جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شماره اول از مجموعه مقالات «سیاست‌های کلان شرعی در فضای مجازی» با عنوان «سیاست‌های شرعی و اصول استنباط آن‌ها از ادله شرعی» اثر حجج الاسلام ابوالحسن حسنی و رضا حاج حسینی توسط دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی منتشر شد. توضیحات: به گزارش روابط عمومی دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی، شماره اول از مجموعه مقالات «سیاست­‌های کلان شرعی در فضای مجازی» با عنوان «سیاست­‌های شرعی و اصول استنباط آن­ها از ادله شرعی» اثر حجج الاسلام ابوالحسن حسنی و رضا حاج حسینی توسط دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی در 38 صفحه منتشر شد. فقه فردی، متشکل از مجموعه احکامی است که بیانگر تکالیف‌­اند؛ اما تکالیفی که صرفاً از تعبد حاصل شده­‌اند و سیاست‌­هایی که آن­‌ها را تحت نظام آورد مورد توجه نبوده است. به همین دلیل، در مواجهه با پدید­ه‌­های جدید مانند فضای مجازی، تنها راهی که پیش پای خود می­‌بیند این است که این پدیده­‌ها را به­‌سان موضوعاتی ببیند که مکلف باید در مواجهه با آن­‌ها تکالیف خود را رعایت کند. رجوع به منابع معرفتی شریعت نشان می­‌دهد که آموزه­‌های شریعت بیش از این احکام است و نظامی خاص در آن وجود دارد. این نظام با آموزه‌­هایی که جهت‌­گیری‌­های کلی احکام شرعی را نشان می­‌دهد به دست می­‌آید. نگارندگان این آموزه‌­ها را با عنوان سیاست­‌های شرعی معرفی کرده‌­اند. این مقاله در دو بخش نگارش یافته است: در بخش اول، به ماهیت سیاست‌­ها پرداخته شده و در بخش دوم ادله آن­‌ها معرفی شده است.

به گزارش روابط عمومی دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی، کتاب «نظام موضوعات فقه فضای مجازی » اثر حجت الاسلام ابوالحسن حسنی به همت دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی در 54 صفحه منتشر شد. در این درختواره، موضوعات موضوعات مربوط به فضای مجازی در چند بخش تدوین شده است. بخش اول، معرفی فقه فضای مجازی و برخی مسایل پیرامونی است. بخش دوم درختواره به شناسایی الگوهای مفهومی فقهی مربوط به فضای مجازی اختصاص دارد و موضوعاتی را برای تحقیق عرضه کرده تا از جوانب مختلف موضوعات مربوط به فضای مجازی بررسی شود. در بخش سوم مفهومی جدید به نام سیاست های کلان شرعی در عرصه­ی فضای مجازی مطرح می شود. این عنصر جدید مقوم فقه نظام است و ملاکاتی برای تصمیم­گیری شرعی در مواجهه با فضای مجازی به دست می­دهد. در بخش چهارم اصول و قواعد فقهی مربوط به فضای مجازی بررسی می­شود. بسیاری از این اصول و قواعد، فی حد نفسه اختصاص به فضای مجازی ندارند، اما با توجه به ویژگی­های فضای مجازی این قواعد ممکن است صورت دیگری پیدا کنند و دست کم نحوه تطبیق این قواعد بسیار متفاوت از فضای واقعی خواهد بود. در بخش پنجم به مسایل فرعی فضای مجازی توجه شده است، اما این توجه از منظر فقه نظام است و از این جهت، مسایل فرعی مطرح شده در این بخش باز متفاوت با نگاه فقه فردی به فضای مجازی است. در آخرین بخش به مسایل مربوط به مقام امتثال در فقه فضای مجازی توجه شده است.