جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دانش پژوهی تمایل دارد بر نقد پولانی از عینیت گرایی تمرکز کند که منجر به مشارکت های فلسفی او، عمدتاً در معرفت شناسی چیزی است که پولانی آن را دانش شخصی می نامد. با این حال، نقد پولانی به همان اندازه با هستی شناسی او گره خورده است. نیاز به کاوش و نقد هستی شناسی ساختار یافته پولانی وجود دارد، به ویژه که در مورد سایبرنتیک و افراد انسانی کاربرد دارد. پولانی هستی شناسی کاملاً توسعه یافته ای ارائه نکرده است، اما قطعات فلسفی در نقد عینیت گرایی مشهود هستند. با توسل به مجموعه وسیع آثار منتشر شده و منتشر نشده پولانی، هستی شناسی او در کنار هم قرار می گیرد. آنچه پدیدار می‌شود، ساختار هستی‌شناختی است که معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی را به هم متصل می‌کند، بر اساس کنترل دوگانه بین دنیایی از جزییات، مشروط به شکل‌دهی طبیعی-و ترکیبات، تابع شکل‌دهی مصنوعی، همانطور که توسط شرایط مرزی و اصول عملیاتی تعریف می‌شود. پولانی با استدلال از شکل‌دهی مصنوعی، هستی‌شناسی از هدف را پیشنهاد کرد که در آن افراد هم ترکیبات معنی‌داری را ایجاد می‌کنند و هم آنها را با مثال‌هایی در زبان و ماشین‌ها رمزگشایی می‌کنند. پولانی متوجه شد که نمونه پیشنهادی او از ماشین‌ها این پتانسیل را دارد که فلسفه او را، به ویژه در حوزه سایبرنتیک، مانند یادگیری ماشین، تضعیف کند. همانطور که خطاب شد؛ با این حال، این فرصت را نیز برای رمزگشایی هستی شناسی انسانی به عنوان یک ماشین بیولوژیکی فراهم می کند. ادعا می‌شود که قدردانی از دغدغه اخلاقی و وظیفه‌گرایانه پولانی عمدتاً در پژوهش‌های پولانی غایب است - دغدغه‌ای که زیربنای نقد او از عینیت‌گرایی است و در نهایت نتیجه‌گیری هستی‌شناختی او را از آنچه هدف هستی‌شناختی بشریت را تعریف می‌کند، پایه‌گذاری می‌کند. با استفاده از هستی شناسی ساختار یافته پولانی برای افراد انسانی، یک اصل عملیاتی deontic مواجه می شود که نیاز به پشتیبانی از بالا به پایین دارد. پولانی در نقد عینیت گرایی، فلسفه هستی شناختی متعادل تری را مطرح کرد که هم علم ناب و هم علم کاربردی را ارج می نهد، اما، با توجه به تقلیل ناپذیری شرایط مرزی و اصول عملیاتی، به اولویت وجودی از بالا به پایین بیشتر در ترکیبات و به ویژه در وجود شخصی نیاز دارد. استدلال می‌شود که خداباوری می‌تواند ساختاری از بالا به پایین برای حمایت از هستی‌شناسی پولانی فراهم کند، بدون اینکه در عین‌گرایی فرو بریزد.