جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فریتیوف شوان به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین نمایندگان سنت‌گرایی، رویکردی متفاوت در حوزه‌ فلسفه‌ دین و فلسفه‌ هنر عرضه می‌کند. این رویکرد دربردارنده‌ نگاهی نوین به مفاهیم کهن دینی، متافیزیکی و هنری است. در این میان، دو مفهوم مهم و اثرگذار صورت و ماده در طرح‌بندی‌های وی از دین و هنر نقشی مهم ایفا می‌کنند؛ این دو مفهوم همچون حلقه‌ای واسط، دین و هنر را به یکدیگر پیوند می‌دهند و از این منظر اهمیتی فراوان دارند. برای شوان تناسب و شکل صورت و ماده در دین، نمایانگر وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت ادیان است و در هنر نشان‌دهنده اصالت و حقیقی بودن آن. این کردوکار دیالکتیکی پیش و بیش از آنکه ناظر به فرم باشد از دل محتوا برمی‌خیزد لیکن هیچ‌گاه آن را فدای محتوا نمی‌کند بلکه همیشه بر یک هماهنگی پیشین بنیاد تأکید می‌ورزد. بر این مبناست که در هنر قدسی فرم همراه با محتوا و ماده به تعالی می‌رسد و به‌اندازه دومی مخاطب خویش را به ساحتی مینوی رهنمون می‌سازد. این مقاله، با تکیه بر آرای فریتیوف شوان، به بررسی ابعاد مختلف صورت و ماده در دین و هنر و نسبت صورت و ماده دینی و هنری خواهد پرداخت.