جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : علیرغم انکار او، تمثیل های سکولار بارت از حقیقت نمونه ای از الهیات طبیعی بود. این تز از آنها برای ارائه راهی برای پیوند الهیات از وحی به علم داروینی بهره می برد. فصل اول استدلال می کند که علم طبیعی نمی تواند حقایقی را درباره اشیا به خودی خود ارائه دهد. این فرضیه های کاری اصلاحی در مورد پدیده های جهان فیزیکی ارائه می دهد. این فصل گونه‌شناسی پنجگانه الهیات طبیعی دیوید فرگوسن را بسط می‌دهد و نشان می‌دهد. این استدلال می‌کند که ادعاهای مربوط به انسانیت، ادعاهای هستی‌شناختی از وحی، ادعاهای پدیدارشناختی از علم، می‌توانند به طور سازنده تعامل داشته باشند، مشروط بر اینکه ما به مرزهای بین این دو احترام بگذاریم. فصل دوم بیان می‌کند که چگونه داروین و جانشینانش در قرن بیست و یکم فرضیه‌های عملی زندگی را به‌عنوان یک پدیده فیزیکی ارائه می‌کنند که هومو ساپینس یکی از چندین میلیون نمونه از آن است. با این حال، استدلال می کند که بشریت را نمی توان از نظر زیست شناختی یا فرهنگی تعریف کرد. فصل سوم آموزه بارت را که بشریت را برگزیده در مسیح تعریف می‌کند، خلاصه می‌کند. از این دکترین در برابر گسترش کلاف برای پوشش "تمام بدن" دفاع می کند. عمل روح شخص را به عنوان «روح بدن خود» می سازد. فصل چهارم درک بارت را توضیح می‌دهد که علم طبیعی به پدیده‌ها مربوط می‌شود، نه چیزها به خودی خود. این استدلال می کند که مشکلات در فیزیک و علوم شناختی نشان می دهد که هیچ تضمینی برای قابل فهم بودن جهان وجود ندارد. این امر رد روایت های بزرگ توسط بارت را تقویت می کند. اما بارت به اشتباه فعالیت های الهیاتی و علمی را موازی می کند. با این حال، الهیات او می تواند با علمی که فقط ادعاهای تجربی دارد، درگیر شود. فصل پنجم بارت را در زمینه قرن بیست و یکم قرار می دهد. این استدلال می‌کند که ادعاهای حقیقت تجربی علم و ادعاهای هستی‌شناختی الهیات از وحی می‌توانند با استفاده از تمثیل‌های سکولار حقیقت به یکدیگر مرتبط شوند. این مثلها از علم داروینی نمونه است.