جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر بررسی سیاست اخلاقی در نظام اسلامی، در اندیشه سیاسی امام خمینی است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که در اندیشۀ امام خمینی تنها سیاست مقبول برای ادارۀ جامعه، سیاست الهی است. ایشان در جایگاه یک سیاستمدار دینی برای اخلاق، اهمیت ویژه‌ای قائل بوده است ﻛﻪ در راﺳﺘﺎی ﭘﻴﻮﻧﺪ اﺧﻼق و سیاﺳﺖ و ﻧﻬﺎدن سیاﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ اﺧﻼق، اﺧﻼق سیاﺳﻲ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای رﻗﻢ زد ﻛﻪ آرﻣﺎن ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﮔﺮه ﺑﺨﻮرد. ایشان در اﺧﻼق سیاﺳﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻲ‌ﺳﺎزی ﻧﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻳﺎ ﻣﺆﻟﻔﻪ دﺳﺖ زد ﺗﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎی ﮔﺬرای زﻣﺎﻧﺶ را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ اﺻﻮل اﺧﻼﻗﻲ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻛﻨﺪ. ﻋﻤﻠﻲﺳﺎزی مؤلفهﻫﺎی اﺧﻼق سیاﺳﻲ اﻣﺎم خمینی در ﺷﻴﻮۀ ﺣﻜﻮﻣﺖ، ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ اﻟﮕﻮﻳﻲ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﻛﻪ سیاﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ رﺷﺪ آرﻣﺎن و اﺧﻼق ﺑﻪ ﺳﺮﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ، ﻧﻪ ﺑﺎ ﻛﺸﺘﻦ اﺧﻼق در ﻣﺴﻠﺦ ﻗﺪرت و سیاﺳﺖ.

حریم خصوصی، قلمروی است اعتباری که دربردارنده و متشکل از زندگی خصوصی و کلیه امور ناظر به یک شخص است.خانه، اطلاعات خصوصی،روابط خانوادگی،ویژگی های شخصیتی و...نمونه های بارز امور خصوصی محسوب می گردند.حاکمیت و سلطه بر این امور-که حق بر حریم خصوصی نامیده می شود- از اختیارات دارنده حریم خصوصی است.اگر چه در فقه اسلامی و حقوق موضوعه، قاعده ای کلی با این عنوان، وجود ندارد، با این وجود آموزه های کلی دین اسلام و بسیارس از قواعد فقهی و حقوقی موافق با چنین حقی بوده و وجود آن را تایید می کنند.از سوی دیگر بر طبق مواد یک و ده قانون مسئولیت مدنی، هر گاه در نتیجه تقصیر، حریم خصوصی یکنفر نقض شود، ناقض حریم، مسئول جبران خسارات مادی و معنوی ناشی ازعمل خویش است. باوجود این، باتوجه به منافع و کارکرد های متعددی که حریم خصوصی برای شهرونداندارد و نیز به دلیل خطرات زیادی که از سوی سیستم های حکومتی مدرن، تکنولوژی های نوظهور و شرکت های تجاری سود محور، متوجه حریم خصوصی است؛ استواری مسئولیت مدنی نقض آن بر نظریه تقصیر، در تمام فروض آن، چندان کارآمد بنظر نرسیده و با اهمیت آن نیز سازگار نیست. در این تحقیق پس از تبیین مفهوم حریم خصوصی، شرایط و ارکان تحقق مسئو لیت مدنی ناشی از نقض آن بررسی شده وعلاوه بر آن کاستی های قانونی حمایت از حریم خصوصی و راهکار های جبران خسارات ناشی از نقض آن تبیین گردیده است.