جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روبرت آئودی فیلسوف برجستۀ معاصر، برای بررسی ماهیت ایمان، انواعی از ایمان را بیان می‌کند که از جنبۀ درونی به‌هم وابسته‌اند و مؤلفۀ اصلی همۀ آنها گزاره‌های شناختی است. او ضمن پذیرش انواع ایمان، ایمان گزاره‌ای، نگرشی و جهانی را مبنا قرار می‌دهد و ایمان را نوعی نگرش مثبت نسبت به صدق گزاره‌های دینی می‌داند که با تمایل به باور نسبت به گزاره‌ها همراه است و عمل را در پی دارد. او همچنین بر ایمان گزاره‌ای غیراعتقادی تأکید می‌کند که در آن ایمان، لزوماً مستلزم باور نیست؛ بلکه تنها استعداد باور کردن را دارد و در واقع نوعی اعتماد به گزاره‌های دینی است. ایمان از منظر آئودی در همۀ مؤلفه‌های خود با عقلانیت موردنظر او همخوانی دارد. ایمان در دستگاه معرفتی آئودی، برای توجیه باورهای دینی نقش بسیار مهمی دارد. در واقع، تعهدات دینی شامل باور، ایمان و عمل، درصورتی‌که عقلانی باشند، سبب موجه بودن باور به خداوند می‌شوند. پژوهش حاضر، ماهیت ایمان را از نظر آئودی تحلیل می‌کند، رابطۀ آن با باور، عقلانیت و عمل را بررسی می‌کند و در نهایت، به ارزیابی آن می‌پردازد. دیدگاه آئودی دربارۀ ماهیت ایمان با ایراداتی مواجه است، به‌ویژه ایمان گزاره‌ای غیراعتقادی که مورد توجه اوست و در توجیه باورهای دینی بسیار اهمیت دارد، به‌طوری‌که می‌تواند مورد تأیید ادیان الهی و مؤمنان یک دین نباشد؛ با این حال راهی است تا افرادی که اعتقاداتشان به درجۀ باور نرسیده است، باایمان تلقی شوند.