جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : «Formes élémentaires de la vie religieuse» (1912) امیل دورکیم از جمله «کلاسیک‌های» جامعه‌شناسی دین است و خود دورکیم بدون شک یکی از «بنیان‌گذاران» این رشته است. با این حال، در ادبیات ثانویه گسترده درباره دورکیم و «شاهکار» او، استقبال انتقادی از این اثر تاکنون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. این پایان نامه مروری سیستماتیک از دریافت الهیاتی از اثر بین سال های 1912 و 1930 در زمینه فرانسوی زبان ارائه می دهد. از آنجایی که مطالعه دورکیم عمداً به عنوان یک ضربه علمی علیه برداشت های سنتی از دین و نشان دهنده مشارکت هدفمند در بحث های داغ در مورد رویکردهای جدید در تحقیقات دینی بود، بحث های انتقادی متکلمان، مناقشات مربوط به حاکمیت تفسیری در تحقیقات دینی را به این موضوع متراکم می کند. زمینه ای که کار در آن به وجود آمد. با پردازش دریافت انتقادی در پس زمینه بحث های معاصر در چارچوب علمی فرانسه و الهیات (کاتولیک)، "کلاسیک جامعه شناختی" به بستر فکری مبدأ خود باز می گردد. این نگاه به اثر به عنوان سهمی تاریخی در بحث به ما این امکان را می‌دهد که «روایت‌های بنیان‌گذار» کنونی و نیز شکل‌گیری یک قانون جامعه‌شناختی-تاریخی را به طور انتقادی زیر سؤال ببریم. آشکار می شود که فرآیند پیچیده تأسیس جامعه شناسی در فرانسه را نمی توان صرفاً به کار برجسته یک فرد نسبت داد، بلکه باید به شدت بر ویژگی مشارکتی تأسیس تأکید کرد. علاوه بر این، شرایط نهادی و فکری لازم برای «بنیانگذاری» موفق جامعه شناسی دین در آغاز قرن بیستم نیز باید به رسمیت شناخته شود. / امیل دورکیم «Formes élémentaires de la vie religieuse» (1912) به عنوان یکی از «کلاسیک‌های» جامعه‌شناسی دین به حساب می‌آید، در حالی که خود دورکیم بدون شک یکی از «بنیان‌گذاران» این رشته محسوب می‌شود. با وجود ادبیات ثانویه گسترده در مورد دورکیم و «شاهکار» او، استقبال انتقادی از آثار او نسبتاً کمی مورد توجه قرار گرفته است. این پایان نامه مروری سیستماتیک از دریافت الهیاتی از اثر بین سال های 1912 و 1930 در زمینه فرانسوی زبان ارائه می دهد. مطالعه دورکیم به عنوان حمله ای علیه برداشت های سنتی از دین و همچنین به بحث های داغ در مورد رویکردهای جدید در مطالعه دین کمک کرد. بنابراین، استقبال انتقادی از متکلمان در طول زمینه انتشار، بینش مهمی را در مورد اختلافات در مورد حاکمیت ها در مطالعه دین فراهم می کند. با ارزیابی مجدد این استقبال در پس زمینه بحث های تاریخی در جامعه علمی فرانسه و الهیات (کاتولیک)، «کلاسیک جامعه شناختی» به بستر فکری اصلی خود باز می گردد. در نظر گرفتن این کتاب به‌عنوان مشارکتی تاریخی در بحث‌ها، به ما اجازه می‌دهد تا «روایت‌های بنیان‌گذار» معاصر و نیز شکل‌گیری قانون در جامعه‌شناسی دین را به‌طور انتقادی زیر سؤال ببریم. با انجام این کار، آشکار می شود که فرآیند پیچیده تأسیس جامعه شناسی در فرانسه را نمی توان صرفاً به کار برجسته یک فرد نسبت داد، در عوض باید بر ماهیت مشارکتی تأسیس تأکید کرد. علاوه بر این، شرایط نهادی و فکری لازم برای «بنیان‌گذاری» موفق جامعه‌شناسی دین در آغاز قرن بیستم نیز باید مورد اذعان قرار گیرد.