جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : یک ارزیابی انتقادی از سنت اومانیستی، نور عاریه‌ای نشان می‌دهد که قرن بیستم «قرن ضد استعماری» است. جرقه های مقاومت هماهنگ در برابر ظلم استعماری در تجمع نارضایتی های فکری از سراسر جهان در اروپای بین دو جنگ زده شد. بسیاری از شخصیت‌های اصلی این دوران با تجربه انقلاب در حاشیه نیمه توسعه‌یافته شرق اروپا شکل گرفتند و ایده‌های آن‌ها را به‌ویژه با ایده‌های کنونی درباره خودمختاری و حاکمیت مرتبط ساختند. علاوه بر این، بحث‌های برجسته‌تر در آن زمان - انسان در مقابل غیرانسانی، مذاهب کتاب در برابر فرهنگ‌های شفاهی، دولت استبدادی در مقابل دولت نماینده و مهم‌تر از همه، عقلانیت علمی در مقابل عقل اومانیستی - امروز محوریت دارند. تیموتی برنان به روشنگری علمی قرن هفدهم و میراث آن باز می گردد. برنان در خوانش رویارویی بین اسپینوزا و ویکو، نقد هگل از لیبرالیسم، و ضدیت نیچه نسبت به مستعمرات و سوسیال دموکراسی، خطوط متفاوت اولین تئوری ضداستعماری را شناسایی می‌کند – پروژه‌ای ادبی و فلسفی با پیوندهای قوی با آنچه ما امروزه مارکسیسم می‌نامیم. . در طول راه، او چشم اندازهای تجدید مطالعه فرهنگ امپراتوری را ارزیابی می کند.