جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دهه های اخیر شاهد اصلاحات اساسی در فلسفه و تاریخ علم بوده است. آنچه فلسفه علم «پسا پوزیتیویستی» نامیده می‌شود، دغدغه‌های کاملاً جدیدی را در رابطه با مؤلفه‌های تاریخی، اجتماعی و ارزشی اندیشه علمی در علوم طبیعی مطرح کرده است و شیاطین نسبی‌گرایی، سوبژکتیویسم و جامعه‌شناسی را برانگیخته است تا مردمی که زمانی آرام بودند را تحت الشعاع قرار دهند. حوزه عینیت و واقع گرایی اگرچه این آشفتگی‌ها بر آنچه که به نظر می‌رسید حوزه منطقی منظم فلسفه علوم طبیعی است، رخنه کرد، اما برای علوم اجتماعی خبری نبود. در آنجا، کار آشفته کنش انسانی، اراده، تصمیم، ملاحظات اهداف عملی و ارزش‌های اجتماعی، نقش ایدئولوژی و مشکل عقلانیت، مدت‌هاست که برای شکست برنامه‌های منطقی-بازسازی توطئه کرده بودند. تلاش برای خدشه دار کردن علوم اجتماعی به مهار یک مدل قیاسی فرضی دقیق توضیح شکست خورد. در علوم اجتماعی، رویکردهای پدیدارشناسی، مارکسیستی، هرمنوتیک و کنش نظری در تلاش برای به دست آوردن تمایز پدیده های انسانی به رقابت پرداختند. در واقع، فلسفه علوم طبیعی، حتی در اشکال «سخت» آن، خود با تأمل فزاینده در مورد نقش این دسته بندی های علمی-اجتماعی در تلاش برای درک ماهیت کار علمی آلوده شده است.