جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شاید تیمائوس غیرعادی ترین دیالوگ افلاطون باشد. در این مقاله سعی می‌کنم سخنان عجیب تیمائوس را تفسیر کنم که بیشتر دیالوگ را تشکیل می‌دهد. من استدلال می‌کنم که تیمائوس چالش بزرگی را که مردانی مانند هزیود برای عقل فلسفی مطرح کرده‌اند، که ادعا می‌کنند خدایان اسرارآمیز نخستین علل جهان هستند، درک کرده است، و بنابراین نمی‌توان گفت که هیچ ضرورت واقعی بر این جهان حاکم است. اگر این درست باشد، فلسفه به عنوان مطالعه ماهیت که به وجود ضرورت وابسته است، غیر ممکن خواهد بود. تیمائوس دو تلاش جدی را برای رویارویی با این چالش با نشان دادن ثبات و درک عقلانی جهان از اصول اولیه استوار بیان می کند: یکی که بر اساس آن ذهن علت همه چیز است. دیگری که بر اساس آن همه چیز از طریق یک ضرورت بی فکر به وجود می آید. اما او در نهایت پیشنهاد می‌کند که هیچ یک از این تلاش‌ها موفقیت‌آمیز نبوده است، بنابراین محدودیت‌های توانایی علوم طبیعی برای رویارویی با چالش مذهبی را نشان می‌دهد. گفتار تیمائوس همچنین یک هدف بلاغی مرتبط با این شکست دارد: تا آنجا که او خود را به اندازه کافی قادر به رویارویی با چالش دینی نمی بیند، و با این حال هنوز جذب فلسفه است و آن را ارزشمند می داند، او فکر می کند که شرح بلاغی از کیهان برای آن ضروری است. برای جوانان نخبه و تحصیل کرده ای که خود را متمایل به علوم طبیعی می بینند، ایمان به عقل را تقویت کنید. جنبه‌های بلاغی‌تر سخنرانی تیمائوس، و بالاتر از همه شرح او از مثلث‌ها، در خدمت این هدف است.