جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تراژدی توتالیتاریسم، یکی از مهم ترین چرخش های فلسفه و تاریخ مدرن غرب، زمینه ساز رابطه فکری مارتین هایدگر و هانا آرنت است. ظهور توتالیتاریسم باعث برهم خوردن مقولات متافیزیکی و سیاسی سنتی و ضرورت جعل پر زحمت زبان‌های جدید برای توصیف واقعیت.این کتاب استدلال می‌کند که پاسخ آرنت به فلسفه هایدگر، که تنها در چارچوب وسیع‌تر مبارزات هر دو متفکر با سنت فلسفی غرب قابل درک است، همچنین افق جدیدی برای مفهوم‌سازی رابطه می‌گشاید. بین فلسفه و تعلیم و تربیت پائولینا سوسنوفسکا تز آرنت را در مورد ریسمان گسسته سنت توسعه می دهد و آن را در بستر گسترده تر فلسفه هایدگری و درهم تنیدگی او با نازیسم قرار می دهد و در نتیجه رابطه سنتی بین فلسفه و آموزش را زیر سوال می برد. بخش های پایانی این کتاب بازگشت به مسئله گفتگو بین فلسفه، تفکر و تحصیلات دانشگاهی در دورانی که چارچوب سیاسی و اخلاقی دیگر با تداوم سنت تعیین نمی شود، بلکه قیصر تمامیت خواهی قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی : این کتاب از پنج فیلسوف از سنت قاره‌ای – تئودور آدورنو، هانا آرنت، ژیل دلوز، ژاک دریدا و ژاک رانسیر – استفاده می‌کند تا «درباره تفکر» بیندیشد و پاسخ‌های جدید و شگفت‌انگیزی به این سؤال ارائه کند: چگونه می‌توانیم دانش‌آموزان را آموزش دهیم. خلاقانه و انتقادی فکر کنیم؟ علیرغم تفاوت‌هایشان، همه این فیلسوفان درک مدرن از تفکر را به چالش می‌کشند و دیدگاه‌های بدیع و رادیکالی در مورد آن ارائه می‌کنند. هر یک به طرق بسیار متفاوت، رویکرد مدرن به تفکر و نیز تقلیل تفکر صحیح به عقلانیت را رد می‌کنند و تفکر را در واقعیت اجتماعی-تاریخی قرار می‌دهند و آن را با کنش سیاسی مرتبط می‌کنند. آنها استدلال می کنند که اندیشیدن یک فعالیت طبیعی و خودکار نیست، و نیاز به اندیشیدن بیش از پیش مهم شده است زیرا به نظر می رسد واقعیت سیاسی تفکر کمتری را نشان می دهد یا حتی بی فکری را جشن می گیرد. این کتاب با تطبیق این مفاهیم قاره‌ای از تفکر بر نیاز مبرم به آموزش جوانان برای اندیشیدن بر خلاف جریان، کمک قابل توجهی به نظریه آموزشی و فلسفه سیاسی می‌کند، فلسفه‌ای که به ویژه در فضای ضدروشنفکر امروزی مرتبط است.

وقتی مجموعه گزارش‌های هانا آرنت درباره‌ی محاکمه‌ی آیشمن برای هفته‌نامه‌ی نیویورکر با عنوان آیشمن در اورشلیم: گزارشی درباره‌ی پیش‌پاافتادگی شر در سال ۱۹۶۳ منتشر شد، پرسش شر و قابلیت انسان‌ در مشارکت در جنایاتی چون قتل‌عام‌های قومی، شکنجه، و از این دست با حدّت و شدّت بیشتری در دستور کار قرار گرفت. اما موضوع به پرسشی فلسفی درباره‌ی ماهیت شر و قابلیت آدمیزاد برای ارتکاب اعمال شریرانه تسری پیدا کرد: پرسشی که می‌توانست یک پرسش روانشناختی هم باشد. استنلی میلگرام تلاش کرد آزمایشی ترتیب دهد تا به جواب این سوال برسد: آیا ممکن است که آیشمن و میلیون‌ها تن دیگر از شریک‌جرم‌هایش تنها از دستورات اطاعت کرده باشند؟