جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از این مقاله بررسی موانع راه اندازی یا توسعه کسب وکار زنان کارآفرین شهر تهران طی 5 سال گذشته است. این مطالعه از نوع پیمایشی است. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه هم استفاده شده است. با توجه به تعداد محدود زنان کارآفرین در شهر تهران نظرات 60 تن از آنان که مورد تأیید وزارت کار و مراکز و انجمن های زنان کارآفرین بودند، بررسی شد. تحلیل داده ها با کمک نرم افزار SPSS انجام شد و اطلاعات حاصل با استفاده از طیف لیکرت در جدول توزیع فراوانی نشان داده شد. برای رد یا پذیرش فرضیه های تحقیق از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه- ANOVA ، group-t-test و برای تعیین هم بستگی متغیرها از آزمون های تحلیلی - نظیر ضریب هم بستگی دو متغیری پیرسون و ضریب رگرسیون- استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد زنان در راه اندازی یا توسعه کسب و کار خود، بیش از موانع فردی با موانع سازمانی- محیطی مواجه بوده اند. مهم ترین ""مانع فردی"" نپذیرفتن زنان به وسیله جامعه به عنوان فردی کارآفرین است. از بین ""عوامل سازمانی- محیطی"" هم دسترسی دشوار زنان به خدمات آموزشی، منابع مالی، مکان مناسب و خدمات توسعه کسب وکار و هم نبود تناسب سیاست های راهبردی دولت، قوانین و آیین نامه ها با نیازهای زنان، کارایی پایین انجمن های مربوطه و عدم تشویق زنان به کارآفرینی چالش های مهم پیش روی زنان کارآفرین مطرح شده اند. نتایج آزمون فرضیه ها نشان میدهد که از یک سو بین تحصیلات و موانع فردی رابطه معکوس و بین نوع کسب وکار و موانع سازمانی- محیطی، مکان کسب وکار و موانع فردی، نحوه انجام دادن کار و موانع فردی رابطه ای معنا دار وجود دارد. از سوی دیگر، بین داشتن تجربه شکست در کسب وکار با تحصیلات، مکان آغاز و نوع کسب وکار و نحوه انجام دادن کار رابطه ای معنا دار وجود ندارد. از نتایج حاصل شده می­توان به ضرورت توجه بیش تر دولت و نهادهای غیردولتی برای رفع موانع و ایجاد زمینه مناسب در راستای توسعه کارآفرینی، به خصوص کارآفرینی زنان اشاره کرد.

تنوع جمعیتی و مطالبات تغییریافته مشتریان و افت وخیزهای مداوم اقتصادی و تغییر رویکرد انرژی، همگی باعث شده اند تا کارآفرینی به عنوان یکی از اصلی ترین استراتژی های ملی اکثر کشورهای پیشرفته و حتی جهان سومی مدنظر قرار گیرد. یکی از عوامل موثر در توسعه کارآفرینی، نقش رسانه های جمعی از جمله تلویزیون است. هدف این تحقیق تبیین نقش تلویزیون در توسعه کارآفرینی در ایران بر اساس روش شناسی کیو (Q Methodology) است. بر اساس داده های مشارکت 48 نفر حاصل از تکمیل پرسشنامه کیو و نتایج تحلیل عاملی بر حسب اشخاص (مدیران و خبرگان رسانه و کارآفرینی)، نقش های سیزده گانه تلویزیون در توسعه کارآفرینی بر اساس مدل سه شاخگی شناسایی شد؛ نقش های رفتاری: آموزش کارآفرینانه، قابلیت کارآفرینانه، الگوسازی رفتار کارآفرینانه، شناسایی فرصت کارآفرینانه، گرایش کارآفرینانه، توسعه مهارت های کسب و کار، خودکارآمدی (خودباوری) کارآفرینانه، و اقدام کارآفرینانه؛ نقش های ساختاری: اصلاح قوانین کسب و کار، مستندسازی تجارب کارآفرینانه؛ نقش های زمینه ای: فرهنگ سازی کارآفرینانه، اطلاع رسانی فعالیت های کارآفرینانه و نهادینه سازی فرهنگ کار گروهی.