جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف از پایان نامه حاضر آشتی دادن دو شهود متضاد است. یکی از جریان اصلی معرفت شناسی فردگرا و دیگری از معرفت شناسی اجتماعی. به طور خاص، معرفت شناسان جریان اصلی، با درک دانش به عنوان یک پدیده شناختی، بر فرد به عنوان موضوع معرفتی مناسب تمرکز می کنند. با این حال، آشکارا، کسب دانش بارها به نظر می‌رسد که فرآیندی اجتماعی است و گاهی تا حدی - مانند دانش علمی - که استدلال می‌شود ممکن است دانشی وجود داشته باشد که هیچ فردی به تنهایی از آن برخوردار نباشد. به منظور معنا بخشیدن به چنین ادعاهای متناقضی، من پایایی گرایی فضیلت در معرفت شناسی جریان اصلی را با دو فرضیه از فلسفه ذهن بیرونی، یعنی فرضیه های شناخت گسترده و توزیع شده ترکیب می کنم. خواندن پایایی گرایی فضیلت در امتداد خطوطی که توسط فرضیه شناخت گسترده پیشنهاد می شود، امکان درک ضعیف ضد فردگرایانه از دانش را فراهم می کند، که قبلاً بر اساس ملاحظاتی در مورد دانش گواهی پیشنهاد شده است: دانش، بارها، ماهیت دوگانه دارد. هم اجتماعی و هم فردی است. با وجود این، به شرط امکان شناخت توزیع شده و عاملیت گروهی، می‌توانیم با ارائه یک نسخه قوی از ضد فردگرایی در معرفت‌شناسی جریان اصلی، از این هم فراتر برویم. این به این دلیل است که دانش ممکن است همیشه محصول توانایی شناختی هر فردی نباشد و در نتیجه برای هیچ فردی به تنهایی قابل اعتبار نباشد. دانش، در عوض، ممکن است محصول توانایی شناختی جمعی یک عامل گروه معرفتی باشد و بنابراین، فقط به کل گروه قابل انتساب است. با این حال، هنوز توانایی - بر اساس فرضیه شناخت توزیع شده - برای تشخیص یک گروه به عنوان یک موضوع شناختی به خودی خود به طرفداران اعتبارگرایی فضیلت اجازه می دهد تا نظریه فردگرایانه دانش خود را به طور مشروع در چنین موارد شدید نیز به کار گیرند. به عبارت دیگر، معرفت‌شناسان جریان اصلی فردگرا اکنون ابزاری برای درک این ادعا دارند که p توسط S شناخته می‌شود، حتی اگر هیچ فردی به تنهایی آن را نمی‌شناسد.