جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این جلد آن لی برسلر اولین تاریخ فرهنگی جهان گرایی آمریکایی و آموزه اصلی آن را ارائه می دهد - این ایده که خدای همه چیز خوب و قدرتمند همه روح ها را نجات می دهد. اگرچه جهانی گرایان معمولاً با وحدت گرایان به عنوان «مذهب های لیبرال» ترکیب می شوند، اما در اصل جنبش آنها در واقع کاملاً متفاوت از جنبش لیبرال های مذهبی شناخته شده تر بود. بر خلاف وحدت گرایان مانند ویلیام الری چانینگ مشهور، که بر الزام فرد تحت تحریم های اخلاقی الهی تأکید می کرد، اکثر جهانی گرایان اولیه آمریکایی به اراده قادر مطلق خدا برای بازخرید همه آفرینش چشم دوخته بودند. در حالی که چنینگ از نظر اجتماعی و فکری از مخالفان جاناتان ادواردز نشأت می‌گرفت، هوزه بالو، برجسته‌ترین الهی‌دان جنبش جهانی گرایی، میراث ادواردز را با تأکید بر قدرت عشق خدا در برابر گناه‌کاری و ناسازگاری ظاهری انسان، تصاحب کرد. بسیاری از یونیورسالیست‌های اولیه، با حمایت از آنچه به عنوان تقوای پرشور اما معقول می‌دانستند، جنبش خود را نوعی کالوینیسم بهبودیافته می‌دانستند. داستان جهانی گرایی از اواسط قرن نوزدهم به بعد، عمدتاً یکی از تلاش های ناموفق برای حفظ این ترکیب اولیه از آرمان های کالوینیستی و روشنگری بود. برسلر استدلال می کند که در نهایت، جهانی گرایان در جریان فردگرایی مذهبی و اخلاق گرایی آمریکایی غرق شدند. در اواخر قرن نوزدهم آنها به طور فزاینده ای مسئولیت اخلاقی و تزکیه نفس را تمجید کردند. در زمان برگزاری اولین جشن صدمین سالگرد یونیورسالیسم در سال 1870، آرمان های جنبش اولیه کاملاً رو به زوال بودند. مطالعه برسلر موضوعاتی مانند رابطه بین ایمان و عقل در کشوری جوان، با رشد سریع و عمیقاً نامطمئن و سرنوشت میراث کالوینیسم در تاریخ مذهبی آمریکا را روشن می کند.