جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی مفهوم خدای پنهان در ادبیات اخلاقی نویسندگان دوره رنسانس میشل دو مونتین و پیر شارون می پردازد. مطالعه این مفهوم در این نویسندگان با توجه به دو سنت فکری به هم پیوسته انجام شده است، که به طور مشترک به عنوان «سنت خدای پنهان» ارائه شده است، که این مفهوم از درون آن پدید آمده است. یکی، «سنت فلسفی»، شامل نویسنده یهودی موسی میمونید و نویسندگان مسیحی آکویناس، رامون لول و ریموند سبوند است، در حالی که دیگری، «سنت عرفانی یهودی»، شامل میمونیدس، کابالیست ها، لئون هبرو و ژان بودین است. مفهوم خدای پنهان بیانگر این مفهوم است که وجود خدا به طور غیر مستقیم یا منفی از طریق خلقت برای انسان آشکار می شود. عاملی که شناخت ذهن خدا را در عالم خلقت ممکن می سازد مشیت یا روح القدس است. رفتار اخلاقی خوب قضاوت شده، هماهنگ با طبیعت و با دستور الهی، به عنوان بهترین آمادگی عملی برای دریافت حکمت ارائه می شود: هدایت روح القدس در زندگی روزمره که در سنت به عنوان معرفت خداوند تصور می شود. در تفسیر مونتن و شارون از این مفهوم، تأکید ویژه‌ای بر جزئیات عملکرد اخلاقی خوب است که منجر به شناخت خدا می‌شود که خداوند در نظر داشت انسان داشته باشد. هر دو نویسنده بر خودشناسی به عنوان وسیله ای برای خواندن «کتاب طبیعت»، بیان حقیقت خداوند از طریق پدیده های فیزیکی و روانی تمرکز می کنند. هر دو مفهوم عقل به ارث رسیده از سنت خدای پنهان را توسعه می دهند و اصرار می ورزند که فرد باید بیهودگی عقل متعارف یا دنیوی را تصدیق کند و ذهن خود را صفحه ای خالی قرار دهد تا بتواند عقل الهی را دریافت کند. هر دو نویسنده با تکیه بر ایده های بت پرستی، یهودی و مسیحی، در این مفهوم عقل، کلید خرد سکولار و نقطه شروع زندگی خوب مسیحی را می بینند.