جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در حالی که لودویگ ویتگنشتاین (1889-1951) و جورج سانتایانا (1863-1952) ممکن است هرگز آثار یکدیگر را ملاقات نکرده باشند یا حتی مطالعه نکرده باشند، آنها شرایط فرهنگی مشابهی را تجربه کردند و تفکر آنها شکل های مشابهی به خود گرفت. با این حال، تاکنون، بدنه کاری مربوطه آنها به طور جداگانه و جدا از یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است. سانتایانا اغلب به عنوان زیبایی‌شناس و متافیزیکدان در نظر گرفته می‌شود، اما کار ویتگنشتاین معمولاً مخالف رویکردهای فلسفی مورد علاقه سانتایانا است. در این مطالعه جدید روشنگر، مایکل هاجز و جان لاچز استدلال می‌کنند که پشت تفاوت‌های چشمگیر در سبک فلسفی و واژگان، توافق شگفت‌انگیزی در موضع وجود دارد. این شباهت‌ها به دلیل سبک‌های متفاوت، متافلسفه‌های متفاوت و حوزه‌های تأثیر جداگانه‌شان تا حد زیادی مورد توجه قرار نگرفته است. Hodges و Lachs نشان می‌دهند که آثار سانتایانا و ویتگنشتاین پاسخ‌های فلسفی خود را به اتفاقات بیان می‌کنند. با کمال تعجب، هر دو متفکر به یکپارچگی اعمال انسانی روی می آورند تا درک فلسفی قابل قبولی از وضعیت انسانی ایجاد کنند. هر دوی این فیلسوفان مهم قرن بیستم دیدگاه های بالغ خود را در زمانی شکل دادند که قطعیت های راحت تمدن غرب در اطراف آنها در حال فروپاشی بود. آنچه آنها می گویند حداقل تا حدی مشابه است، زیرا آنها می خواستند با تکیه بر سلامت روانی آرام زبانی و سایر شیوه های ما در برابر گسترش ویرانی مقاومت کنند. بر اساس هر دو، این دانش زنده بشری نیست، بلکه یک سنت فلسفی اشتباه است که پایه‌هایی را می‌طلبد و در نتیجه غربت و آوارگی فکری ایجاد می‌کند. هر دو فکر می‌کردند که برای نظم بخشیدن به خانه‌مان، باید در اعمال اجتماعی، مذهبی، فلسفی و اخلاقی خود خارج از چارچوب جستجوی یقین تجدیدنظر کنیم. این بینش و پروژه هایی که از آن سرچشمه می گیرد، خویشاوندی فلسفی آنها را مشخص می کند. تفکر در خرابه‌ها درک ما را از دستاوردهای فکری این متفکران برجسته افزایش می‌دهد و نشان می‌دهد که هر کدام چگونه بر فیلسوفان آمریکایی بعدی تأثیر گذاشته‌اند. این کتاب همچنین به عنوان فراخوانی برای فیلسوفان عمل می کند تا فراتر از طبقه بندی های سنتی به ماهیت تفکر فلسفی نگاه کنند.