جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان‌‌شناسی اخلاق یکی از موضوعات جدید و میان‌‌رشته‌‌ای است که به تبیین اخلاق بر پایۀ مبانی انسان‌شناختی و رابطۀ میان آن دو می‌‌پردازد. متکلمان اسلامی از گذشته تا کنون، در تبیین رابطۀ انسان‌‌شناسی و اخلاق، تلاش‌هایی درخور انجام داده‌اند. شوربختانه امروزه این تلاش‌‌ها، در معرض فراموشی قرار گرفته است و در نتیجه، هر روز بیش از پیش، شاهد گسترش اخلاق سکولار در جوامع اسلامی با رویکرد انسان‌شناختی تجربی هستیم. بر همین اساس، نویسندگان در پژوهش حاضر بر آن شدند تا با روش توصیفی- تحلیلی به بازخوانی آرای شیخ مفید، یکی از متکلمان برجستۀ شیعه، در تبیین رابطۀ انسان شناسی و اخلاق بپردازند. براساس پژوهش انجام شده، برخی از مهم‌ترین آراء ایشان در این‌باره عبارتند از: دو ساحتی بودن انسان، حادث و فانی بودن نفس، نفی جبر و اثبات أمر بین الأمرین، حسن و قبح عقلی افعال، قبح تکلیف ما لایطاق، تقدم استطاعت بر فعل و ملاک بودن نیّت برای ارزش گذاری فعل اخلاقی.

مبانی فقهی و کلامی تشیع تا آغاز غیبت کبری، هنوز به صورت کامل ساخت نیافته بود. ازاین­رو، در عرصه فقه، شاهد فقاهتی مبتنی بر افکار اهل سنت و متمایل به رأی و قیاس هستیم. در بعد کلامی نیز از یک ­سو، به متکلمانی برمی­خوریم که گرایش‌های اعتزالی دارند و از سوی دیگر، برخی عقائد فاسد کلامی مانند نظریه تحریف، گرایش به جبر، تشبیه، غلو و تقصیر پدید آمدند. در این بین، شیخ مفید و سید مرتضی کوشیدند مبانی فکری تشیع را منقّح کرده و راهی میان عقل­گرایی افراطی (نص­گریزی) و نص­گرایی افراطی (عقل­گریزی) دراندازند. نگارندگان با مطالعه آثار شیخ مفید و سید مرتضی بر این عقیده­اند یکی از مهم‌ترین ابزارهای این دو برای رسیدن به این هدف، نظریه حجیت اخبار متواتر و محفوف به قرائن و در نقطه مقابل، عدم حجیت اخبار آحاد است. مبتنی بر این نظریه است که توانستند به تصفیه متون روایی پرداخته، انبوهی از روایات در حوزه تحریف، جبر، تشبیه، غلو و... را به دلیل «خبر واحد بودن» کنار بگذارند. همچنین در صورتی که صحت سند در مورد اخبار آحاد ضروری قلمداد شود، مبنای شیخ مفید و سید مرتضی باعث شد انبوهی از روایات معصومان (ع) در کتب معتبر امامیه، صرفاً به دلیل ضعف سند کنار گذاشته نشوند.

خوابي است كه شيخ مفيد ديده و با عمر راجع بآيه «ثاني اثنين اذ هما في الغار» بحث مي كند، اين خواب را شيخ ابو الحسن علي بن محمد بن بنان از شيخ مفيد نقل مي نمايد. (سيد احمد اشكوري) رساله اي است در اين كه آيه غار آيا دلالت بر فضل ابي بكر مي نمايد يا خير؟ مرحوم شيخ آنچه را كه عامه بدان استدلال نموده اند ذكر كرده و سپس به رد آنها پرداخته است. (اشكوري، جعفر) اين کتاب شرحي است بر رؤاي شيخ مفيد و مناظره اي که وي در آن رؤا با عمر بن الخطاب داشته است. موضوع مناظره، آيه غار و دلالت آن- به ادعاي عامه- بر فضيلت ابي بکر بن ابي قحافه به سبب همراهي او با پيامبر هنگام نزول اين آيه بوده است. دلايل رد شيخ بر اين مسأله در ادامه مطلب آمده است. آغاز كتاب: روي الشيخ ابو الحسن. . قال رأيت في النوم كأني قد اجتزت في بعض الطرق فرأيت حلقة دائرة. انجام كتاب: فدل باخراجه من السكينة علي خروجه من الايمان فلم يحر جواباً و تفرق الناس و استيقظت. [مرعشي 1/91 و 1/267 و 1/285؛ عكسي مركز احياء 7/200؛ التراث العربي 7/200]

