جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت از زمره نعمتهای الهی میباشد که سر مکنون و مکتوم حقیقت عرفان میباشد و از مکتوم ترین حقایق انسان کامل است که پس از زهد وریاضات و مقامات بدین حقیقت نائل می آید .از صدر اسلام تا کنون عرفای ناموری پا در عرصه هستی گذاشته و هر یک به سهم فهم و مقام خویش بیانی از اسرار الهی داشته اند و نیز به بیان حقیقت و مراتب ولایت قدم برداشته اند.از جمله این عرفای نامی حضرت آقا محمد رضا قمشه ای و نیز حضرت امام خمینی میباشد. دراین تحقیق سعی بر آن شده است تا به بیان نظرات این دو بزرگور پرداخته شود .جناب قمشه ای که بیشتر نگاشته هایش در حوزه ولایت و ختم آن میباشد،ولایت را ظهور الوهیت و باطن نبوت و امری دائمی و الهی میدانند که در پایان اسفار اربعه شخص سالک بدان نائل می آید و قائل به اقسام عامه و خاصه ولایت می باشند.ایشان به صراحت مصداق ختم ولایت را علی بن ابی طالب معرفی مینمایند.از سویی دیگر حضرت امام خمینی که به نوعی می توان ایشان را از وارثان فکری حکیم صهبا نام برد در آثار متعددی که از خود به یادگار گذاشته اند به بیان اندیشه ولایت و مراتب و حقایق آن پرداخته اند که از اهم آن می توان به کتاب مصباح الهدایه اشاره کرد.ایشان هم چون آقا محمد رضا سعی بر آن دارند که میان کشف ذوقی و عرفا نی و عقل نورانی جمعی را به وجود آورندو نخستین اسم مستفیض را الله-اسم جامع جمیع اسما و صفات است- میدانند و خلافت کلیه الهیه را اولین ظهور آن می دانند و هم چون حکیم صهبا و بسیاری از عرفای دیگر ولایت را باطن نبوت قلمداد می کنند چنان که نبوت حضرت ختمی مرتبت عبارت از انبا و تعلیم در تمام عوالم وجود است و منبئی از ذات و صفات است.