پست مدرن حضور ، A. نشان می دهد که "خدای فراتر از خدا" اکهارت تنها نمونه دیگری از "معنای متعالی" نیست. اکهارت واقعاً در تلاش است سنت متافیزیکی را رها کند. سرانجام این که خدای اکهارت لزوماً به معنای پایان بازی نیست ، بلکه آغاز چیزی "آزاد و بدون محدودیت" است.

ترجمه ماشینی: تعداد شگفت انگیزی از مطالعات غربی یا ترجمه های متفکر و عارف صوفی ابن العربی (1240-1115) به نوعی به واعظ آلمانی میستر اکهارت (1227-1327) اشاره می کند. استحکام و اعتقاد به چنین ارجاعاتی متفاوت است - در حالی که برخی صرفاً اکهارت را به طور گذرا ذکر می کنند ، برخی دیگر (مانند RW Austin) از "شباهت های چشمگیر" صحبت می کنند ، در حالی که ریچارد نتتون ، در اثر خود در سال 1989 ، الله متعالی ، تا آنجا پیش می رود که ابن عربی را «مایستر اکهارت سنت اسلامی» می نامد. فصوص الحکم ["حاشیه های حکمت"]، ترجمه.رالف آستین(نیوجرسی: روزنامه پاولیست، 1980) ،ص.16.نسخه عربی مورد استفاده A.E. Affifi است (بیروت: دارالکتوب العربی ، 1946). همه شماره صفحات اصلی به صورت برجسته است. ایان ریچارد نتون ، الله متعالی: مطالعات در ساختار و نشانه شناسی فلسفه ، الهیات و کیهان شناسی اسلامی (روتلج ، 1989) ص.293

پژوهش حاضر با توجه به آثار اکهارت و با روش توصیفی ـ تحلیلی به نقش فقر گزینی در خداگونه شدن انسان پرداخته است اکهارت بر این باور بوده که مهمترین راه برای خداگونه شدن، وارستگی است و فقر بهترین راه برای رسیدن به وارستگی است. تعریف سه مؤلفه‌ای که وی از فقر ارائه می‌دهد عبارت است از : «هیچ نخواستن»، «هیچ ندانستن» و «هیچ نداشتن» . مراد از مؤلفه اول همان اِعراض از تمام مخلوقات حتی از خویشتن است. وقتی انسان بتواند هیچ نخواستن را در خود جاری سازد و غیر حق را از خود برهاند به وصال خداوند دست می‌یابد. مقصود از مؤلفه دوم، رهایی و آزادی ذهن از تمام تصورات است. با تحقق این مؤلفه، انسان وارد قلمروی جهل شده که در آن تنها خدا را یافته و پذیرای او خواهد بود. با مؤلفه سوم، انسان به نیستی می‌رسد و چیزی از هویت خلقی او باقی نمی‌ماند در این صورت با خداوند اتحاد پیدا کرده و با پذیرش فقر به مقام وارستگی که همان خداگونه شدن است نائل می‌گردد. پس از ارزیابی می توان به این نتیجه دست یافت که دو مؤلفه ی هیچ نخواستن و هیچ نداشتن ، با آموزه‌های مسیحیت و نظام کلیسایی، ناسازگار است. و با وجود برخی افتراقات می توان وجوه مشترکی بین آموزه های اسلامی و دیدگاه های اکهارت دست یافت.