مسئله مهدویت افزون بر آن‌که توجه همه ادیان آسمانی را به خود معطوف ساخته و هر دینی نسبت به آن بی‌تفاوت نبوده است، در میان فِرَق اسلامی از برجسته‌ترین اندیشه‌ها بوده که همواره مورد انتقادات منتقدین قرار گرفته است. از دوران غیبت صغری حضرت حجت؟عج؟ به این سو، امت مسلمه در فراروی امتحان بزرگی قرار گرفتند، برخی در میان همه تلاطم‌ها به اعتقادشان نسبت به امامت، مهدویت و حیات حضرت مهدی؟عج؟ استوار باقی ماندند، و عده‌ای این باور را مورد انتقاد قرار داده ایراداتی را در این راستا مطرح کردند. این مسئله باعث شد که اندیشمندانی چون شیخ مفید در پاسخ از این اشکالات، با استفاده از روش استدلال‌های عقلی و نقلی و بعضاً آمیخته از هردو و با کمک از دانش‌های رجال و اصول بر دفاع از مکتب اهل‌بیت؟عهم؟ به‌ویژه مسئلۀ مهدویت بپردازد، در این تحقیق نیز سعی شده است به روش توصیفی _ تحلیلی، روش‌شناسی شیخ مفید در پاسخ از شبهات مهدویت مورد بررسی قرار گیرد. بررسی روش شیخ در پاسخگویی از شبهات مهدویت افزون بر این‌که در نهادینه نمودن تعمیق تحقیق در مسئله مهدویت مؤثر است، الگوهای مناسبی را برای اندیشمندان حاضر نسبت به ایرادات منتقدان پیشکش می‌نماید.

«تجرد روح» يکي از مباحث پايه در انسان‌شناسي است و همواره مدنطر متفکران علوم گوناگون بوده است. شيخ مفيد، برجسته‌ترين عالم شيعي اواخر قرن سوم و اوايل قرن چهارم هجري آراء قابل‌توجهي در حوزه انسان‌شناسي دارد. محققان و شارحان او يکي از نظريه‌هاي مهم وي را قول به «تجرد روح» مي‌دانند. هدف تحقيق حاضر بررسي دقيق قراین مرتبط با اين بحث در آثار اوست. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد در آثار شيح مفيد گرچه شواهدي که بر تجرد روح دلالت دارد (مانند تعريف انسان به جوهر بسيط فاقد حجم، حرکت، سکون، اجتماع و افتراق به وضوح) مشاهده مي‌گردد، اما قرائتي در مقابل آن (مانند عرض بودن روح، فناي ارواح پس از مرگ و اختصاص تجرد به واجب تعالي) نيز يافت مي‌شود. از ديدگاه تحقيق حاضر، راهبردهاي رفع تعارض از عبارات شيخ مفيد عبارتند از: تفکيک دو اصطلاح «جوهر فلسفي» و «جوهر کلامي» در عبارات شيخ، تفکيک روح از حقيقت انسان، توجه به دوره‌هاي حيات علمي وي، و بررسي دقيق آثار علمي مستند به او. نتيجه پاياني تحقيق آن است که شيخ مفيد گرچه به بعد غيرمادي انسان اذعان دارد، اما نظريه‌اي کاملاً منسجم درباره تجرد روح ارائه نکرده و برخي از لوازم آن را نپذيرفته است.