جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اغلب اشاره شده است که نوعی پویایی دوگانه، توسعه علم را مشخص می کند. از یک طرف پیشرفت در هر رشته به عنوان پیامد یک تخصص فزاینده به نظر می رسد، که دلالت بر محدودیت تحقیق به زمینه ها یا جنبه های بسیار جزئی از یک حوزه معین دارد. از سوی دیگر، یک روند مخالف (اما بهتر است بگوییم مکمل) به ساخت چارچوب های نظری بزرگ اشاره دارد، که به نظر می رسد هدف آن چندان با نیاز به ارائه «توضیحات» مطابقت ندارد. جزئیاتی که از طریق تحقیقات جزئی در مورد تمایل به دستیابی به یک سطح درک جهانی از کل زمینه انباشته شده است. این دیالکتیک فکری در هر رشته ای، از ریاضی، فیزیک، زیست شناسی، تاریخ، اقتصاد، جامعه شناسی قابل درک است و تشخیص وجود دو نگرش اصلی که انسان بر اساس آن موجودات می کوشند تا جهان پیرامون خود (از جمله خودشان) را «قابل فهم» کنند، نگرش هایی که گاهی تحلیل و ترکیب نامیده می شود. آنها به ترتیب با تمایل خود به خودی مطابقت دارند که ما را وادار می کند تا با دیدن «چگونه ساخته شده اند» اشیا را درک کنیم، به معنای «نگاه کردن به آنها» و شکستن آنها به اجزای سازنده آنها، یا بهتر است بگوییم برای احاطه کردن چیزها در یک تصویر جهانی. ، جایی که آنها به عنوان اشغال یک مکان یا ایفای نقش به حساب می آیند که از نظر کل قابل درک است.

ترجمه ماشینی : موضوعی که این کتاب به آن اختصاص دارد، تقلیل گرایی است، نه کاهش. تفاوت در پذیرش این دو فرقه، بر خلاف آنچه در نگاه اول به نظر می رسد، فقط یک موضوع ترجیحی بین یک اصطلاح انتزاعی تر (تقلیل گرایی) یا یک اصطلاح ملموس تر (تقلیل) برای نشان دادن یک موضوع نیست. در واقع، تفاوت بین یک دکترین فلسفی (یا شاید صرفاً یک اصل یا ادعای فلسفی) و یک رویه علمی است. البته این به معنای جدایی این دو میدان نیست. آنها فقط متمایز هستند، و این به این معنی است که آنها نیز احتمالاً مرتبط هستند. با این حال، اگر حداقل برای درک بهتر چگونگی و چرایی ارتباط آنها، به طور جداگانه آنها را در نظر بگیرید مفید است. فقط برای ارائه اولین مثال از تفاوت، می‌توان یادآور شد که یک آموزه فلسفی چیزی است که ادعا می‌کند و به این ترتیب، بحث‌برانگیز است و به نوعی باید به چالش کشیده شود. از سوی دیگر، رویه علمی چیزی است که به طور مشخص وجود دارد، و به این ترتیب باید قبل از هر چیز توصیف، تفسیر، درک، تعریف دقیق و تحلیل انتقادی شود. این کار ممکن است منجر به کشف محدودیت‌های این روش، یا راه‌های معینی برای تصور یا تعریف آن شود، اما واقعاً به چالش کشیدن آن منجر نمی‌شود.